Yıldızlar ve Ötesi | Ecoz

Bölüm 2

Belki de gerçekten ara vermeye ihtiyacımız vardı.O bunu istemeyebilir ama bunu yapmamız lazımdı.Belki de birbirimize ait değildik.Bunların cevaplamak için ilişkimize ara vermemiz gerekiyordu.Ve bugün içerisinde Efe ile konuşma kararını vermiştim bile.

Eda ve Fatma'ya dönüp;
"Ben ara vericem sanırım"
Eda başını salladı,"doğru bir karar olacağından emin misin"
duraksadı"pişman olmanı istemem sonra vah şöyle oldu böyle oldu diye ağlama bana"
kollarını küçük bir kız çocuğu gibi göğsünde birleştirip dudak bükünce kahkahama engel olamadım.

"evet kararlıyım,"
"dertlerime ortak olduğunuz ve beni her daim desteklediğiniz için size minnettarım kızlar"

Üçümüz de sıkıca sarıldık ve yemeğe geri döndük.Daha doğrusu masadaki kargaşaya.Cihan abi eşiyle tatlı bir tartışma içerisindeydi,Atakan da Zeynep ile birlikte telefondan bir şeylere bakıp gülüyordu,Ayşegül,Begüm,Batuhan, Gürhan abi de farklı bir konu hakkında kahkaha eşliğiyle tartışıyordu.Efe telefona dalmıştı,Ozan da aynı durumdaydı.

Efe ile aynı liseden mezunduk,aynı üniversite farklı bölümleri kazanmıştık.
Üniversite hayatımızda daha çok yakındık liseye göre ve o zaman sevgili olmuştuk.Şimdi ise eski efe'yi göremiyordum.Sanki biri onu alıp yerine farklı bir insan koymuştu.Bir anda aklıma Fatma'nın söylediği o cümle takıldı;

"Sence başka biri olabilir mi?"

Düşünmeden edemiyordum.Acaba gerçekten öyle miydi?Yoksa ben mi kuruyorum kafamda?İşte gerçektende bu soruların cevabını almam gerektiğini farkettim,ve bunu Efe ile düzgün bir şekilde konuşarak yapacaktım.

Otobüsle yola çıkmamıza daha 3 saat vardı.Herkes son hazırlıklarını yapıyordu.Ama ben o sırada Efe'nin yanına gittim.

"Efe konuşabilir miyiz"

"Olur" dedi ve bana doğru yürümeye başladı.Tam elini tenime değdirecekken onu ittim.Ne olduğunu anlamadan suratını astı.

"Ne oldu?"

"Efe ben ara vermek istiyorum"

"Ne?Nasıl yani?Neden ki?"

Bunda anlamayacak ne vardı diye düşünüp içimden bir küfür savurdum.Nefes alışverişimi düzeltip bu sefer gözlerinin içine bakarak konuşmamayı denedim.
Gözlerimi kaçırdım.

"Şu sıralar aşırı ilgisiziz birbirimize karşı.Yanlış anlama tek sen değilsin. Ve ara vermemiz gerektiğini düşünüyorum yoksa asla düzeltemeyeceğiz"

Ses tonunu yükselterek;
"Sen ne dediğinin farkında mısın? Resmen ayrılalım diyorsun!"

Bu sözler ve ses tonu üzerine istemsizce gözüm doldu.Gözümdeki yaşın düşmesine engel olamadım.Ve öylece kalakaldım.

O sırada bahçe kapısına doğru duruyorduk.Ve kapıdan Ozan ile Batuhan geçti.Tartışmamızı duymuş olmalılar ki Ozan sert bir çıkış yaptı;

"Doğru konuş karşında bir kadın var ona bağıramazsın"

"Ya bi git Ozan,nasıl konuşacağımı senden mi öğrenicem"

Efe yanımdan hızla geçip kapıdan çıkıyordu ki Ozan Efe'yi durdurup elini omzuna sert bir şekilde koydu;

"Bana yaptığın tavır sikimde değil,ama bir kadına böyle bağıramazsın haddini bil"

"Allah Allah hadimi bildirmeye çalışan kişiye bak"

Ben ise o sırada mal gibi onlara bakıp engel olamadığım gözyaşlarımı silmeye çalışıyordum.

"Kanka bırak şunu ne bok yerse yesin" diye çıkıştı Batuhan.

Ozan ise Efe'nin sımsıkı tuttuğu omzunu bırakıp bana doğru döndü.Yüzündeki o öfkeyi hala görebiliyordum.

"Sana bir şey yapmadı değil mi? İyisin yani?"

"İyiyim Ozan,teşekkür ederim."

Gülümseyerek yanımdan ayrıldı.

ikinci bölümün sonuna geldik umarım sıkılmıyorsunuzdur eğer eksik bir şey görürseniz lütfen yorum yapın💜