- ვინ ხარ შენ ჩემთვის? - ამბობს მკაცრად და მისი ფეხის ხმა ახლა პირდაპირ ჩემს ზურგს უკან მესმის. ის ლაპარაკის უფლებას მაძლევს.
- თქვენი მორჩილი მისტერ სტაილს.
- მითხარი ვინ გაღწევინებს სიამოვნების პიკს მარია?! - ამბობს მკაცრად და მხარზე შოლტს მისვა...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
სახლის კარს სწრაფად ვაღებ და მაღალქუსლიან ფეხსაცმელებს უმისამართოდ ვისვრი. ვვოხრავ და დივანზე მოწყვეტით ვვარდები. ყველაზე საშინელი დღეა ჩემს ცხოვრებაში. - ოჰ მარია, ნუთუ უკვე მოხვედი? როგორ ჩაიარა გასაუბრებამ? მისტერ სტაილსი როგორ მოგეწონა? - კითხვების კორიანტელს მაყრის ვივი. ხელს დანებების ნიშნად მაღლა ვაქნევ და ვეუბნები რომ ძალიან დავიღალე. - მარია კარგად ხარ? მკვდრის ფერი გადევს. - ამბობს და დივანზე ჩემს გვედით ჯდება. - სტაილსმა შეგაშინა ასე? - ამბობს და ხითხითებს. - გინდა რამე მოგიმზადო? თავს პატარა დაუცვრლი კნუტივით ვუქნევ და ვეხუტები.
- ნეტავ შენი თავი განახა მარია. - ამბობს და იცინის. - ისეთი სახე გაქვს თითქოს მოჩვენება დაინახე.
- მასთან ვერ ვიმუშავებ ვივი - ვამბობ და ცხელ დამამშვიდებელ ჩაის სულისმოუთქმენლად ვიყუდებ.
- ის რა დაგთანხმდა? - ვყვირის და ტაშის კვრას იწყებს.
- კი, მაგრამ არ ვიცი უნდა მიხაროდეს თუ უნდა ვიგლოვო.
- ეს ძალიან მაგარია მარია, სტაილს ენტერპრაიზი უბრალო სავაჭრო კომპანია არ გეგონოს, მილიონი ადამიანი ცდილობს რომ იქ მოხვდეს, ალბად ბატონმა სტაილსმა შენში რაღაც დაინახა. - ამბობს და წარბებს სწევს.
- ოჰ ვივი, ბატონი სტაილსი ძალიან კარგი კაცია მაგრამ...
ვიცი ჩემს მზერას იჭერს და ტუჩებს შოკისგან ერთმანეთშ აშორებს.
