5 years

13

Βουτηγμένη σε έναν βυθό δίχως πάτο, σε μια άβυσσο.
Κλεισμένη στην "άβυσσο των σκέψεων μου " Γεμάτη ένοχες , ανασαίνω με δυσκολία.

Πειθήνιο όργανο της μοίρας μου .

Αργοσβήνω λεπτό με λεπτό.
Λιώνω κάθε στιγμή που περνά σαν ένα λεπτό κεράκι.
Πονάω χωρίς εμφανή λόγο. 

Αναρωτιέμαι καθώς κοιτάζω έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου...

Είναι το σώμα που τελικά πεθαίνει ή η ψυχή;
Εν τέλη ποιο είναι το χειρότερο να συμβεί;

Να υποφέρεις σωματικά, βιώνοντας την εγκατάλειψη κάθε κυττάρου σου ;
Ή μήπως να νιώθεις το πνεύμα σου να σε εγκαταλείπει;

Χάνομαι σιγά σιγά...

[...]

Η θλιμμένη μου φωνή έσπασε την σιωπή,
《Πάρκαρε το αυτοκίνητο εδώ, θα πάρουμε το λεωφορείο να πάμε σπίτι μου 》

Δεν πήρα απάντηση .
Λίγα μέτρα πιο μακριά εγκαταλείψαμε το αμάξι, αφού καθαρίσαμε τους λεκέδες όσο ήταν αυτό δυνατόν...
κατευθυνθήκαμε σε μια στάση.

Μετά την επιβίβαση μας αντιλαμβάνομαι ότι βρισκόμαστε πολύ μακριά από το σπίτι.
Έτσι έκλεισα τα μάτια μου και αποκοιμήθηκα στον ώμο του Αχιλλέα.

Δεν ξέρω πόση ώρα είχε περάσει , μα ένα απαλό σπρώξιμο με έκανε να ξυπνήσω.
《 θα πρέπει να κατεβούμε στην επόμενη στάση 》 μου λέει.

[...]

Βρισκόμαστε έξω από την εξώπορτα μου, ο Αχιλλέας  κοιτά  δεξιά και αριστερά δειλά,
συναντώ τα μάτια του που έχουν χάσει αυτή την γυαλάδα τους, το παιχνιδιάρικο βλέμμα είχε εξαφανιστεί παντελώς, λες και το είχε θάψει τόσο βαθιά με μιας. Άλλος άνθρωπος.
Το μόνο που μπορούσα να διακρίνω στο πρόσωπο του ήταν φόβος και εξάντληση. 
Ένα αλλοπρόσαλλο αγόρι.

Ξεκλειδώνω και του επιτρέπω να εισχωρήσει στο εσωτερικό του  σπιτιού.

Με προσπερνά βιαστικά, αρπάζει τα κλειδιά από τα χέρια μου και κλειδώνει την εξώπορτα .
《Βεβαιώσου ότι όλα τα παράθυρα είναι ασφαλισμένα 》μου επισημάνει τοσο αυστηρά όσο και σοβαρά, χωρίς ίχνος χαρούμενου τόνου στην φωνή του .

Αφού ακολούθησα τις οδηγίες του κατευθύνθηκα στο σαλόνι,
έστριψα στο τέλος του διαδρόμου,
ξαφνιάστηκα !

Είχε αφήσει το κορμί του στο πάτωμα, έμοιαζε με ένα άψυχο σώμα , άχρωμο και ψυχρό.

Τον πλησίασα δειλά και έσκυψα δίπλα του , τον καθησύχασα με ένα χάδι στα ανάκατα μαλλιά του  έπειτα πλησίασα τα χείλη μου για να του δώσω ένα φιλί στο μέτωπο. 

Συνέχισε ομως να είναι παθητικός δέκτης...

Είναι ανατριχιαστικό, να χάνεις τον εαυτό σου ή τουλάχιστον να αναδύει στην επιφάνεια η άλλη  πλευρά του εαυτού σου .

Εγώ εκείνη την μέρα είδα την άλλη του πλευρά...

Όλοι έχουμε δύο πλευρές, δύο εαυτούς
Αυτός που είναι στην μέση του κοινού, όπου τον κοιτάζουν όλοι με τα μεγάλα, επικριτικά τους μάτια,
και αυτός που είναι ανάμεσα στο πλήθος , άλλο ένα απαρατήρητο πρόσωπο ανάμεσα στο σύνολο , όταν κανένας δεν κοιτάζει...

Αυτή την πλευρά του ξεχώρισα σήμερα...
Τον "περιθωριακό" εαυτό του.

Τότε μίλησα:
《 δείχνεις διαφορετικός άνθρωπος σήμερα, χωρίς παρεξήγη...》το μετάνιωσα μα ήταν ήδη αργά τα λόγια δεν αναιρούνται
μόνο που  χάθηκαν ανάμεσα στην σιωπή του δωματίου που τα κατάπιε

Σταύρωσα τα χέρια μου και έκατσα απέναντι του , μπροστά από το μεγάλο μαρμάρινο τζάκι. 

Σήκωσε το βλέμμα του με σπιρτάδα.
《 στα μάτια σου ξεχωρίζει κανείς εύκολα την ευστροφία, απορώ πως η απάντηση σου είναι  δυσεύρετη》

Είχε την πλήρη προσοχή μου. 

《Αγαπημένη μου Βανέσα , παρομοίασε με με 'να κύμα...
εξωτερικά μοιάζει  ήρεμο, μα μέσα του εμπεριέχει πολλά και διαφορετικά ψάρια προς όλες τις πιθανές κατευθύνσεις. 
Όταν φυσά ένας δυνατός άνεμος, όταν ξεσπά μια καταιγίδα τα νερά διαταράσσονται , αναταραχή επικρατεί μέσα του.  Το μέγεθος της όμως διαφέρει μέσα και έξω.  Αυτό που βλέπουμε έξω δεν συγκρίνεται με αυτό που συμβαίνει μέσα》

Έμεινα έκπληκτη από τα λόγια του, μετά από την γρήγορη επεξεργασία τους.

《Άρα με άλλα λόγια, μου λες ότι μέσα σου επικρατεί χαος, σωστά; 》

Δεν με κοίταξε στα μάτια, ούτε μου απάντησε.

Τον πλησίασα αρκετά ώστε να γονατίσω μπροστά του και να τον κρατήσω στην αγκαλιά μου.

Τον έσφιξα,
μια μεγάλη αγκαλιά ήταν το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ως λύση.

Μπορώ να κατανοήσω την θέση του . Είναι εμφανές ότι εκτός από όλο το μπλέξιμο νιώθει ένοχος για την επιπλοκή μου με την υπόθεση .

Αγαπητοί μου αναγνώστες παρακαλώ μην ξεχνάτε να ψηφίζετε την ιστορία αν σας αρέσει φυσικά (⭐)

- Ευχαριστώ ♡