5 years

15

Ο ήλιος ανατέλλει και οι πρώτες ακτίνες του τρυπώνουν στο δωμάτιο μου.

Μια καινούρια ημέρα, νέα αρχή, ευκαιρία να γίνεις καλύτερος από το χθες και χειρότερος από το αύριο.

Αρκεί η εικόνα της ανατολής για να ξεκινήσεις με αισιοδοξία. Η παρατήρηση της ανοδικής πορείας του ήλιου σε βγάζει από το σκοτάδι της νύχτας, δίνοντάς σου δύναμη να συνεχίσεις να παλεύεις και να ζεις.
Εκμεταλλεύσου την κάθε μέρα σαν κάτι ξεχωριστό, αφήνοντας πίσω κάθε σκοτάδι.

Οι ακτίνες με τύφλωσαν και γύρισα πλευρό.
Αντικρίζοντας τον Αχιλλέα να κοιμάται δίπλα μου γαλήνια ,ξαφνιάστηκα τόσο πολύ  με την παρουσία του που έπεσα άθελά μου από το κρεβάτι.
Αυτό θα αφήσει σημάδι...

Αργά ύψωσα το κεφάλι μου προς την μεριά του αγοριού λες και ήμουν κανένα αποκρουστικό τέρας κρυμμένο κάτω από το κρεβάτι που παραμονεύει να ορμήσει στα αθώα πατουσάκια που δεν είναι σκεπασμένα με το μαγικό πάπλωμα και να τον σύρει στο σκοτεινό βασίλειο του .

Μου ήταν αδύνατο να σταματήσω να τον κοιτάζω.
Το φως έκανε το δέρμα του να λάμπει, τα μαλλιά του ακατάστατα και λίγα σαλάκια είχαν στάξει στο μαξιλάρι.

Ήμουν ερωτευμένη.

Σηκώθηκα αθόρυβα για να πάω να φτιάξω πρωινό.

Έβαλα την καφετιέρα να κάνει την δουλειά της
( το πιο λαμπρό δημιούργημα της ανθρωπότητας.  Να την αγαπάτε λίγο παραπάνω την καφετιέρα σας )

Η ώρα ήταν ήδη 10:00 επίσης είναι Σάββατο άρα ελπίζω τα κορίτσια να είναι ξύπνια.

Μιας που δεν έχει σηκωθεί ακόμα ο πρίγκηπας μας αποφασίζω να πάρω μια ομαδική κλήση τις φίλες μου και να ακούσω νέα τους.

Μετά από λίγο αναμονή συνδέεται η πρώτη, ακολουθεί η δεύτερη και τελική η τρίτη.
Μαρία, Άννα και Ρόζα.

Εμφανής  ήταν η χαρά στα πρόσωπα τους όταν με είδαν.
Αλλά γρήγορα μετατράπηκε σε πολλές απορίες που με βομβάρδισαν και μου προκάλεσαν σύγχυση.

Δεν μπορούσα να τους πω τι συμβαίνει
Υποθέτω δεν ήμουν έτοιμη ή ακόμα και κάποια επιπόλαια ενέργεια τους ίσως έκανε την κατάσταση ακόμα πιο περίπλοκη .

-Κορίτσια μου είμαι λίγο άρρωστη! Με βρήκε μια παλιό-γρίπη . Αυτό είναι όλο.
έβηξα τόσο ψεύτικα που φοβήθηκα ότι κατάλαβαν το θεατράκι μου .

-ΑΧ γλυκειά μου ζω για την στιγμή που οι υποκριτές θα περιοριστούν σε εκείνα τα κτήρια που ονομάζονται θέατρα.
Τόνισε η Άννα και πραγματικά την θαύμασα

-Μακάρι να μπορούσα να σας πω αλλά δεν είναι κατάλληλη στιγμή.. με την πρώτη ευκαιρία θα σας τα διηγηθώ όλα με λεπτομέριες , το υπόσχομα..

- Βανέσα είδες μήπως το κινητό μου ;
Η νυσταγμένη-αντρική του φωνή ακούστηκε σαν μελωδία στα αυτιά μου .

Η ανοιχτή κάμερα τον αποθανάτισε να περνά από πίσω μου με αποτέλεσμα να τον δουν τα κορίτσια.

Και οι 3 πήραν την μορφή αγαλμάτων, με ανοιχτά στόματα και το σαγόνι τους να ακουμπάει το πάτωμα.

《Κορίτσια πρέπει να κλείσω τώρα.
Φιλιά πολλά, σας αγαπώ 》
Σε ολόκληρη την ζωή μου δεν έχω τερματίσει πιο γρήγορα βιντεοκλήση.

Έστρεψα την προσοχή μου σε εκείνον.
Ήρθε και έκατσε δίπλα μου στην τραπεζαρία.

-κοιμήθηκες καλά; με ρωτάει καθώς μου χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά.
- Ναι μια χαρά , εσύ;
- έχω να κοιμηθώ τόσο ήρεμος πολύ καιρό. Σε ευχαριστώ για όσα κάνεις για μένα, να ξέρεις ότι τα εκτιμώ.
- περίμενε! Μυρίζω κάτι να καίγεται και τον διακόπτω.

Τρέχω να μην κάψω τα τοστάκια που έψηνα.

《λοιπόν έχουμε και λέμε...
Ο καφές σου, σου έφτιαξα δυο τοστ και λίγα ψιλοκομμένα φρούτα. Ελπίζω να είναι αρκετά》

Μου χαμογέλασε και σηκώθηκε όρθιος απέναντι μου.

Ήταν εμφανώς συγκινημένος, έτσι με κλείδωσε ξανά στην αγκαλιά του.

Μείναμε εκεί για λίγο.  Ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. 
"Και όταν οι δαίμονες έρθουν με σκοπό να μας μακρύνουν , τα αυτιά σου κλείσε και κοίτα με κατάματα, πως τίποτα δεν θα αφήσω να σε πάρει από μένα γλυκέ μέθυσε "

Αυτή είναι η εσωτερική γαλήνη και ο εξαγνισμός της ψυχής

Και φυσικά όλα τα κάνει καλύτερα ένα φιλί...

Αυτή λοιπόν ήταν η αρχή τους...
Παράδοξη μα παράλληλα όμορφη,
μα στην συνέχεια τα πράγματα πήραν διαφορετική τροπή που αργά ή γρήγορα θα κατέληγε σε αδιέξοδο .