Broken Series 1: The Broken Vow

Chapter Seven

TW

"Six times seven?"

"Ahm, fourty-two!"

"Nine times nine?"

"Seventy-two... Eighty-one, mommy!"

"Very good, baby!" Off ko ulit ngayon at tinuturuan ko si Kion sa math. Papasok na siya sa next school year at ngayon pa lang ay sinasanay ko na siya. Kung wala naman ako ay may pumupunta rito na tutor upang turuan ang anak ko. 

Alam kong masyado pa siyang bata para sa ganitong aralin. Pero nakikita ko namang gusto niya ang ginagawa niya. Ilang beses lang naman sa isang linggo ang tutoring at naglalaro pa rin siya gaya ng ibang bata.

"Mom, I want a baby brother or a baby sister. Carlos and I played in their house yesterday and I saw his baby sister. She's so cute and I just wanna hug her all daaay!" He said while clinging on my neck. Napaka-random ng sinabi niya at alam ko rin na mababanggit niya ang tungkol sa pagkakaroon ng kapatid. Heto na nga ang sinasabi ko.

Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanya na malabong mangyari ang hinihingi niya. "Baby, hindi naman agad-agad nagagawa ang baby brother or sister. Kailangan nagmamahalan ang dalawang tao para makagawa sila ng baby..." Halos maisuka ko ang mga huling salita na lumabas sa bibig ko. Dahil paniguradong hindi naman siya nabuo sa pagmamahal na sinasabi ko.

Tinawag ko si manang at pinabantayan muna si Kion. Umakyat ako sa kwarto at dumeretso sa banyo. Tinanggal ko ang suot kong relo at bumungad ang mahahabang peklat. Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha ko nang maalala ko ang pinagdaanan ko ilang taon na ang nakakaraan sa kamay ng taong pinagkatiwalaan ko.

"Ahh... Ang sarap mo... May nakauna na pala sayo? Ilan, ha?"  Patuloy lang siya sa pag-ulos mula sa likod ko. Hawak niya ang dalawang kamay ko at wala akong kalaban-laban. "Ang sikip mo pa rin.." Nakakadiri niyang saad sabay dila sa aking pisngi. Wala akong magawa kundi umiyak at hilingin sa Diyos na patayin na lang ako ng demonyong 'to. 

Naramdam kong ang mainit na likido na dumaloy sa loob ko tanda na tapos na sa pambababoy sa akin. Siguro. Hindi ko alam. Gusto ko na lang matapos 'to. Kung pwede lang din na mawala na sa mundo, agad-agad, gagawin ko. Bigla kong naisip ang asawa ko.

Keen...

Wala na akong mukhang maihaharap sa asawa ko. Ang dumi ko na. Sana mamatay na lang ako...

"Hija?"

Nagbalik ako sa kasalukuyan at agad naghilamos ng mukha. Sinuot ko ulit ang aking relo at binungad ng ngiti si manang.

"Ayos ka lang ba? May masakit ba sayo?" Nag-aalalang tanong niya at nakaalalay pa nang lumabas ako sa banyo.

"I'm fine, manang. Where's my Kion?"

"Nasa garden, kasama ang kalaro niya. Nag-aalala nga sayo dahil baka raw may sakit ka. Gusto mo bang magpahinga muna?" Tumango lang ako at lumabas na siya sa aming kwarto.

Pumwesto ako sa veranda at nakita kong masayang naglalaro ang anak ko kasama ang kalaro niyang si Carlos.

Hindi man nabuo sa pagmamahal na sinasabi ko ang anak ko, palalakihin ko naman siyang puno ng pagmamahal. Hindi niya mararamdaman na may kulang o mali sa kanya. Andito ako, si manang, at ang daddy niya.

Walang kasalanan ang anak ko sa nangyari at kailanman, hindi ako nagsisi na ibinigay siya ng Diyos sa akin. Kahit pa halos itakwil ko Siya noon dahil sa tingin ko ay pinabayaan Niya ako sa kamay ng demonyong bumaboy sa akin.

Naramdaman ko na lang na may bumuhat sa akin at inilapag ako sa kama. Hindi ko man idilat ang mga mata ko, alam kong si Keen 'yon.

Alangan namang buhatin ako ni manang o ni Kion?

Ilang sandali at iminulat ko na ang aking mata. Nakita kong pumasok si ang asawa ko sa banyo.

I found myself naked infront of our bathroom door.

I want my husband...

-----;

A/N: Hi! If umabot ka sa part na 'to, Thank you! Thank you for reading the chapter seven of this story. I hope na masuportahan mo ako habang sinusulat ang kwento ni Sasha at Keen kasama ang baby nating si Kion.

If hindi ako nakakaabala, please vote for this chapter and recommend it to your friends.

Thank you so much! Happy Reading! (^.^)