[Unicode]
စာလည်းမပြန် ဖုန်းလည်းပြန်မဆက်သောကြောင့်
Jennie Chaeyoungရဲ့ကျောင်းသို့လိုက်လာခဲ့သည်။
"မတွေ့တာကြာပြီနော် Jisoo"
"မတွေ့ရတာကြာလို့
အခုတွေ့ရလည်းကျက်သရေမရှိတာအရင်လိုပဲနော် Jenie Ruby Jane..."
"တို့လည်းမင်းနဲ့အတူတူပါပဲ Jisoo.... အော်ဒါနဲ့
မင်းအမေ ပြန်ရောက်နေတာသိရဲ့ လား..."
နှစ်ယောက်သားကို ကျောင်းသူအတော်များ
အာရုံစိုက်ကြည့်နေလေသည်။
အချိန်နည်းနည်းကြာသွားလျှင်
ဒီကျောင်းမှာဂယက်ထသွားနိုင်သည်။
"Jennie Unnie!!!!!"
"Chaeyoung... အတော်ပဲUnnieက
Chaeyong ကိုတွေ့ဖို့လာတာ"
"Unnieကိစ္စရှိလို့လား?"
"တစ်နေရာသွားပြောရအောင်လေ
နေ့လည်စာစားရင်းပေါ့"
Jisooရဲ့မျက်နှာအနေအထားက
ပေါက်ကွဲခါနီး ချိန်ကိုက်ဗုံးလိုပင်။
Chaeyoung Jisooကိုလှည့်မကြည့်ရဲ။
အရေးကြီးတာကအခုနေရာက သူတို့နှစ်ယောက်
ထဲကတစ်ယောက်ကိုဆွဲထုတ်သွားဖို့ပင်ဖြစ်သည်။
"အင်းသွားကြတာပေါ့......."
"Jisoo shi ညနေအိမ်ကိုအရင်ပြန်နှင့်ပါ
ညစာစားချိန်အမှီchae ပြန်လာပါ့မယ်"
Jisooဆီကဘာအဖြေမှပြန်မလာ...
"တက်လေ Chaeyoung"
Jennieက Chaeyoungအတွက်ကားတံခါး
ဖွင့်ပေးလိုက်တော့ Chaeyoungလည်း
မသက်မသာဝင်လိုက်ရတယ်။
Jennie လည်းအောင်နိုင်သူအပြုံးနဲ့ကားပေါ်တက်ခါနီး
"အာနှုတ်ဆက်ဖို့မေ့တော့မလို့ Unnieသွားတော့မယ်နော်
ဖအေတူမအေကွဲညီမလေးJisoo
ဒီတစ်ပတ်ညစာစားပွဲမှာတွေ့ကျတာပေါ့"
ပြောရင်းJennieကားကိုမောင်းထွက်လာခဲ့သည်။
××××
"Unnie Chae ကိုပြောစရာရှိလို့ဆိုတာ.."
"ညကဘာလို့ဖုန်းမကိုင်တာလဲ?"
"ဖုန်း...?"
Jennieပြောမှ Chaeyoungသတိရပြီး
ဖုန်းကိုဖွင့်ကြည့်မိသည်။
