Biz bu yarışla sınanıyoruz. Ve buna emin ol ki bunu kaybeden ben olmayacağım.
Ruhlarımızı bu piste teslim ederken, senden hala gözlerimi alamayacağım.
Sırf sana deliler gibi aşığım diye bu yarışı kazanmana izin vereceğimi mi sanıyorsun?
2020/livial...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Acı çekmene engel olmadım güzelim, affet beni. Sen giderken sarılıp 'bırakmam' diyemedim, sen ağlarken saçlarını okşayıp kokunu içime çekmedim. Bu kadar fazla olan yaralarını göremedim. Affet beni güzelim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rose'den
Elim titrerken hala silahı tutuyordum. Ağlamasına dayanamdığımı ağlatıyordum. Ama ben bundan sonra yaşayanazdım ki. Meğersem bakire bile değilmişim ben. İlkimi vermek istediğim adam şuanda karşımda ağlıyordu. Birlikte sabah akşam olmak istediğim adam hiçbir şey yapamıyordu. Savunmasızdı. "Rose..." dedi tekrardan sesi titrerken. İsmim ağzına o kadar yakışıyordu ki.
"Yapma.." iç çekti. "Lütfen.." hıçkırdı. "Seni seviyorum." Söylediği bir cümle bile bana kendimi iyi hissettiriyordu. Vazgeçmek istiyordum ama artık yaşamak istemiyordum. Önümde yatan pislik daha ben küçükken bana neler yaşatmıştı. Utancımdan ölüyordum. Berbattım. Her yerim titriyordu. Bunca sene boyu hiç vicdanazabı çekmemişmiydi. Hiçmi canı acımamıştı suratıma bakarken, bana sarılırken. Hiçbir şey olmamış gibi devam mı etmişti hayatına.
"Biliyorum yaşadığın şeyler çok zor, yaşamamalıydın. Ama yolu bu değil Rose, yolu bu değil."
"Adım Rose değil."
"Evet adın Rose. Benim tanıdığım, aşık olduğum kişi Rose...Solmaması için uğraştıyım gül." Başımı salladım. "Ama soldu." Başını hayır anlamında salladı. "Hyr, dalından koptu sadece, ben onu saklayacağım yaşatacağıma söz veriyorum...Lütfen indir şu silahı....Eğer bunu yaparsan gülüm ölecek, lütfen o gülü öldürme." Gözlerine baktığımda retinamı delip geçiyordu. Öyle bir ağlıyordu ki...
Silahı yavaşça indirmeye başladım. Namjoon hızla elimden aldığında ayaklarım boşalıp yere düştüm. Jimin yanıma gelip eğildiğinde bana sımsıkı sarıldı. Kollarında hıçkıra hıçkıra ağlıyıordum. "Özür dilerim.." dedim hıçkırıklarıma hakim olamazken. "Özür dilerim." Saçlarımı okşayıp sessizce o güzel ses tonuyla fısıldadı. "Her şey bitti Rose. Be oldu biliyor musun?" Yüzümü avuçlarının arasına aldı. Ve gözlerime baktı.
