Umut'un Hikayesi

24.bölüm(belki de aşk lazım değildir)💔

Ceren'den

Uyumak tüm herşeyin dermanı bende.. O geceden sonra yaptığım tek şey de oldu yatıp uyumak Şirin benim kötü olduğumu anladığı için Umut'u da alıp çıkmıştı evden sabah saatlerinde..   Ben de öğlene kadar yatmış, sonra da Umut'un doğum günü için düşünmeye başlamıştım.

Malum sebebler den dolayı Umut'un doğum gününü hiç kutlayamamıştım. Bu bizim birlikte kutlayacağımız ilk doğum günüydü. Özel olmalıydı. Ama bunu tek başıma planlayamazdım. Sonuç olarak Cenk'te onun babasıydı. 

Onu aramak istemediğim için mesaj attım:

"Cenk, Umut'un doğum günü için konuşa bilir miyiz?"  Mesajı attıktan sonra , derin bir nefes alıp, tezgahta duran elmayı elime aldım. Tam bir ısırık almışken telefonum çalmıştı.

"Alo Cenk.." 

"Mesajını gördüm.  Umut geçen seneden doğum günü için bir şeyler istemişti."

"Tamam. Sen kafeye gel konuşalım orda.." 

"Tamam.." telefonu kapattığında derin bir off çekip, üstümü giyenmeye yukarı çıktım..  

*"*"*"*"*"*"

Kafeye girdiğimde bir kaç masanın dolu olduğunu farkettim.  Birazdan Cenk geliceği için, Umut'u Şirin'le beraber parka gönderdim. Cemre'de köşeye çekilmiş, telefonu ile uğraşıyordu. Biriyle mi yazışıyordu o? 

Sessizce yanına yaklaşıp,  telefonu elinden çektim. Şokla bana bakarken ben telefonu kendime çevirmiş mesajları okumaya başlamıştım:

"Vayy! Benim niye haberim yok bu ilişkiden.." telefonu masanın üstüne bırakırken, Cemre'nin tikiyle oynadım:

"Şeyy.." 

"Neyy, ne zaman söylemeyi düşünüyordun nikah şahidi olacağım zaman mı?" Gözlerini büyüterek bana baktı:

"Yok artık Ceren.. Söyleyecektim fırsat olmadı.. Neyse sen beni geç, Cenk gelmiş dün, ne geçti aranızda?" 

Duyduğum isim ile yüzüm düşerken, anlatmak istemedim tam bu sırada müşterilerden biri Cemre'ye seslenmişti. O yanımdan giderken bende mutfağa geçip eksik olan bir şey varmı diye baktım.. 

Eksik olan ve ilgimi çeken tek şey, bal kabaklı cheesecakenin eksik oluşuydu. Tam onu yapmaya başlıyacakken Cemre'nin sesini duydum:

"Ceren, Cenk geldi.." 

"Geliyorum.." diyip üzerime giydiğim, mutfak önlüğünü çıkardım..

-------------------------------------------

"Hoş geldin.." 

"Hoş buldum.." ikimizde birbirimizin yüzüne bakmıyorduk. Ve bu beni iyiden iyiye pişman etmeye başlamıştı. 

"Umut doğum günü için arabalı bir pasta istediğini söyledi geçen sene, sonra her yerin süslü olmasını tüm arkadaşlarının gelmesini ve özellikle mavi renginin olmasını istiyordu.."

dediklerini bir bir yazarken, içimi bir mutluluk kaplamış, heyecanlanmıştım:

"Tamam. Pastayı ben yaparım. Kızlar da burayı süsler,  Umut zaten cumartesi olduğu için senin yanında olucak.. Ben seni arayınca da gelirsiniz." 

Cenk tüm dediklerimden sonra sadece kafasını salladı ve kalkıp gitti yanımdan.. Bense sadece sıkıntıyla şaçımı kaşımıştım.  Sonra da oturup pasta için, bir araba modeli çizmeye başladım...