Umut'un Hikayesi

28.bölüm(gözetmen)🔭

"Anne?"

"Efendim bir tanem."

"Babam niye küstü, bizimle uyumadı?"

Gülmemek için zor tuttum kendimi;

"Yok oğlum, hiç küser mı sana? Onun uykusu yokmuş hadi uyu sen.."

Umut gözlerini kapatırken, kapı açıldı. Cenk yanıma gelip, belimden bana sarılıp kafasını saçlarıma götürdü.

"Umut ona küstüğünü düşünüyor.."

Cenk dediğime gülüp, ellerini Umut'un saçlarına atıp okşamaya başladı;

"Küsebilirmiyim ben ona hiç... Sadece sana biraz bozuldum.."

"Allah Allah o niyeymis?"

Derin bir nefes verip, omzuma bir öpücük bıraktı;

"Sence Ceren? Benim hayal ettiğim şeye bak, yaşadığımız şeye bak?"

Dediğine gülmemek için zor tuttum kendimi. Dudağına bir öpücük bırakıp, konuştum;

"Olsun bu gece de güzel değil mi? Bak oğlumuza nasıl huzurlu uyuyor.."

"Orası öyle."

Uykum geliyordu. Hafif esneyip gözlerimi kapattım. Umut göğsümde uyurken, Cenk'te boynumda uyuya kalmıştı.

*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/

Gözlerimi açtığımda ne Umut yanımdaydı ne de Cenk. Yukarı yanlarına çıktığımda kahvaltı hazırlamış boyama yapıyorlardı;

Yanlarına oturup, Umut'un boynuna bir öpücük bıraktım;

"Günaydın annem.."

"Günaydın yakışıklım benim.." 

Cenk yanımızdan kalkıp giderken kaşlarımı çattım. Ne olmuştu buna bir günaydın demeden gidiyordu. Umut'u bırakıp onun arkasından gittim. Dumenin olduğu odaya gitmiş, bir şeyler yapıyordu;

"Ne oldu Cenk? Kusmuyuz?"

Beni kendine doğru çekip, dumenle arasına sıkıştırdı;

"Yoo değiliz, bundan sonra sana asla kusmem ben..''

"Hmmm" dudağına yaklaştığımda gözlerini kapattı. Dudaklarımızi birlestirdigimde belimi iyice kavrayıp kendine yapıştırdı. 

Zar zor ayrılıp konuştum;

"Hadi, kahvaltı yapalım acıktım ben Umut'ta bizi bekliyordur…."

"İyi hadi.."

*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*

Yazar'dan;

"Cemre abla, bu Utku kim?"

"Ceren'in eski sevgilisi de niye sordun?" 

Şirin düşünceli bir şekilde dururken cevap verdi;

"Takıntılı birine benziyor.. Ablamın başına bela olucak diye korkuyorum.."

Cemre de bundan korksada belli etmedi;

"Yok ya öyle biri değil o boşver. Eee ne yapıyorsun bugün?".

"Arkadaşlarımla bulusucam da sen tek başına idare edebilir misin kafeyi?"

"Ederim, fazla kimse gelmiyor zaten.."

"Tamam o zaman hadi ben kaçtım. Akşam görüşürüz."

"Görüşürüz.."

Şirin evden çıkar çıkmaz, Cemre de çıkıp kafeye geçmişti.  Güzel bir şarkı açıp etrafı temizlemeye başladı. Kapının açılma sesini duyduğunda arkasını döndü;

"Hoş geldiniz.."

"Hoş buldum Cemrem.."

Cemre gördüğü kişi ile yüzünü burustururken, Ateş ona yaklaştı;

"Elbet burdan gidicez, fazla önemseme o yüzden…"

Cemre sinirle gözlerini devirirken, kafasını olumsuz anlamda salladı;

"Defol git buradan."

"Gidicem zaten buralardan kalıcı değilim ama senide alıp gidicem.."

"Hayal kurmayı bile beceremiyorsun çık git surdan.."

Ateş dışarı çıkarken Cemre sesli bir nefes verdi.

"Geri zekalı.."

*/*/*/*/*/*/*/*/*

"Ahh! Önüne baksana be!"

Şirin çarpıştığı bedenle bağırdı.   Karşısında ki adam ona öylece bakarken, Şirin başını tutuyordu.

"Kusura bakma, yalnislikla oldu.. Bakıyım.."

Ateş elini Şirin'in alnına götürürken, Şirin kendini geri çekip Ateşe baktı;

"Ben seni nerden tanıyorum?"  Ateşte kaşlarını catarken hiç bir şey demedi;

"Tabi ya, sen şu Utku'nun kardeşisin?"

Ateş yüzünde oluşan saçma gülümsemeyle konuştu;

"Utku'nun kardeşi değil de Ateş demeni tercih ederdim.."

Şirin göz devirip geçti yanından…

*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*

Akşam;;

  Umut annesinin göğsünde masal dinlerken yavaş yavaş gözleri kapanıyordu;

"Cenk, Umut'u yatırır mısın?"

Cenk kafasını sallayıp Umut'u kucağına aldı.  Ceren denizi izlerken,  Cenk'te yukarı çıkmıştı. 

"Bütün gün Umut'un olduğu yerde bana da yer varmı?"

Ceren, Cenk'in dediğiyle gülerken kafasını salladı;

"Ne güzel gözüküyor dimi?"

Cenk kafasını sallayıp iyice yerleşti Ceren'in göğsüne;

"Senden güzel değil.."

Ceren Cenk'in saçlarını okşarken Cenk mırıldandı;

"Umut'u böyle uyumuş olabirsin ama benim bu gece uyumaya hiç niyetim yok.."

"Allah Allah öyle mi?"

Cenk kafasını Ceren'in göğsünden kaldırıp dudaklarını dudaklarına bastırdı. Ayrıldıklarında konuştu;

"Öyle.. Hadi inelim aşağı."

"Hadi inelim.."

İkiside aşağı inerken, Utku sinirle gözlerini yumdu. Tam karşıdaki tekneden onları izliyordu dürbünle..

"Bu özlem hiç bitmeyecek galiba Ceren.."

Ceren gülümserken boynuna değen dudaklar ile konuştu;

"Hiç bitmesin zaten.."

Bölüm sonu