Umut'un Hikayesi

30.bölüm(affet Ceren)💚

                        

      

                Yazardan;

Ceren kendini hızla Utku'dan uzaklaştırıp, evine doğru koştu.. Cenk'te arkasından.. Şeyma hızla Utku'ya yaklaşıp bağırdı;

  "Niye yapmadın niye öpmedin kızı? Şimdi Cenk peşinden gitti belki kendini affettirecek.." 

  Utku, Şeyma'nın söylediklerine göz devirip konuştu;

  "Ceren onu asla affetmez.. Bırak gitsin peşinden, hiç bir şey kanıtlayamaz.." 

 "Nasıl bu kadar emin oluyorsun?"  Utku Şeyma'nın kollarından tutup kendini çekti;

"Ben Ceren'i kendinden bile iyi tanıyorum.. Ceren ihaneti affetmez.."  Şeyma güldü;

"Ortada gerçek bir ihanet yok.. Bilmem farkında mısın?" 

Utku göz devirip, Şeyma'nın kollarını bıraktı;

"Bunu senden benden başka kimse bilmiyor..." 

  Utku evine doğru adımlarken birden durdu ve Şeyma'ya döndü.. Cebindeki telefonu ona fırlatıp konuştu;

"Cenk'in telefonu verirsin.. Ha bu arada planın ikinci kısmı iptal.. Ben Ceren'e bunu yapmayacam.." 

Şeyma Cenk'in telefonunu havada yakalayıp eve döndü.. Cenk'in bahçede olan masasının üstüne telefonu koyup yukarı kendi evine çıktı..

              Şeyma'dan;

Şimdi ne olacaktı ki? 

 Cenk benden nefret edecekti kesin..  Off ya ben nasıl bir insan olmuştum böyle.. O masum sevgimin yerini koskoca bir  hırs kaplamıştı sanki..

Böyle bir plan kurmak ve bir de Cenk'in beni sevmesini düşünmek büyük bir şaçmalıktı..  Üstelik Utku'nun kendi yaptığı plana uymaması da sinirlerimi bozmuştu.. 

Cenk'in bana bugün hesap soracağını pek zannetmiyordum.. Zira eminim şu an Ceren'e yalvarıyordur..

Kendimi yatağa fırlatıp düşünmeye başladım;

  Cenk beni affedecek miydi? Ya da affetse bile beni sevecek miydi? , benime mutlu olabilirmiydi? 

 

  Ceren'den;

  Aşağılık, pislik ben seni niye affetdiysem, sana niye inandıysam ama aptallık bende yıllar önce sana inanamayan biri, şimdi seni niye aldatmasın ki.. Ah salak kafam ah!

Arkamdan bağırıyordu ama ne dediğini anlamıyordum.. Sesi bile midemi bulandırıyordu.. Aşağılık herif.. Beni kendine çekmesiyle afalladım.. 

"Bırak kolumu.." Kolumu sıkıca kavramışken gözleri kızarmıştı.. 

"Ceren bir dinle lütfen.." 

Neyini dinleyeceğim ben senin ya.. O görüntü zaten kendini oldukça belli ediyordu.. 

"Kolumu bırak diyorum sana?"  Kolumu sıkmayı bıraktı.. ama yinede tutuyordu.. 

"Yemin ederim seni aldatmadım.. Sen yalnış anladın.." 

 Kaşlarım hayretle kalkarken, gözlerimi devirmeyi de ihmal etmedim. Her ne kadar şu an ağlamak istesem de onun gözlerinin önünde kesinle ağlayamazdım.. Hızla kolumu kendine çektim.. 

"Yalnış anladım.. Öyle mi?  Ortada yanlış anlaşılacak bir görüntü yoktu Cenk.." 

Kafasını salladı ve gözünden akan bir damla yaşı sildi. 

"Biliyorum.. Evet ama seni aldatmadım.." 

Ağlayamadığımdan, gözlerim acımaya başlamıştı;

"Kanıt.." 

Kafasını acizce sallayıp gözlerini gözlerime dikti;

"Yok.. Ama yemin eder,m bulucam kanıt sana yemin ederim.."

"Bir daha seni asla affetmiycem Cenk.." 

Hızla eve doğru adımlarken onun yere çöktüğünü hissettim..Ama arkamı dönüp bakmadım bile..Tuzakta olsa yapmamış da olsa onu affetmiyecektim..

Eve girdiğimde hazırda bekleyen göz yaşımın akması için gözlerimi kapattım.. Aradan geçen bir kaç dakika sonra gözlerimi açıp yukarı odama doğru adımladım.. 

Umut benim yatağımda uyumuştu.. Üzerimde ki  ince kabanı çıkartıp tekli koltuğa fırlattım. Ayağımda ki botları da bir yere fırlattım.. Ve oğlumun yanına uzandım.. Göz yaşlarım saçlarına akarken alnına bir öpücük bıraktım.. Umut bana doğru dönüp kafasını göğsüme yerleştirip fısıldadı;

"Anne beni hiç bırakma tamam mı?" 

"Bırakır mıyım oğlum seni.." 

*/*/*/*/*/*/*/*/*/*

Cenk'ten;

     Off Allah'ım of.. Ne oldu o odada ben niye hiç bir şey hatırlamıyorum.. Ne aşağılık bir adam olmuştum ben..

Ceren beni asla affetmiyecekti.. Hatta belki beni görmemek için Umut'u da bana göstermeyecekti..  

Öylece yolun ortasında kalmıştım.. Ayağa kalkacak dermanım yoktu sanki.. Bütün gücümü almışlardı elimden öyle hissediyordum..

Biraz daha yerde oturup ayağa kalktım. Sarhoş değildim ama yine de yalpalayarak yürüyordum.

Eve gittiğimde önce gözlerim yukarıya Cem'lerin evine gitti. Su an her ne kadar hesap sormak istesem de konuşacak gücüm yoktu. Sadece uyumak ve sonra neler olduğunu, Ceren'in bizi nasıl böyle gördüğünü düşünmek istiyordum.

Banyo yapmak şu an mantıklı gelmişti.

………

Düşün Cenk, düşün neler oldu düşün.. En son Şeyma'nın eve gelişi ve zorla bana bir kadeh şarap içeriğini hatırlıyordum, hatırlıyorum da.

Ben öyle bir kadehle sarhoş olmazdım ki.   Kesin bir şey vardı o içkinin içinde kesin ama ne vardı?

Duştan çıkıp üstümü değiştirdigim de aklıma telefonum geldi.. Nerdeydi acaba?

Ben Ceren'e kendimi nasıl affettirecektim.

……………………

Yazar'dan;

 

  Şeyma ne yapacağını bilmiyordu. Öylece odada dolanıyordu. En son Utku'yu aradı.

"Alo Utku?"

"Ne var Şeyma?"

"Ne yapicaz şimdi?"

Utku derin bir nefes verip konuştu;

"Hiç bir şey.. Artık sen kendi yoluna ben kendi yoluma.. Ne yaparsın ne edersin umrumda değil.."

"Öyle mi?.."

Diyip kapattı telefonu Şeyma;

"Bak bakalım ben neler yapıyorum.."

Bölüm sonu…