"SENİN DERDİN NE?" diyerek bağırdım karşımda beni sinir eden adama, ağlamamak için kendimle mücadele veriyordum. Ama nafile bir mücadele olmuştu. Çünkü, gözyaşlarım yine bana ihanet ederek, yanaklarımdan aşağıya süzülüyordu.
Arkası dönük olan Melih...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
59.BÖLÜM
Bölüm Şarkıları= Ayna: Anlatmalıymış Meğer Hakan Altun: Nefesimsin Ender Balkır: Bedenimde Değil Ruhumda Sızı Zeynel Vardık & Kenan Vardık: Tabip Sen Elleme Yaramı
"Nerede o katil annen Ahu?"
Birsen teyzenin feryadı andıran sesi bütün kemiklerimi uyuşturdu. Öğrenmişti. Annem ile ilgili sakladığımız bu gerçeği öğrenmişti.
Karnımın içinde sürekli hareket eden kızımı elimle sıvazlayarak sakinleştirmeye çalıştım. Ben korkup stres yaptıkça kızımda hissederek huysuzlaşıyordu.
Elim ayağım zangır zangır titrerken, komodinin üzerinden telefonumu alıp Melih'i aradım. Kulağıma yerleştirdiğim telefonla hızlı adımlarla yatak odasından çıktığım an annemle karşı karıya geldik. Aşağıda Birsen teyze sürekli "Nerede o katil annen Ahu?" deyip duruyordu. Annem korku dolu gözlerle gözlerimin içine bakıyordu. Tam bu esna da Melih teflonu açtı.
"Güzelim." Nefes nefeseydi.
"Melih Birsen teyze buraya geldi annemi öğrenmiş çabuk gel!"
"Ne(!)?" bu sırada Birsen teyze bir kez daha bağırdı. Melih oldukça soğuk bir sesle. "Geliyorum sakın odadan çıkma!" diyerek telefonu kapattı.
Sevgi Hanımın "Birsen Hanımım sakin olun!" dediğini duydum. Ve hemen arkasından Kenan amcanın "Evet Birsen sakin ol. Gel otur şöyle." Diyen sesi duyuldu. Ama Birsen teyze sakin olmak şöyle dursun çığlık çığlığa bağırıyordu.
Karşımda duran annemin gözlerinde gördüğüm korku, beni daha da telaşlandırıyordu. Sanki beynim durmuştu ve ben düzgün düşünemiyordum. Tamamen içgüdüsel olarak bir elimle karnımı tutup, diğer elimle annemin elini tutarak onun odasına doğru çekiştirdim. Annem, bana karşı koymadan kendi odasının önüne kadar gelmemizi sağladı. Odanın kapısını açıp annemi içeriye çektim ve karnımdaki elimi de çekip annemin elinden tuttum.
Gözlerinin içine güven verircesine baktım. "Sakın bu odadan çıkma anne." dedim.
Annem başını iki yana salladı ve gözlerinden akan yaşların yanaklarını ıslatmasına izin verdi. "Ahu, kızım. Birsen'in karşısına çıkmam lazım. Onun derdi benim. Bizim yüzleşmemiz lazım." dedi.
"Olmaz anne. Birsen teyze şimdi çok sinirli, ben Melih gelene kadar onu sakinleştireceğim. Melih geldikten sonra sakince yüzleşirsiniz."
Annem boğazından kaçan hıçkırığı elini ağzına kapatarak saklamaya çalıştı.
"Ahu kızım—"
"Anne Lütfen" diyerek sözünü kestim. "Birsen teyze çok anlayışlı biri. Eminim ki ben onunla konuşunca sakinleşecek ve seni de anlayacak."
