Another Countdown to Christmas - Voetbal One shots

Day 6 - Donny van de Beek

Geschreven door: AjaxLady

'Ja mam. Ik zit al in de auto. Ik ben er over tien minuten.' Zei Cato. Cato hing de telefoon op en ze gooide hem op de bijrijdersstoel naast haar. Eigenlijk mocht je niet eens bellen in de auto dus ze was allang blij dat er geen politie langsreed.

Vanavond was het kerstavond en ze zou na lange tijd weer eens bij haar ouders langsgaan. Heel de familie was uitgenodigd en ze zouden met z'n alle gaan gourmetten. Cato had er best veel zin in. Haar oudere broer en zus zouden ook komen met hun partners en kinderen dus dat was iets waar Cato zich extra op verheugde. Ze zag haar broer en zus niet vaak, omdat ze ver weg woonde. Hooguit zag ze hun zes keer in het jaar bij familie gelegenheden of verjaardagen.

Na tien minuten rijden kwam Cato aan bij het appartementencomplex van haar ouders en ze parkeerde haar auto in een leeg parkeervak. Snel stapte ze uit haar auto en uit de achterbak haalde ze een cadeautje voor haar ouders. Ze had een fles wijn en wat chiquer eten meegenomen. Cato pakte het cadeau beet en met haar andere hand deed ze de autoportier dicht. Ze klikte de auto op slot en Cato liep richting de ingang van het appartementencomplex.

Cato kwam aan bij de ingang van het appartementencomplex en ze drukte op de bel. De zoemer ging af en de deur ging open. Cato liep naar binnen en ze drukte op het knopje van de lift. Geduldig wachtte ze tot de lift beneden was. Eindelijk gingen de deuren open en Cato stapte de lift in en drukte op het knopje van de zesde verdieping.

'Wacht op mij!' Er kwam een lichtblonde jongen aangerend en net voor Cato remde hij af. 'Ook hallo.' Fronste Cato. 'Sorry. Ik zag dat de lift bijna naar boven ging en heb geen zin om te wachten.' Zei hij hijgend. 'Oh oké. Welke verdieping moet je zijn?' Vroeg Cato. 'De vijfde.' Zei de jongen. Cato drukte op het knopje van verdieping vijf en de lift ging omhoog.

'Waar ga je heen?' Vroeg de jongen nieuwsgierig. 'Naar mijn ouders.' Antwoordde Cato. 'Gezellig. Ik ga naar mijn opa en oma.' Vertelde de jongen. 'Ook leuk! Vooral zo op kerstavond.' Glimlachte Cato. 'Zeker. Ik heb ze al een paar maanden niet gezien.' Vertelde de jongen. 'Oh waarom dat dan als ik vragen mag?'

De jongen wou net antwoord geven toen Cato en de jongen een gek geluid vanuit de lift hoorden. Er klonk wat gebonk en de lift stond stil. 'What the hell.' Mompelde Cato. 'Het lijkt erop dat we vast zitten.' Zei de jongen. Hij keek om zich heen. 'Ben je serieus? Bel de politie.' Riep Cato meteen in paniek. 'Ho rustig. We moeten eerst de noodknop indrukken.' Zei de jongen.

De jongen drukte de noodknop in maar er gebeurde niks. 'We komen hier nooit uit.' Riep Cato gefrustreerd uit. Ze liet zich op de grond zakken en ze begon steeds paniekeriger te worden. 'Ho rustig maar. Het komt goed. Wat is je naam?' Vroeg de jongen. Hij ging op zijn hurken zitten en keek het meisje vragend aan. 'Cato.' Antwoordde het meisje. 'Mijn naam is Donny.' Stelde de jongen zich voor. 'Ik wou dat ik kon zeggen dat ik het leuk vind om je te ontmoeten maar helaas denk ik daar op moment wat anders over.' Zei Cato. Donny grinnikte.

'Ik ga de 112 bellen. Misschien kunnen hun ons helpen.' Donny haalde zijn telefoon uit z'n zak en tikte het nummer in. Vrijwel direct kreeg hij iemand aan de lijn en via de 112 kwam Donny bij de brandweer terecht. Donny legde de situatie uit en na ongeveer vijf minuten hing die op.

'En?' Hoopvol keek Cato hem aan. 'Aangezien het kerstavond is werken er minder mensen. De brandweer is nu bij een belangrijke klus maar ze komen zo snel mogelijk.' Vertelde Donny. 'Dus we zitten hier voorlopig vast?' Bang keek Cato hem aan. 'Jup, maar maak je geen zorgen. Je bent in ieder geval niet alleen.' Stelde Donny haar gerust.

'Ik hoop echt dat ze snel komen.' Zei Cato zachtjes. 'Ben je bang voor kleine ruimtes?' Vroeg Donny. 'Ja.' Knikte Cato. 'Oké, kijk naar mij. Haal diep adem en blaas rustig uit. Dat helpt.' Donny deed het voor en Cato deed hem na. Ze merkte dat ze al wat rustiger werd. 'Zie je? Vertel mij anders is wat over jezelf. We zitten hier nu toch.' Probeerde Donny haar gedachtes af te leiden.

'Uhm wat wil je weten?' Vroeg Cato hem. 'Nou gewoon alles.' Antwoordde Donny schouderophalend. 'Nou ik ben Cato, eenentwintig jaar en woon in Nijkerk. Ik ben fotografe van beroep en mijn hobby's zijn dansen en tekenen.' Vertelde ze. 'Leuk! Wat fotografeer je vooral?' Vroeg Donny belangstellend. 'Ik fotografeer vooral voor tijdschriften maar ik vind natuurfoto's ook erg leuk om te maken.' Antwoordde Cato. 'Klinkt leuk.' Glimlachte Donny.

'En jij? Wat doe jij allemaal?' Nieuwsgierig keek Cato de jongen aan. 'Zoals je al weet is mijn naam Donny en ik ben profvoetballer. Ik voetbal bij Manchester United.' Vertelde hij. Cato haar mond viel open. 'Ben je serieus?' Ze keek hem met veel ongeloof aan. 'Jup. Ik ben afgelopen zomer van Ajax naar Manchester United gegaan.' Zei hij. 'Oh wat erg. Nu je het zo zegt herken ik je wel.' Zei Cato beschaamd.

'Haha het is oké hoor. Ik vind het juist wel leuk dat je mij niet herkende.' Zei Donny. 'Zijn er veel meisjes die flauwvallen als ze jou zien?' Lachend keek Cato hem aan. 'Nee, dat niet maar wel veel gillende meisjes.' Grinnikte Donny. Cato giechelde.

Donny wou wat zeggen maar precies op dat moment ging Cato haar mobiel af. Cato keek op de display. Het was haar moeder. Shit. Ze was vergeten te appen dat ze vastzat in de lift. Snel nam ze haar mobiel op.

'Hey mam.' Begroette ze haar moeder. 'Lieverd, waar ben jij? Ik dacht dat je er al bijna was.' De stem van Cato haar moeder klonk bezorgd. 'Uhm ja klein probleempje. Ik zit vast in de lift.' Zei Cato. 'Vast in de lift?' Riep Cato haar moeder verbaasd. Cato haalde haar telefoon weg bij der oor en Donny grinnikte. 'Ja ik zit vast in de lift maar maak je geen zorgen. De brandweer is al gebeld en ik heb gezelschap.' Stelde Cato haar moeder gerust.

'Oké, doe je wel voorzichtig lieverd? Ik ga naar beneden om de brandweer op te wachten. Ik hou je op de hoogte.' Zei Cato haar moeder. 'Is goed. Tot zo mam!' Cato hing de telefoon op en grijzend keek Donny haar aan. 'Wat is er?' Cato keek hem vragend aan. 'Jouw moeder.' Grinnikte Donny. 'Ja i know. Ze kan soms een beetje hysterisch doen.' Gniffelde Cato. 'Ach joh ik appte net mijn moeder en die deed ook enorm gestrest. De brandweer zal zo wel komen.' Zei Donny. 'Ik mag het hopen.' Zuchtte Cato.

Donny en Cato kletste nog wat en na tien minuten hoorde ze een deur boven hun opengaan. Het tweetal keek omhoog en ze zagen een brandweerman door de deuropening naar beneden kijken. 'Kun je denk je omhoog komen?' Vroeg de man aan Cato. 'Ik til haar wel op.' Donny tilde Cato op en daardoor konden de brandweermannen Cato omhoog trekken.

'Mam!' Achter de brandweermannen stond Cato haar moeder en Cato vloog haar om de hals. 'Ben je oké?' Vroeg moeder bezorgd. Cato knikte. 'Dankzij Donny. Hij heeft mij gezelschap gehouden.' Donny was net omhoog geholpen en kwam bij Cato staan.

'Jij moet vast Donny zijn.' Moeder keek Donny glimlachend aan. 'Dit moest vast het ergste half uur van je leven zijn. In een lift opgesloten zitten met een claustrofobische Cato.' Plagend keek moeder naar Cato. Donny glimlachte. 'Eigenlijk vond ik het wel gezellig.' Gaf hij toe. 'Echt waar?' Verast keek Cato hem aan. 'Ja.' Knikte Donny. 'Ik laat jullie wel eventjes alleen.' Moeder gaf Cato een schouderklopje en ze liep alvast weg richting haar appartementje.

'Dus, heel erg bedankt.' Cato keek hem glimlachend aan. 'Dat je mij hielp net in de lift toen ik in paniek raakte.' Verduidelijkte ze haar zin. 'Oh dat. Ik denk dat het misschien wel zo moest zijn.' Zei Donny. Hij keek wat nerveus. 'Wat zo moest zijn?' Cato keek hem niet begrijpend aan.

'Onze ontmoeting. Dit is toch geen toeval? We kennen elkaar pas een half uur maar het voelt alsof ik je al veel langer ken.' Zei Donny. 'Ja dat heb ik ook wel een beetje.' Knikte Cato. 'Wat denk je ervan? Zullen we nummers uitwisselen?' Gespannen keek hij het meisje aan. 'Ja is goed.' Cato gaf haar telefoon aan Donny en Donny zette zijn nummer in haar contacten.

'Kijk eens.' Hij gaf haar mobiel terug. 'Als je mij zo een appje stuurt voeg ik je toe.' Zei hij. 'Zal ik doen. Ik moet nu wel echt gaan. Mijn familie is denk ik aan het wachten.' Zei Cato. 'Geen probleem. We spreken elkaar nog wel.' Knikte Donny. Cato glimlachte en ze deed iets wat ze normaal nooit zou doen. Ze zette een stap naar voren en ze drukte een kusje op Donny zijn wang..