Another Countdown to Christmas - Voetbal One shots

Day 15 - Joël Veltman

Geschreven door: storyteller_2001_

Ik wil iedereen hele fijne feestdagen toewensen! Het zal een rare periode zijn nu je niet samen kunt zijn met degene waarmee je de feestdagen echt wilt vieren, maar ik hoop dat jullie toch kunnen genieten van de feestdagen! Hopelijk wordt 2021 een beter jaar!

--

Zuchtend sloot Tess haar laptop af. Ze schoof haar laptop opzij en ging op bed liggen. Ze had net online les gehad.

Tess droomde als klein meisje ervan om psychologie te studeren op Harvard University in Amerika. Omdat Tess 18 was toen ze klaar was met de middelbare school besloot ze eerst naar Londen te verhuizen en daar vier jaar psychologie te studeren.

Met een prachtige cijferlijst had Tess haar diploma behaald en was ze toegelaten op de school van haar dromen met een studiebeurs. Het was niet gemakkelijk om toegelaten te worden. Er ging veel voorbereiding aan vooraf, maar het was haar gelukt.

Tess had het erg naar haar zin in Amerika. Het was een droom die uitkwam. Ze woonde op campus en had gezellige huisgenoten waar ze het goed mee kon vinden. Ze had het niet beter kunnen hebben. Ze kon echt zeggen dat ze gelukkig was.

In februari veranderde dat helaas. Het coronavirus kwam aankloppen en gooide roet in het eten. Hoe rustig het coronavirus zich in het begin verspreidde, zo snel ging het een maand later. De universiteit besloot om de deuren te sluiten. Alle studenten die op campus woonden, besloten om terug te gaan naar hun ouders. Tess bleef als een van de weinigen over en besloot daarom om terug te gaan naar Nederland.

Ze kon in Nederland online lessen volgen. Lesstof kreeg ze via de mail toegestuurd en als ze uitleg nodig had, kon ze deelnemen aan de online lessen. Het tijdsverschil zorgde ervoor dat Tess pas om drie uur 's middags begon met school en tien uur 's avonds klaar was met school. Tess moest erg wennen aan de tijden, maar ze vond al snel haar weg hierin.

Het was nu december en in die 10 maanden tijd was Tess niet meer teruggegaan naar Amerika. Het ging een tijdje beter. Toen ze net had besloten om terug te gaan, kwam er een tweede golf. Het beviel Tess prima op deze manier, maar ze miste haar levensstijl in Amerika toch wel. Het was zo anders dan Nederland. Het voordeel was wel dat ze wat meer tijd door kon brengen met haar ouders. Ze had hen al een half jaar niet gezien en ze miste hen toch wel.

Haar broer was in juli verhuisd naar Brighton met zijn vrouw en dochtertje. Doordat Tess in London had gestudeerd en haar broer druk was met zijn werk zorgde het ervoor dat ze elkaar al een jaar niet meer hadden gezien. Ze zouden dit jaar kerst vieren met elkaar, maar dat ging door corona helaas niet door.

-

De volgende morgen werd Tess om acht uur wakker. Dat ze kon uitslapen, betekende niet dat ze pas om 12 uur haar bed uitkwam. Drie keer in de week besloot Tess om te gaan hardlopen. Zo bleef ze toch nog in beweging en zat ze niet heel tijd binnen te luieren. Ze trok haar hardloopkleding aan en liep naar beneden. "Goedemorgen lieverd." Tess liep de keuken binnen en zag haar moeder aan de keukentafel zitten. "Goedemorgen mam." "Lekker geslapen?" Tess knikte. "Ja, heerlijk. Is pa al naar het werk?" Haar moeder knikte. "Hij was vanochtend vroeg opgeroepen." Tess zuchtte. "Met kerst is hij er wel heel de dag hè?"

Haar moeder zuchtte en keek op van haar laptop. "Ik kan niks beloven lieverd. Je weet hoe zijn werk in elkaar zit. Hij kan elk moment opgeroepen worden wanneer ze hem nodig hebben. Er is een kans aanwezig dat hij met kerst ook opgeroepen wordt. Dat moet je in je achterhoofd houden." Tess liet haar hoofd vallen. Haar vader werkte voor de brandweer. Dat zorgde ervoor dat hij altijd stand-by moest staan. "Ik weet het mam, maar Joël en Naomi kunnen niet komen door die kut corona. Ik zou het fijn vinden als wij dan nog met zijn drieën bij elkaar kunnen zijn." "Dat weet ik lieverd. Ik ga mijn best doen voor je, maar ik kan niks beloven."