Another Countdown to Christmas - Voetbal One shots

Day 7 - Jurgen Ekkelenkamp

Geschreven door: missingvampsajax

Die ochtend werd Pip wakker. Haar ogen werden verwelkomt met fel wit licht.

Ze was vergeten de gordijnen dicht te doen maar voor nu maakte dat niets meer uit. Een glimlach doorbrak op het gezicht van het Amsterdamse meisje. Er lag namelijk een dik pak sneeuw.

Gisteren was ze met haar familie aangekomen in Winterberg, Duitsland. Samen met de familie van Jurgen. Van kleins af aan kenden ze elkaar al. Letterlijk. Hun moeders brachten de kinderen samen naar de crèche en vaak speelden Jurgen en Pip bij elkaar.

Nu, heel wat jaren later, waren ze tieners en was er veel verandert. Pip studeerde voor sport psycholoog aan de Amsterdamse Hogeschool. Daarnaast werkte ze full time bij een dieren winkel in de buurt. Twee hele verschillende dingen maar ze vond het leuk om te doen en had er enorm veel plezier in.

Jurgen leidde daarentegen een heel ander leven dan haar. Hij was namelijk uitgegroeid tot top voetballer bij Ajax. Dé voetbalclub van de Nederlandse hoofdstad. Allebei hadden ze een vrij drukke agenda maar in de weekenden lukte het om elkaar op te zoeken.

Pip schoof met een glimlach de dekens opzij en rende naar de slaapkamer van Jurgen, die tegenover had haar sliep.

"JURGEN, WAKKER WORDEN, ER LIGT SNEEUW!" riep ze opgewonden.

"Wablief?" mompelde Jurgen slaapdronken en wreef kreunend in zijn ogen. De vorige avond hadden ze bij het kampvuur gezeten en de arme jongen had iets te diep in het glaasje gekeken.

"Slaapkop! Had je maar niet zoveel moeten drinken gister, het is de hoogste tijd." deed Pip de stem van zijn moeder na. "Fuck off, Pip." zuchtte hij lachend. "Tjop tjop, straks is de sneeuw alweer weg en zijn we te laat." Pip probeerde Jurgen mee te trekken.

"Ik kom, ik kom, rustig." lachtte Jurgen en klom gapend uit bed. Maar ook op zijn gezicht verscheen een kleine glimlach toen hij de laag met sneeuw zag. "Ik ga me ook omkleden." Pip liep snel weg naar haar tijdelijke slaapkamer in het vakantiehuisje.

Eventjes twijfelde het meisje toen ze een trui van Jurgen in haar handen had liggen. Pip fronste. Waarom twijfelde ze ineens? Ze had toch vaker zijn shirt of trui aan? Waarom was ze nu zo onzeker? Ze schudde haar hoofd om terug bij de realiteit te komen en trok de grijze sweater over haar hoofd.

Pip borstelde haar donkerblonde haar en liet het los hangen. Ze trok haar broek en schoenen aan en ging kijken of haar beste vriend al klaar was. Jurgen was bezig met deo opspuiten en had geen trui aan.

"Oh, sorry." Pip raakte er verlegen van en voelde haar wangen schamend warm worden. "Het geeft niks. Ik was bijna klaar." stelde Jurgen haar gerust. Pip glimlachte opgelucht. Leunend tegen de muur keek ze toe hoe hij zich omkleedde.

"Is het interessant?" Jurgen draaide zich licht grijnzend om. Shit, hij had haar zien kijken via de spiegel, stom! "Mocht je willen." kaatste Pip terug en hij moest lachen met een knipoog.

Deze ochtend was hun contact ineens zo anders dan normaal. Of was dat gisteravond ookal? De hele avond had Pip tegen Jurgen aangezeten en hadden ze lange maar serieuze gesprekken gevoerd. Ondertussen kon het ouwhoeren niet onderbreken natuurlijk. Hun ouders waren al een tijdje naar bed maar zij waren nog lang niet moe.

"Laten we gaan, pestkop." grinnikte Pip om het minder ongemakkelijk te maken. "Wat zei je?!" dreigend kwam Jurgen op haar af. "Nee!" gilde Pip lachend. Ze dook onder hem vandaan en rende de trap af richting buiten.

Verbaast keken allebei hun ouders op toen de storm voorbij kwam sjezen. "Goedemorgen, denk ik." grinnikte Pip haar moeder en lachend keken de volwassenen naar hun enthousiaste zoon en dochter.

"Wat zei je daar?!" vroeg Jurgen en hijgend stond Pip stil. Hun huisje stond op een van de grote bergen van het park en had een geweldig uitzicht op de bijgelegen dorpjes die in de avond prachtig schitterden in het licht.

"Niks!" zei ze. "Ik geloof je niet." Jurgen kwam dichterbij en Pip haar hart begon te bonken in haar keel. Zo hard had het meisje niet eens gerend en ze was verbaast. "Jammer dan." lachtte Pip maar werd stil toen ze in Jurgen zijn ogen keek.

"Bewijs het maar." eiste Jurgen en Pip keek hem verlegen aan. Hij glimlachte gerustellend en een last viel van haar schouders. "Hoe bedoel je?" vroeg ze.

"Nou, ik heb wel een idee." zei Jurgen. "Maar...-" "Kan me niks schelen dat onze ouders het zien kunnen." beantwoorde de Utrechter haar gedachtes.

"Pip, ik vind je leuk. Het is al een paar jaar aan de gang. En het word alleen maar groter." bekende Jurgen serieus en opnieuw werden Pip haar wangen rood. "Sinds gisteren voel ik me ook anders, en misschien is het inderdaad al een tijdje bezig." antwoorde ze eerlijk.

"Waarom twijfelde je?" vroeg Jurgen en liet zijn hoofd hangen. "Omdat ik niet zeker wist of jij het ook wilde." verbaast keek Jurgen op. "Pip, je wil niet weten hoe graag ik het wil." fluisterde hij. "Misschien neemt dit je zorgen wat weg." Jurgen drukte zacht zijn lippen op die van Pip.