Another Countdown to Christmas - Voetbal One shots

Day 10 - Joshua Kimmich

Geschreven door: LaCourse

Julie draaide de sleutels voor de laatste keer om in het contact. Hij moest het gewoon doen. Het brommende geluid gaf niets goed aan. Net als de vierentwintig keer eerder dat ze dit probeerde. Fuck. Moest haar auto net vandaag ermee kappen? Hij was niet de beste meer maar hij kwam elk jaar door de keuring heen en daar ging het om. En dan stond ze ook nog ergens op een parkeerplaats langs de snelweg midden in Duitsland.

Haar mobiel klonk vanuit de bijrijdersstoel waar ze hem had neergelegd in haar tas. Toen ze haar zus haar naam zag staan verliet een gefrustreerde kreun haar mond. Dat kon er ook nog wel bij.

'Esmee?' vroeg Julie terwijl ze haar telefoon op nam. Ze probeerde zo vrolijk mogelijk te klinken.

'Julie. Waar ben je? Ik heb de kip net in de oven geschoven.'

'In de buurt van Frankfurt... Ik denk niet dat ik het ga redden...' Ze klemde haar kaken op elkaar omdat ze haar zus niet teleur wilde stellen. Het had Esmee weken geduurd om haar over te halen kerst bij haar en haar vriend te vieren. Waarschijnlijk dacht haar zus dat ze er onderuit probeerde te komen.

Ze hoorde haar zus geërgerd zuchten en vervolgens iets tegen haar vriend zeggen.

'Joshua is ook laat. Dus we houden wel wat voor jullie over. Maar morgen help je me met het maken van de chocolade mouse want daar ben ik super slecht in en Thomas zijn ouders zijn daar dol op.'

'Doe ik' beloofde Julie.

Ze zou er alles aan doen om Joshua zo veel mogelijk te ontlopen en als ze daarvoor in de keuken moest staan dan deed ze dat graag. Joshua was de beste vriend van Thomas, de vriend van haar zus. Omdat ze beide getuigen waren voor het huwelijk aankomende zomer belden ze wekelijks over het regelen daarvan. Ze had zich kapot geërgerd aan de flirtende opmerkingen van Joshua de hele tijd. Daarbij had die gast een profielfoto van een auto. Wie had er nu een profielfoto van een auto? Ze wist niet eens hoe die gast eruit zag. Waarschijnlijk als een creep.

'Oke, mooi!' klonk Esmee haar stem. 'Doe je voorzichtig aan. Het sneeuwt hard en ik wil niet dat je wat overkomt.'

'Ja ik doe voorzichtig aan.' Ze vertelde haar zus niet dat ze met een kapotte auto aan de kant van de weg stond. Waarschijnlijk zou ze zich te veel zorgen maken net als altijd. En er was vast nog wel een taxi te regelen of zo iets.

Ze sloot het gesprek af en draaide vervolgens voor de zesentwintigste keer de sleutel om in het contact. Ze hoopte zo dat nu ze even gebeld had de motor de tijd had gekregen om af te koelen en haar auto het weer deed. Helaas gaf haar auto nog steeds het tegenstribbelende geluid.

'Verdorie' mompelde ze terwijl ze de deur opendeed. Misschien had ze toch tegen Esmee moeten zeggen dat haar auto ermee gekapt was? Maar dan had Esmee gegarandeerd Thomas gestuurd om haar te halen en dan verpeste ze de kerstavond van dat stelletje.

Ze trok aan het hendeltje naast het stuur wat de motorkap omhoog deed klappen, zoals ze had geleerd op de rijlessen.

Op haar lip bijtend keek ze naar de verschillende onderdelen onder de motorkap. Ze herkende de plek waar de olie bijgevuld diende te worden maar waarschijnlijk was dat niet het probleem.

'En? Weet je al wat er aan de hand is?' Julie keek om en zag dat een jongen haar grijnzend aan stond te kijken. Zijn handen had hij nonchalant in zijn broekzakken gestoken en zijn jas stond open waardoor je de rode kerstrui zag.

'Ik heb geen flauw idee' zuchtte ze eerlijk.

'Laat mij maar eens.' Hij drukte haar zachtjes aan de kant en bekeek de onderdelen zorgvuldig. Hier en daar draaide hij wat aan.