MÜHÜR

4. bölüm

Yaren'den
Gözlerimi hafifçe araladım. Masanın üstündeki saate baktım . Saat 11.45ti. Biraz doğrulup bacağımda yatan Hatice ' ye " Hatice hadi kalk"diye fısıldadım . Sonra hafifçe saçını geriye attım . Onun annesi gibi ablası gibi hissediyordum. Hafifçe gözlerini aralayıp " Günaydın soğuk revanim" dedi. Bende en içten tebessüm ile "sanada" dedim . Önce o kalktı,sonra ben . Elimizi yüzümüzü yıkayıp kahvaltı hazırladık .

Hatice'den

Patatesimden bir lokma ağzıma alıp boğazımı temizledim . Artık vakti gelmişti . Yaren hareketimden anlamış olacak ki oda çatalını bırakıp pür dikkat beni dinlemeye başladı . "Yaren ben artık burda yaşamak istemiyorum . Biraz kenarda param var . İzmir'e gidelim mi?" Deyip rahatladım . " Olmaz " diye cırladı. Neden diye soracaktım ki lavaboya doğru koştu . Bense masada şaşkın halde oturmuş patatese bakıyordum boş boş.

Yaren'den

Al işte ne yapıcam ben şimdi . Hemen dayanamayıp ona bir mesaj attım .
-Hatice İzmir'e gitmek istiyor
- Bir süre oyala
Beni çok fazla zor durumda bırakıyorlardı artık birşeyleri anlatmak zorundaydım ama ne zaman ? Arkasından bir iş çeviriyordum evet ama....

Hatice'den

"Yaren ne oldu ?"diye sordum merakla . Gözlerini kaçırarak "birşey yok" diyerek odaya gitti. Sesi titriyordu. Birşey vardı bu kızda ama söylemiyordu ya da söyleyemiyordu. Tabakları kaldırıp terlikleri giyerek Yaren ' in yanına ilerledim . "Dışarı çıkalım mı ?" Dedi. Sesi normaldi ama gözlerinde garip bir renk vardı daha önce hiç görmediğim bir ton. Dolabı işaret ederek istediğini giyebilirsin dedi. Dolaptan çizgili beyaz sweat ve kot pantolon aldım. Onları üstüme giydim . Hafif kirazlı nemlendirici sürdüm dudağıma. Üstüme montumu giydim . Sadece montum ve botum vardı zaten . Siyah dalgalı saçlarımı tepeden topladım . Odadan çıkıp mutfağa geçtim . Sandalyeyi çekip oturdum . 5 dakika sonra Yaren ' de mavi Jean ve kırmızı bir kazakla yanıma geldi . Siyah düz saçlarını doğal halde bırakmış hafif rimel sürmüştü. Bu hali ile çok şık ve aynı zamanda cooldu. Ben nasıl duruyordum acaba ? Bu soruyu aklımın derinlerinde bırakarak çantamızı alıp ayakkabılarımızı geçirdik. Çok fazla araba vardı . Bir taxi durdurup önce ben sonra Yaren beraber bindik. Hava soğuk olduğu için cam buğuluydu . Hafifçe sildim camı. Dışarıya bakarak derin düşüncelere daldım . İnsanlar ne garipti. Tam 5 gün önce bir deprem oluyor herkes normal e dönüyor . Kimsenin umrunda değil. Ben ilk gün çok kötüydüm . Yine toparlanmış gibi gözüksemde içim kan ağlıyordu . Ve işte yine o park . Bi-bi dakika onlar bu çocuklar ve aynı salıncakta . Taksiciye dur diye bağırdım . Kapıyı hızlı bir şekilde açtım. Parka doğru yöneldim ama gördüğüm şeyler kan dondurmustu.Park bomboştu...