DS1:SHE'S MY DIAMOND (EDITING)

PANIMULA

||DIAMOND SERIES 1||

hope you'll like it(◍•ᴗ•◍)

Please support my first story hope you'll like it.

Theme: Fantasy,Romance,Magic,Mystery,Friendship

PANIMULA

"LISHA hindi kita pinalaki ng ganyan ano bang nangyayari sayo?Hindi ikaw ang anak na pinalaki ko!!" galit na sigaw ni Ina. Pasensya na Ina kailangan kong gawin ito para sa inyo 'Mali na po kase Ina, Nasa posisyon po tayo upang tumulong, ngunit iba ang inyong' Nais ko itong sabihin kay Ina ngunit alam ko na mas lalo itong magagalit sa akin.

"Ina, Patawarin po ninyo ako ngunit kailangan ko pong gumawa ng aksyon" malumanay kong saad kay Ina.

"Huwag mo akong tawagin na Ina dahil simula ngayon ay hindi na kita anak!!! Umalis kana sa aking Palasyo!!!" galit na saag ni Ina.

Mabilis akong umalis sa maharap ng aking Ina. Agad akong tumungo sa aking silid upang kunin ang aking mga kagamitan.

Pag katapos kong kuhain ang aking mga kagamitan ay mabilis akong lumabas ng aking silid, ngunit nagulat ako nang may narinig akong nag salita.

"Ate san po kayo tutungo?Aalis po ba kayo?" ang aking bunsong kapatid.

"Oo Kira, ako nga ay may papatunguhan dahil may iniuutos ang ating Ina" pag si-sinungaling ko sa aking kapatid.

"Sa ganitong oras Ate? Malalim na ang gabi, Ipag umaga mo na lamang iyan mahal kong Ate" saad ni Kira.

"Hindi maari Kira, Baka ako'y mapagalitan ni Ina kaya mag iingat ka rito aking kapatid. Huwag mong pababayaan ang iyong sarili gayundin akong iyong iba pang nakakatandang kapatid." ani ko sa kanya na may bahid ng kalungkutan sa aking tinig.

"Babalik ka naman po diba ate? Mag kikita po ba tayong muli?" ani nito na may kasamang kalungkutan sa kanyang pananalita natila ay gusto niyang umiyak sa aking harapan.

"Wag kanang malungkot Kira. Ako ay babalik pa rito aking kapatid pangako iyan. Mag kikita pa tayong muli Kira, basta huwag mo lamang pabayaan ang iyong sarili ako. ngumiti kana aking katapid" tinago ko ang aking malungkot na tinig.

Napawi na ang kalungkutan sa kanyang labi at napalitan na ito ng isang ngiti.

"Oh, Napaka ganda mo Kira. Lagi ka lamang ngumuti dahil mas lalong luma labas ang iyong tunay na ganda." ani ko sa kanya.

"Mag iingat ka Ate. Madaming panganib ang mangyayari sa iyong pag lalakbay, nais kong ika'y mag ingat Ate" habilin niya saakin.

"Ako ay mag iingat aking kapatid. Huwag mong gamitin ang iyong kapangyarihan dahil maaari kang manghina hindi mo pa gaanong gamay at paano kontrulin ito " paalala ko sa kanya.

Mabilis akong umilis sa kanyang harapan. Narinig kong tinatawag niya ako ngunit hindi ako lumingon. Nang makarating ako sa labas ng aming palasyo tumigil muna ako sandali upang tingnan ang aming palasyo.

"Paalam Ina, Ama at sa aking mga kapatid" bulong ko sa hangin, na tila ay may bahid ng kalungkutan sa aking tinig.

MABILIS akong umilis upang tumungo muna sa aming bayan. upang masilayan itong muli sa huling pag kakataon.

"Oh aking mahal na prinsesa, ba't nasa labas kapa ng ganitong oras ka'y lalim na ng gabi" saad ni Alane ang aking matalik na kaibigan.

"Mag lalakbay ako Alane" pag si-sinungaling ko sa kanya.