Acceptance
Days passed and everything went okay slowly. Ad is busy fixing things for their farm, ang alam ko ay napalitan na rin naman kaagad ng bago ang mga iyon, maybe he's busy now to know the condition of every rooster. Hindi niya naman kasi kabisado ang manok na galing sa kabilang farm nila.
Yun nga lang hindi ito ang unang beses na nangyari iyon. For sure they won't take it easy.
I just let him do that, I'm reminding him everyday on my texts. Minsan ay sa tawag naman kaya lang halata ang pagod sa boses kaya pinagpapahinga ko pagkatapos ng sampung minuto.
Just when I thought when everything is fine and alright tsaka naman ako mas lalong naguluhan sa ibang bagay lalo na sa farm na hindi ko alam.
"Ah! Now I know, this is the egg from those mas maliit na manok, not like the red one that have a leash?"
Tanong ko habang nandito kami sa loob kung nasaan ang mga mamimisang itlog raw.
"Oho Senyorita!"
"Aleera na lang po!"
Magiliw kong sinabi habang inilalagay sa loob ng incubator egg ang mga itlog ng maingat.
"K-kung iyon ho ang gusto n-niyo!"
Nang matapos ay tiningnan ko iyon.
"Why does we have to put a yellow light?"
"Yung mga ganiyang itlog ho kase ma'am kailangan sila pailawan ng dilaw para mabuo sila!"
Natawa ako "Ano 'yan kung ganoon? Pre-mature egg?" natatawa kong sinabi.
Napakamot siya sa ulo "Ganon na nga Aleera..."
"Eh ito pong nasa rice straw?"
Lumipat ako sa katabing kulungan, the normal wooden cage. Hindi ko naman alam na meron din palang pre-mature egg. I thought it was only for human.
Kaunti nga lang talaga ang alam ko.
Mang Loren assisted me how to take care of those eggs. Yung mga normal na itlog, hindi na kailangan ilagay sa may dilaw na ilaw. Kahit sa pugad na lang kasama yung inahin. As time passes by naiisip ko na maganda rin palang gumawa ng mga ganoong bagay. Nakakagaan, you always with nature, the animal around you, noon ko lang napagtanto kung anong nasa paligid ko.
Sariwang simoy ng hangin, nagtataasang bundok, matataas na puno na may maberdeng dahon kasabay ng mga pagtilaok ng manok. But my mind doesn't change for the fact that I'm still annoyed by the crows that's waking me up every four in the morning.
"Sige po iyan na lang po muna sa ngayon, magmeryenda na ho tayo!"
Sabi ko habang naglalakad pabalik ng bahay.
"Ang hirap pala nang trabahong ito, mahirap pang malaman kapag may sipon ang manok. Nakakalito rin ang pagkain base sa buwan. Iba pa pala kapag days old pa lang!" I lamented.
Mang Loren laughed while shaking his head lightly.
"Hayaan mo't pasasaan ba eh masasanay ka rin naman!"
"Oo nga naman ho noh, masasanay rin naman ako!"
I chuckled and continued walking. Nagpaalam si Mang Loren na pupunta sa kabilang gilid para doon sa mga manok na nasa flying pen. Nakangiti kong nilakad ang mansiyon. Lalong lumaki ang ngiti ko ng matanaw kung sino ang nakatalikod na nakahilig sa terasa ng bahay pagkatapos ng ilang hagdan paakyat sa malaking double-doors.
He's talking with Lolo which made me creased my forehead. Kailan pa sila nagkaayos ng ganoon? Lolo smiled at me. I kissed him on his cheeks.
"I'm telling you, Velasco" Lolo warned Ad.
