စက္ဘီးကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ထိန္းနင္းေနရင္းက မီးရဲရဲ ျမင္ရတဲ့အထိ စီးကရက္ကို ရွိုက္ဖြာလိုက္တယ္။ အမ်ားအျမင္မွာဟန္ပါပါျဖစ္ေအာင္ ရည္ရြယ္ေပမယ့္ မီးခိုးသီးၿပီး ေခ်ာင္းေတြဆိုးကုန္တာဗ်ာ။ ကံေကာင္းလို႔ စက္ဘီးေပၚက လိမ့္မက်တာ။ စက္ဘီးခ်င္းယွဥ္စီးလာတဲ့ မိုးမိုးက ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္ေနၿပီ။
"နင္ ေဆးလိပ္ေတြခိုးေသာက္တတ္ေနၿပီလား ဟိန္းသက္"
"ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေပါက္ျမန္တယ္တဲ့"
"ဘယ္သူေျပာလဲ"
"ငါေျပာတာ"
"နင္နဲ႔ေတာ့ ခက္တယ္ ဖိုးသက္ရယ္၊ ေယာက္်ားျဖစ္ခ်င္တာလည္း နင့္အျပင္ ႏွစ္ေယာက္မရွိဘူး၊ ေပါင္းလိုက္ရင္လည္း မိန္းကေလးေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ"
"ငါ စြံတာကို နင္ မနာလိုမျဖစ္နဲ႔ေလ ကိုႀကီးစာဥ"
ငယ္ငယ္က ကစားခဲ့ၾကတဲ့ ကိုစာဥနဲ႔ မမီးမီးအေၾကာင္းကို ထည့္ေနာက္လိုက္ေတာ့ မိုးမိုးက မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္။ ကိုးတန္းတက္ကတည္းက သနပ္ခါးမလိမ္းေတာ့ဘဲ မိတ္ကပ္လိမ္းၿပီး ေက်ာင္းလာတက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းမေလးက အရင္ကလို မည္းမည္းပုပုေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အပ်ိဳျဖစ္လာတာနဲ႔ အသားေတြျဖဴလာၿပီး ေခ်ာလာတယ္။ အခန္းခ်င္းမတူေတာ့ေပမယ့္ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ခင္ေနဆဲပါပဲ။ ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ တစ္ခါတေလ ဆုံျဖစ္ၾကတယ္။
အခုေတာ့ အစ္ကို႔ရဲ့စက္ဘီးေလးကို ကၽြန္ေတာ္နင္းခြင့္ရေနၿပီ။ ေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္ေတြမွာ တကၠသိုလ္ပထမႏွစ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္က်ေနတဲ့ အစ္ကို႔ထက္ စာေတာ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႀကီးေဒၚတို႔ မ်က္ႏွာသာေပးလာၾကတယ္။ ဘာသာစုံပထမဆုေတြအျပင္ စာစီစာကုံး၊ ပန္းခ်ီေတြမွာပါ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ထိ ဆုေတြရလို႔ တက္ယူရတိုင္း ႀကီးေဒၚတို႔က ဒါ ငါတို႔သားေလဆိုၿပီး ဂုဏ္ယူၾကတယ္။
"ဟာ.."
"အမယ္ေလး"
ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး လန႔္သြားၿပီး စက္ဘီးေတြပါ ယိုင္သြားတယ္။ စိတ္ထက္တဲ့ မိုးမိုးက ပရမ္းပတာဆိုင္ကယ္ေမာင္းသူကို လွမ္းဆဲေနၿပီ။ ကံေကာင္းလို႔ လမ္းေဘးမလဲက်တာ။
STAI LEGGENDO
ရေလိုအေး၍ ပန်းလိုမွှေးစေ
Narrativa generaleတဖြည်းဖြည်းနဲ့ပျံသန်းရတာ အားနည်းလာတယ် ငါ့ အတောင်နှစ်ဖက်မှာ စိတ်ဒဏ်ရာတွေနဲ့ ဘဝကိုဖိနပ်လိုလုပ်စီးတဲ့အခါ အိမ်ပြန်ချိန်တွေပဲ ပါးပါးလာတယ် တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုဖို့နေရာရှာတော့လည်း အမေ့ရင်ခွင်ဟာ ဟိုဘက်ကမ်းက မီးအလင်းရောင်လို မှုန်ပျပျဝေးခဲ့တဲ့ညတွေ ဇာတ်လမ်းမဆ...
