Teen camp 2 | One direction

012: Schuld

Louis' P.O.V

Kreunend trek ik me van naar af, wat een geweldige nacht met Anouk. Ik draai me om en wil glimlachend naar Anouks glimlach kijken, maar het enige wat ik zie is een nachtmerrie. Eline.

Ze begint te grijnzen, "als je wilt dat Anouk dit niet te weten komt zal ik maar snel zijn, ze zal zo wel wakker worden."
Anouk! Shit.

Ik spring uit bed en zoek mijn boxer, Eline zit me grijnzend aan te kijken, "jij vind dit leuk hé, eerst Niall en mij."

"Je deed het zelf." Ze schreeuwt. Als ze maar niemand wakker maakt, ik wil de deur open doen, maar die word al open gedaan voor mij. Anouk staat voor de deur..

"Louis?!" Ze kijkt me verward aan en neemt me van top tot teen op, "was je hier?"

Dan kijkt ze naaf Eline die uit bed stapt, naakt. Haar ogen worden groot, ze kijkt me eerst verbijstert aan, dan woedend en vervolgens vol met teleurstelling.

"Anouk laat het me uitleggen." Ze glimlacht en spreekt kalm, "het smaakt niet uit Louis. Ik weet al wat je gaat zeggen." Dan doet ze de deur zachtjes dicht en loopt weg, ik trek de deur weer open en ren achter haar aan. "Anouk het spijt me, alsjeblieft ik-"

Ze draait zich om en veegt een op komende traan weg, "laat maar Louis. Laat me maar even."

"Maar-" ze blijft zo kalm, waarom? Ik wil dat ze tegen me schreeuwt, boos doet, ze me belachelijk maakt.

Inplaats daar van schud ze zachtjes haar hoofd, "ik kom er wel over heen." Evi staat in de deur opening, ze loopt naar Anouk en kijkt me waarschuwend aan dat ik niet verder moet komen. Ze heeft duidelijk door wat hier speelt, wat zou ze van me denken, ze komt bij mij omdat Eline en Niall..

Ik slik, en Anouk.. Ik wil haar niet kwijt. Wat heb ik gedaan.

Elines P.O.V

Ik en Niall zijn in het bos naar bruikbare spullen op zoek en gewoon om te praten.

"Eline, waarom?" Vraagt hij me. Ik snap wel dat hij zich verward voelt.

"Snap je het niet Niall. Ik voel niks meer voor Louis. Ik voel van alles voor jou, ik wil jou. Maar ik wil Anouk pijn doen, zij heeft Louis van me afgepakt, snap je?"

Hij schud verward zijn hoofd, "het spijt me Eline. Ik voel niks voor je, Evi is alles wat ik wil, ik heb haar door deze zet nog meer pingelaar dan ik al had, ik ben een klootzak. Voel jij je niet schuldig, waarom zou je Anouk pijn willen doen?"

Ik haal mijn schouders op, het doet zo'n pijn in mijn hart. Hij heeft me afgewezen, hij zei dat hij haar wou, Evi. Niall wil Evi. Louis wil Anouk. Niemand wil mij.. Ze zullen zich straks zo erg voelen dat ze wouden nooit geboren te zijn..

Terwijl Niall en ik, ik heb geen idee waarom hij er nog is, aangekomen zijn bij etenstafel aan de andere kant van het eiland zie ik iets in de verte. Ik weet niet wat het is,maar het trekt mijn aandacht. Ik loop er naartoe en zie dat Niall mij volgt.

Hoe dichterbij we komen hoe zekerder ik ben, op het laatste begin ik te rennen. Een boot! Een speedboot! Net niet groot genoeg voor ons allemaal! Dit word mijn wraak.

"Een boot, we kunnen hier weg!" Niall is helemaal opgewonden, zou hij het nog doen. Ik doe de speedboot aan en de motor gaat af zoals het moet. Hoe komt het hier?

"Niall we moeten het de anderen vertellen!" Direct lopen we terug naar het kamp, Niall loopt het huisje direct in en ik blijf buiten staan, Evi en Anouk staan bij de was. Ik glimlach gemeen en loop naar ze toen, "weetje, ik zal me schuldig moeten voelen, maar dat doe ik niet, omdat ik me zo heerlijk voel. Jullie exen zijn allebei zo goed!"

Anouk snuift, "ik heb het niet uitgemaakt." Maar ze klinkt veel te onzeker, ik geloof dat die relatie helemaal stuk is. Geweldig!

"Ik hoop dat jullie nog even op dit eiland blijven, ik hoop dat jullie tweeën hier dood neer vallen. En onthoud als je ooit nog sex met ze hebt, dat ze mijn namen kreunden." Dan draai ik me om, ik ren naar de plek waar de speedboot is. Ik moet snel zijn, Niall zou hier wel snel zijn met de rest van de boys.

Ik start de motor en zie in mij ooghoeken de jongens verschijnen, Niall wijst naar me. Ik duw de boot in het water en vaar weg, ze kunnen nog bij me, nog een paar meter en ik ben voor goed van ze af. Ik zie Nialls gezicht me verdrietig aan kijken, een steek van schuld gevoel komt bij me op. Ik slik snel de brok weg en draai me van hen weg.

Op naar huis...

---------------------------

Dat was Elines aandeel aan dit boek, maar wie weet komt ze terug. Ik heb geen idee, ik schrijf altijd het eerste wat bij me opkomt.

Hopelijk vonden jullie het leuk om te lezen😄

I love you all💚

Xx Romy