Wojownicy Kres

Epilog

Minęło kilka księżyców od bitwy na zgromadzeniu. Klan Cienia odnowił się, a jego przywódcą została Złoty Liść, która postanowiła wrócić do rodzinnego klanu. Teraz znana jako Złota Gwiazda rządziła mądrze, rozsądnie i pokojowo. Jasna Gwiazda straciła w bitwie dwa ze swoich żyć i zostało jej siedem. Jaśminowy Wąs pogodziła się ze śmiercią matki. Lisi Promień przeżył, ale Borsuczego Pazura nie spotkało to szczęście. Klan odbył czuwanie, w którym uczestniczyła już jedyna bliska kota, jego córka, Jasna Gwiazda. Koty powoli wracały do normalnego życia. Troje uczniów, Różana Łapa, Szronowa Łapa i Drzewna Łapa, zostali wojownikami i teraz nazywani byli Drzewne Serce, Różany Pył i Szronowy Chłód. Jaśminowy Wąs uczyła Bursztynową Łapę, a Śnieżną Łapę - Kuni Pysk. Teraz jednak kiedy łaciata kocica spodziewała się młodych, je uczennicę przejęła Błękitna Rzęsa.

Bukowy Ogon siedział zdenerwowany przed wejściem do żłobka. Ze zdenerwowania prawie wyrywał sobie pazury. Jego partnerka ,Jaśminowy Wąs, kociła się, a on nie mógł je w niczym pomóc. Kiedy Jaśminowy Wąs krzyknęła po raz pierwszy prawie umarł z rozdarcia. Następne krzyki wzbudzały w nim te same emocje. W końcu ze żłobka wyszła Łaciata Skóra.

- Mogę już wejść? - zapytał kocur.

- Oczywiście. Jaśminowy Wąs będzie przeszczęśliwa. - medyczka skinęła głową. Kocur wślizgnął się do żłobka. Na posłaniu z mchu leżała łaciata kotka tuląc do siebie cztery kociaki.

- Czy wszystko w porządku? - zapytał.

- Tak. - kotka odparla zmęczonym głosem.

- Nadałaś im już imiona?

- Nie. Ale myślę że tą błękitną nazwałabym po pewnej dzielnej, białej kotce. - Jaśminowy Wąs powiedziała.

- Lilijka?

- Tak.

- A tego złotego w plamki?

- Może Ryś?

- Może być. A tą biało szarą w czarne plamki to może Sówka? - zaproponował.

- Ślicznie.

- Szara może będzie Igiełka?

- Wspaniale. - Jaśminowy Wąs podniosła głowę w kierunku kocura. - Kocham cię.

- Też cię kocham

I koniec książki. Jak wam się książka podobała? Napiszcie proszę w komentarzu.