AŞAĞI DÜNYA'LILARIN KASABASI

GERÇEK AİLEM KİM?

Sophia'nın evine gelmiştik. Gecenin saat 3'ü herkes uyuyordu. Kimseyi uyandırmak istememiştik. Ama unuttuğum birşey var Edward uymuyordu sonuçta o wampir. Ve Morgan, Neyse sessizce salona girdik. Sonra Sophia'nın odasına çıktık.

"Sophia." Diye seslendi Ruby kısık bir ses tonuyla.

Sophia yatıyordu ama uyumuyordu. Sanki birşey düşünüyordu. Keşke benim de Edward gibi düşünce okuyabilme yeteneğim olsaydı.

"Ruby Linda'yı bulmuşsun." Dediğinde ona bakarak gülümsedim.

"Evet sophia buldum. Ve bulduğumda ne oldu şaşıracaksın." Dediğinde Sophia meraklı bir yüz ifadesiyle bize bakıyordu.

"Evet dinliyorum canım."

"Sophia Linda'nın harika bir gücü var!
Edward yalan söylemiyor." Dediğinde bana dönüp gülümsedi.

"Demek Gerçekten."

"Evet sophia kendi gözlerimle gördüm. Hadi bahçeye çıkalım sana da göstermek istiyorum." Dediğinde Sophia başını sallayarak onayladı.

Hiç tereddüt etmeden bahçeye çıktım.
Açıkçası ormanda nasıl yaptığımı bilmiyordum Şuan biraz korkmuştum.

"Canım korkma Şuan eminim kafan cok karışık. Anlıyorum seni ne de olsa bundan 4 gün önce normal bir hayatın vardı şimdi ise güçlerin üst üste geliyor. Korkman normal. Ama sen bunun üstesinden gelebilirsin. Güçlerin üst üste geliyor evet ama bu biraz farklı şimdi bunu çözmem için bana göstermen gerekiyor. O yüzden gözlerini kapat ve şimdi zihnini tamamen boşalt." Dediğinde rahat bir nefes aldım. Sophia'ya güvenerek gözlerimi kapattım.

Korkmam biraz geçmişti. Sophia'nın söylediğini aynen yapmaya çalışıyordum. Fakat zihnim o kadar doluydu ki, gözlerimi açtım ve tekrar denedim sanırım zihnimi boşaltmıştım Birşey düşünmüyordum.

"bu çok güzel hiç birşey düşünmediğini hissedebiliyorum. Şimdi tamamen sesime odaklan ve söylediğim şeyi yapmaya çalış.
Linda bana karşı ne hissediyorsun? Yani beni ilk gördüğünde sevdin mi yoksa bana gıcık falan mı oldun?" Diye sorduğunda hiç düşünmeden cevap verdim. Onu gerçekten çok sevmiştim çok cana yakın tatlı biriydi. Annem gibi...

"evet seni çok sevdim Sophia. Bana gerçekten geldiğimden beri çok iyi davranıyorsun. Sana karşı hiç bir kötülük yok içimde." Dediğimde Ruby'nin sesiyle gözlerimi araladım.

"Linda bu çok güzel gözlerini açabilirsin!"

Gözlerimi açtığımda Sophia'nın başından renkli renkli çiçekler yağıyordu. Kafasının üstünden dönen pembe, kırmızı kalpler vardı.

"bu muhteşem bunu ben mi yaptım artık şaşırmıyorum bunu kesinlikle ben yaptım!"

"evet tatlım söylediklerin tamamı doğru. Eğer söylediklerin dogru olmasaydı yani ağzınla beni sevdiğini söyleyip aklından başka birşey geçiriyor olsaydın bu şekilde beni sevdiğini belirten şeyler olmayacaktı işte kafamdan aşağı çiçekler falan yağmayacaktı.
Bu çok güzel ama yine de çok büyük bir sorun var! Sen wampir büyücüsüsün evet ama senin yaptığını bir büyücü bile sihirli kelimeleri söylemeden yapamaz Kesinlikle bunu araştıracağım." Dediğinde biraz korkmuştum.

"Sophia biraz korkuyorum ben.
Ben tam olarak neyim? Bilmiyorum." Deyip yüzünü astım. Gizlwrik dolmuştu  neyim ben?

"Tatlım korkmanı anlıyorum ama merak etme yarın gün doğar doğmaz seninle en eski büyücülerin ve wampirlerin yanlarına gideceğiz bunu ögreneceğiz." Dediğinde derin bir nefes alıp gülümsedim.

Ruby ile birlikte odadan çıktık. Yarın yorucu olacaktı dinlenmem gerekiyordu.

"Ruby ben odama gidiyorum. Sanırım kendimi çok yorgun hissediyorum."