AŞAĞI DÜNYA'LILARIN KASABASI

ÖLÜMSÜZ DEĞİL MİYDİM?

Merhabalar, Kapaktaki kişi "Lily Collins" hikayede "Linda" karakterini oynamaktadır.

Hepinize iyi okumalaaar:)♡

~2021 05 OCAK~

Kamp alanına dönmüştük.
Edward'ın yüzünde hâlâ bir korku vardı. Benimde ondan bir farkım yoktu doğrusu. Kimdi o kadın?

"Sophia bana niye birşey söylemiyorsunuz?"

"Zamanı var Linda lütfen üsteleme artık."

Herneyse bana söylemeyecekler. Kararlılardı. Bende kendim bulacağım o zaman. Akşam olmasını dört gözle bekliyordum. Herkes çadırlarına girdikten sonra araştırma yapacağım. Böylece ortadan kaybolduğumu kimse anlamayacaktı.

Bütün gün sınavlar olduğu için herkes yorulmuştu. Herkes işlerini bitirdikten sonra çadırlarına çekilmişti. Yalnızca bir kişi kaldı ateşin yanında oturan peter.

"Uyku tutmadı sanırım?"

"Unuttun galiba ben Wampirim. Canım isterse uyurum, istemezse uyumam."

"Ah haklısın unutmuşum."

"Ya sen? Sen yarı insan, yarı büyücü, yarı wampirsin. Yorulmadın mı bütün gün?

"Hayır yorulmadım"

"Anladım"

"Edward'la barıştınız sanırım"

"Nereden çıkardın bunu?"

"Ne kadar küs kalabilirsiniz ki sonuçta? Bugün ormanda yalnızdınız. barışma ihtimaliniz yüksekti."

"Hayır barışmadık. Barışmayı düşündüğünü sanmıyorum. Bende öyle."

"Pekâlâ beni ilgilendirmez sonuçta."

"Peter evet bu konu benimle ilgili ama artık her konuşmamızın sonunda beni ilgilendirmez deme! Sen benim arkadaşımsın. Edward'dan sonra tanıdığım ve güvendiğim tek erkeksin. Hatta arkadaşım olarak Ruby ve Emily kadar değerlisin benim için."

"Cidden mi Linda?"

"Tabiki Peter."

"Bunu senden duymak güzel. Sende benim için değerlisin bunu unutma."

"Pekâla."

Ah Peter'i hâlâ atlatamadım. Gitmesi lazım artık. Kafamı kaldırıp baktığımda Edward'ın buraya doğru geldiğini gördüm. Bu gidişle ormanın içine gidemeyeceğim.

"Ne yapıyorsunuz burada?"

Peter "konuşuyorduk dahil olmak istersen buyur."

"Güzel olur. Benimde canım sıkılıyordu."

Peter "Edward siz biraz oturun ben hemen döneceğim telefon etmem gerekiyor."

Ah hayır olamaz bilerek yapmıyorsa bende Linda değilim. Ah Peter!"

"Peki peter git hallet işini!"

Sinirlendiğimi belirtecek şekilde cevap verdim. Anlamıştır umarım.
Ateşin başında uzun süre bir sessizlik olmuştu. İkimiz de hiç konuşmadık. Sonra ben artık dayanamayıp konuştum.

"Nasılsın? olanlardan sonra hiç konuşamadık."

"Teşekkür ederim iyiyim ya sen?"

"Bende iyiyim."

"Güzel o zaman."

Ben onunla bu şekilde konuşmayı bile özlemişim ya. Çok soğukta konuşsak bana yeterliydi.