⚓️
Nilüfer, ismi gibi bataklıkta yetişen eşsiz bir çiçek. Yaşadığı hayat sebebiyle çoğumuzun anlayamayacağı kadar sevgiye muhtaç. Kalbi ise yaşadığı o bataklığa rağmen tertemiz.
Onun için hayat, bir gece vakti çalıştığı bardan çıkarken mahallelinin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
20. Bölüm "ŞARKILAR DA AĞLADI"
⚓️
Tüm hayatım boyunca ben ilk kez bugün hata yapmaktan korkuyordum. İlk kez karşımdaki insanın bana bir yabancı olduğu gerçeğiyle yüzleşmek istemiyordum. Tek bir hakkım olsaydı tüm senelerimi takas ederek bugünüme bir garanti almak isterdim. İçimde deli gibi bir huzursuzluk vardı. Hislerim değildi huzursuzluğumun temeli. Korkularımdı. O kadar büyüktü ki korkularım, hislerimin sesini duyamıyordum.
"Nilüfer..." Adımın uzaklardan kulağıma çalındığını duyuyordum ama beni içine çeken girdap dönüp cevap vermeme izin vermiyordu. Kolum sarsıldı bu kez. "Nilüfer babam gelmeyecek mi?"
"Of Nilüfer..." Küçük dudaklarını uzatarak ellerini göğsünde çaprazladı. Küsmüş gibi başı da öne düşmüştü. "Babam yok. Sende zeytinlere bakıyorsun." Ellerini çözerek masanın kenarındaki tabletine uzandı. "Sen açsana bana animasyon."
Elimi ileriye doğru uzattığımda Can'ın artık muhatabı olmadığımı fark ettim. Belli etmeden elimi kahvaltılıklara uzatıyormuş gibi kıvırdığımda Can'ın eve Mila'nın yerine gelen yardımcıyla olan konuşmalarını dinledim.
"Baban mı o senin?" Diye sordu Can'a. Kısılı gözlerimin ardından kısa bir bakış attım kadına. Sıkı bir at kuyruğu yaptığı uzun, bal rengi saçlarından alnına dökülen kâkülleri kahverengi gözlerini süslüyordu ama bakışlarını asla beğenmemiştim. Mila'ya göre hafif kilolu, yine Mila gibi özenle seçtiği mini eteğinin açıkta kalan bacaklarının biri neredeyse benim belimin kalınlığı kadardı. Yine Mila'nın aksine üzerine giydiği gömleğin düğmelerini sonuna kadar iliklemiş dolgun göğüsleri daha çok ön plana çıkmıştı.
"Babam değil." Dedi Can bana kısa bir bakış atarak.
"Yok, yok." Dedim hızlıca. "Babası."
"Nilüfer hani babam değildi?"
"Baba diyorsun ya Can." Dedim ikaz eder gibi gülümseyerek ama Can anlamadı. Anlamasını beklemekte saçmalıktı. "Of," diye huysuzlandı önüne dönerek. "Nilüfer baban değil, baban değil demişti ama şimdi baban, baban diyor."
"Bakayım," Dedim sesimi hafifçe yükselterek. "Hangi animasyonu seçtiniz?" Konunun bir an önce değişmesini istiyordum. Başımı ileriye uzatıp tablete bakacağım anda yeni yardımcımız "Sohbet gayet iyi gidiyor bence." Diyerek tableti çekti aldı önümden.
"Nilüfer de baksın." Dedi Can. "Birlikte izleriz. Sever Nilüfer de."
Fena bozulmuştum ama belli etmemeye çalıştım. Ağır ağır Can'a dönerek "Biz seninle sonra izleriz." Dedim.
