SᴇCᴏɴD LᴏᴠE - [Cᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]

Second Love 🦋 - 18

Unicode

"ဘာထွက်​ပြေးသွားတယ် ဟုတ်လား၊"

Eunbyul ကို​ခေါ်ထားတဲ့ အိမ်ကိုသွားဖို့ပြင်ဆင်​နေတုန်း ဖုန်းဝင်လာတာ​ကြောင့် Taehyung ဖုန်းကိုင်လိုက်​တော့ Eunbyul ကထွက်​ပြေးသွားသည်တဲ့။

"ဒီ​လောက်လူ​တွေ အများကြီးကို ဘယ်လိုလုပ်​ပြေးသွားတာလဲ။ မင်းတို့​တော်​တော်အသုံးမကျတာဘဲ။"

စိတ်တိုတိုနဲ့ မာန်မဲမိသည်။ သူ့စကားသံ​တွေကို သူ့​ဘေးနားက Jungkook ကလဲကြား​နေသည်မို့လို့ နှစ်​ယောက်လုံးရဲ့ မျက်နှာမှာစိုးရိမ်မှု​တွေက အထင်းသား။

"က​လေးရော ဘယ်လို​နေလဲ။"

ဘာရယ်မဟုတ် စိတ်ပူလာတာ​ကြောင့် ​မေးမိ​တော့က​လေးကို ဒီအတိုင်းထားသွားသည်တဲ့​လေ။ Eunbyul က​တော့သူ့ကို စိတ်ပူပန်ရ​အောင် လုပ်ပြန်ပြီ။ ​စိတ်ထဲ​​လေးလံစွာနဲ့ ဖုန်းချလိုက်ပြီး Jungkook ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။

"Eunbyul ကအခုလိုထွက်​ပြေးသွား​တယ်ဆို​တော့ ကျွန်​တော်တို့ရဲ့ ပြဿနာကပိုဆိုးသွားပြီးမလား။ "

Jungkook ရဲ့စကားကို​လေးဖင့်စွာ ​ခေါင်းငြိမ့်မိသည်။

အရင်က က​လေးကိစ္စပဲရှိခဲ့​ပေမယ့် အခုက Eunbyul ကိုပိတ်ထားတာနဲ့ ပတ်သတ်ပြီးပြဿနာတစ်ခုခု ​ပေါ်လာ​တော့မှာ ကျိန်း​သေ​နေသည်​လေ။ Eunbyul ကဒီအတိုင်းငြိမ်​နေမယ့် လူမျိုးမှမဟုတ်တာ။ အခုအပြင်ကို ထွက်ခွင့်ရသွားပြီ ဆိုကတည်းက အစ်ကို့ကိုတိုင်ဖို့ ရဲစခန်းကိုသွား​နေပြီလားမသိ။

"ဘာမှမ​ကြောက်နဲ့​နော် အစ်ကို။ တကယ်လို့ဒီအ​ကြောင်းကို Eunbyul ကရဲတိုင်မယ်ဆိုရင် ကျွန်​တော်လုပ်တာလို့ ​ပြောပြီး အပြစ်ကိုကျွန်​တော်ခံယူ​ပေးမယ်။ ဒါကကျွန်​တော်တို့အတွက် လုပ်ခဲ့တာဘဲ​လေ။"

ဒီတစ်​ခေါက်​တော့ Taehyung ​ခေါင်းခါမိသည်။ ဘယ်သူကမှ အပြစ်ခံစရာမလိုဘူး​လေ။

"အဲ့​ကောင်မ​​လေးကို ငါက​လျှော့တွက်မိသွားတယ်။ ဒါ​ပေမယ့် သူ့ဘက်ကလဲငါ့ကို ​လျှော့ထွက်ထားတာဘဲ။ "

"အစ်ကိုဘာကို ဆိုလိုချင်တာလဲ။"

"မင်းသိလာပါလိမ့်မယ်။ အလုပ်သွားလိုက်​တော့​လေ။ ငါ့ကိုဘာမှ စိတ်မပူနဲ့။"