Merhaba ben hiç ummadığım kadar çok şey yaşadım. Kırıldım, üzüldüm ve yalnız kaldım.
Güvenim sarsıldı ve en önemlisi de kaybettim
Peki şimdi ne olacak kaybeden yine ben mi olacağım?
Yoksa verdiğim bu savaştan kazanarak mı çıkacağım?
Saklanan sırlar...
SEN BENDEN GİTTİN AMA BEN SENDEN GİDEMEDİM SENDEN GİDEMEDİĞİM İÇİN ÖZÜR DİLERİM... ZAMAN BELKİ BİZİ TEKRAR BİR ARAYA GETİRİR NE DERSİN? HER ŞEYE HERKESE İNAT...
BEN KAYBOLDUM SEN DE BENİMLE KAYBOLDUN. BEN YAŞADIM SEN DE BENİMLE YAŞADIN.
KÜÇÜK BİR KIZ VARDI SEVİLİRDİ SEVMEYİ BİLİRDİ AMA ONA İNANMADILAR ONUN SEVGİSİNE GÜVENMEDİLER ONU YARI YOLDA BIRAKTILAR... AMA O HİÇ BUNLARI HAK ETMEDİ...
HER ŞEYE RAĞMEN YİNE YENİ YENİDEN OLUR MU? FARKLI YERLERDE AYNI GÖKYÜZÜNE BAKABİLİR MİYİZ SEN BENİ KAYBOLDUĞUM YERDEN ÇIKARABİLİR MİSİN?
HER ŞEYE RAĞMEN...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7.BÖLÜM: Her Şeye Rağmen Yine Yeniden
Uyuyordum ve bir anda bir sesle irkildim kaç gündür buradan kurtulamamıştım onun verdiği yorgunluk vardı üstümde. Yavaşça gözlerimi açtım Kaan bana dolu gözleriyle bakıyordu. Uyku sersemiyle tekrar gözlerimi kapattım ve bir anda neler olduğunu idrak ederek tekrar açtım. O dolmuş gözleri ile tebessüm ediyordu küçük tebessümünde bile o küçük gamzesi çıkıyordu ve bu beni güvende hissettiriyordu. Yerimden doğruldum kendime gelerek "ne oldu" dedim. O ise ifadesini bozmayarak "hiiç" dedi ve bir anda ayağa kalktı ve ağzından şu cümle döküldü "buradan çıkartıyorum seni" dedi. Şaşırarak ayağa kalktım boynuna sarıldım bir anda ne yaptığımı fark ederek geri çekildim heyecanlı bir sesle "gerçekten mi?" dedim. Gerçekti ama gözlerinde belirsizlik vardı ama bir o kadar beni buradan çıkartmaya kararlıydı. Bana yaklaştı fısıldayarak,
-Bana güveniyor musun? dedi. Böyle bir şey beklemiyordum fakat ya benle oyun oynuyorsa ona hemen inanmamalıydım. Bir adım geri çekilerek,
-Ya bana oyun oynuyorsan ya tekrar canımı yakarsan, dedim. İstemsizce sesim yüksek çıkmıştı ama yapacak bir şeyim yoktu kendimden başka güvenecek kimsem kalmadı ki...
-Haklısın ama seni buradan çıkartmam gerek güvenmeyebilirsin ama bana biraz da olsa inanabilir misin? dedi. Sesinde pişmanlık vardı ona inanmak istiyordum fakat korkuyordum.
-Tamam peki ne zaman çıkacağız?
-ŞİMDİ, dedi. Gerçekten şuan mı çıkartacaktı beni buradan peki neden önceden haber vermemişti. Ya bir şey olursa of ona güvenmeli miyim?
- Nasıl ya nasıl peki bunu bana neden önceden söylemedin? dedim. Bir anda tebessüm etti. Gülme sen ya sen gülünce ben bir tuhaf oluyorum. EVET iç sesim sen araya girmezsen günümüz kötü geçer. Kaan bana tuhaf tuhaf bakıyordu,
