GÜVEN BANA

6.BÖLÜM:KAYIP ŞEHRİM

(SELİM'İN ANLATIMIYLA)

Arkamı dönmemle gördüğüm kişi beni şoka uğratmıştı. Beni nasıl bulmuştu? Ve en önemlisi nasıl gelmişti? Ona yaklaşarak şaşırmış bir şekilde, 

-T- Tanya, dedim ama o bunu takmamış bir şekilde yanıma doğru geldi. Soğuk bir tavırla,

-Ne Tanya'sı ya beni hatırlamıyor musun? dedi.

-Nasıl ya dalga mı geçiyorsun Tanya?

-Gayet ciddiyim yıllardır sizi arıyorum be  sonunda buldum, dedi. Ben hiç bir şey anlamadan gözlerine bakıyordum, cevap veremeyeceğimi anladı ve devam etti.

-Benim diğer küçük kız kardeşin Tanya'nın ikizi benim benim, dedi. Ağlamaya başlamıştım nasıl olurdu ya bundan benim haberim bile yoktu. Şaşkın bir sesle ona doğru yaklaştım,

-N-Nasıl olur ne diyorsun sen, dedim sesim titriyordu. Gözlerime baktı ve derin bir nefes aldı,

-BERİL ben o bilmediğin kayıp olan kardeşin ben kendimi bile bulmazken hep sizi aradım, dedi dayanacak gücü kalmamıştı. 

Dizlerinin üstüne düştü ve hıçkırarak konuşmaya devam etti.

-Ben kendim olamadım hiç bir zaman abi. Hep ailemi aradım bazen umutsuzluğa kapıldım ama yenilmedim çünkü hep inandım bir ailemin olduğuna. Lütfen GÜVEN BANA ben senin kardeşinim yalnızım ve size çok ihtiyacım var ne olur, dedi ağlamaktan gözleri kıpkırmızı olmuştu. Sonra elindeki kağıdı gördüm aşağı eğilerek onu aldım. DNA testi sonuçları idi ve orada benimle ve Tanya ile kardeş olduğumuz yazıyordu. 

Bu yazılanların ve onun söylediklerinin şokunu yeni atlatmaya başlamıştım. Elinden tutup onu yukarı kaldırdım ve sessizce titreyen ellerini kendime doğru çekerek ona sarıldım ve kulağına fısıldayarak,

-Korkma tamam artık yanındayım, yanındayız, dedim. Bu durumu kolay kabullenmemiştim fakat onun anlatacağı çok şey vardı buna emindim. 

(BERİL'İN ANLATIMIYLA)

Kendime bir söz vermiştim ölmeden önce ailemi bulacaktım. Her ne olursa olsun onları görmek onları duymak istiyordum. Bu zamana kadar hayatımın neredeyse yarısından fazlası yetimhanede geçti sevilmedim ya da onların sevgisini istemedim. Hep inanırdım bir ailemin olduğuna onlar beni bilmese de ben onları bilirdim. Liseye geçtiğimde yetimhaneden ayrıldım okulu bursla kazanmış oranın yurdunda kalacaktım. Bu zamana kadar arkadaşım olmamıştı ve ben böyle şeyleri pek bilmezdim kendi kendime yaşamayı öğrendim. Ama yetimhaneden ayrıldıktan sonra bu zorlu hayatı kendi başıma yaşayamazdım. Bir dost bulmam gerekiyordu.

Ve buldum da kendime kafa dengim bir dost buldum. Ona her şeyi anlattım bana çok yardımcı  oldu beni o umutsuzluktan çıkardı bana söz verdi bulacağız dedi. Ben 17 yaşıma geldim. Bu yaşıma kadar umutla beklemiştim fakat artık umudum bitiyordu ve biliyordum ki umudumun bittiği yerde bir daha çiçekler açmazdı.  Ama bir gün ummadığım bir zamanda bir haber geldi. Bulmuştular bulmuştuk. Başarmıştım aileme kavuşmuştum fakat onlardan emin olmak için onları bir süre takip ettim. Test yaptırdım ve artık emindim ailemi bulmuştum. Fakat yine yalnızdım.

 "Ben küçük bir kayıp şehrim ve ben o şehirde kendimi buldum"

(YAZARIN ANLATIMIYLA)

Hep beraber evden çıktılar ikiye ayrılıp kayıp kişileri arayacaklardı ki Selim bir anda durun dedi. Hepsi olduğu yerde kaldı Emir bir anda Tanya diye bağırdı. Fakat Selim lafa girip hayır o değil baştan her şeyi açıklayacağım dedi. Sakin adımlarla eve girdiler herkes açıklama bekliyordu. Selim anlatmaya başladı herkes merakla onu dinliyordu. Duydukları karşısında şok olmuşlardı. Alin bir anda lafa girdi,