Bakire Aşk

Bölüm 10

Merhaba, bir bölüme daha hoş geldiniz.

İyi okumalar diliyorum.

Destek ve düsüncelerinizi de bekliyorum <3

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Önceki bölümden kesit.

Yaptığım imayı anlayarak gülümsemiş ve bana sarılmıştı. Arabadan inip eve doğru yürürken, içimden bir ses geri dön diyordu. Ve ben iç sesimi dinleyerek anında arabanın yanına geri dönmüştüm. Camı açtığında konuştum:

"Yukarı gelmek ister misin?"
——————————————————————

Söylediklerimle şaşırsa da kabul etmiş, arabayı da apartman otoparkına park etmişti. Belimden tutup binaya girdiğimizde, merdivenlerden yavaşça çıkmıştık. Kapımı açmamı bekledikten sonra içeri geçmesi için davet ettim.

"Hadi, girsene."

İkimiz de üstümüzdeki dış giyimi çıkartıp, kapının önünde bulunan portmantoya asmıştık. Salonu işaret ettiğimde birlikte geçmiştik.

"Kahve ya da çay içmek ister misin? Soğuk bir şeyler de verebilirim."

"Zahmet olmazsa şekersiz Türk kahvesi alabilirim."

"Tamam ben hazırlayıp geliyorum hemen, lavabo şu tarafta, kullanabilirsin, keyfine bak lütfen."

"Teşekkürler"

"Balkonda oturmak ister misin?"

Kızın sesi ile bir an kendine gelen adam gülümsemiş ve "Olur" demişti. "Manzaran gerçekten çok güzelmiş"

Kısaca teşekkür eden kız, elini titretmemeye özen göstererek kahveleri ve suları masaya bırakmış, ardından da çikolataları almak için mutfağa gidip gelmişti. İkisi de heyecanlıydı, çünkü akıllarına arabada yaşadıkları gelmiş ve tekrar arzulanmalarına neden olmuştu. Fakat bu heyecan ve arzuyu yüzlerine yansıtmamaya çalışıyorlardı.

"Bugün beni yalnız bırakmadığın için teşekkür ederim, gerçekten muhteşem bir akşam geçirdim."

"Ben de davetin için teşekkür ederim Efe. Aslında istersen bildiğim bir kafe-bar var, arkadaşlarımla gittiğim. Bir gün oraya da gidebiliriz. Tuhaf bir ortamı yok."

"Tabi olur, hem bundan sonra seni yalnız bırakmak istemem, sen de istersen."

Çekinerek söylediği şeyler, kızın hoşuna gitmiş, bu yüzden de adama kocaman bir gülümseme göndermişti. Kahveleri bitene kadar konuşmuşlardı. Kahveleri bitince ise birlikte mutfağa taşımışlardı. İşleri bittiğinde ortalığı bir sessizlik kaplamış ve ikisini de rahatsız etmişti. Bu sessizliğe son vermek ve kıza kötü hissettirmemek için, konuşan taraf adam olmuştu.

"Şey kahve için teşekkürler, eline sağlık. Ben gidiyim artık, sen de güzelce dinlen istersen."

"Aslında biraz daha kalmak ister misin?"

Genç kız cesaretle sorduğu bu sorunun ardından adama yaklaşarak dudaklarına uzanmıştı.

"Bunun için özür dilerim ama kendimi tutamıyorum. Karşılaştığım hiçbir erkeğe benzemiyorsun sen Efe."

Efe duyduklarıyla mutlu olurken, tekrar kızın dudaklarına uzanmış ve yavaşça öpmeye başlamıştı. İkisinin de içi kıpır kıpır olurken, kız ellerini adamın ensesine koymuş, adam ise kızın belini ve yüzünü tutuyordu. Yıllardır öpüşmemiş sevgililer gibi birbirlerine doyarlarken, salonda bulunan koltuğa ilerlemeye başlamışlardı. Adam, kız sanki kırılması mümkünmüş gibi en dikkatli ve nazik şekilde öpüyor ve yönlendiriyordu. Kızın sırtı koltuğa değdikten sonra adam yavaşça üzerine çıkmış ve kızı nazikçe öpmeye devam etmişti.