GÜNAH BENİM SOYADIM

Küçük,narin,özgür bir kelebektim ben.Hayatımın en güzel baharlarında hayatın bana vurduğu kalleş gardı üstelemişdim...Uçmayı çok severdim.Rahatça özgürce küçük bir kelebek olup uçmak isterdim.Hayatın tüm acımasızlığını,silsilesini unutup dünya üzerinde,gökkuşağı kanatlarımda hükmetmek isterdim.Taki beni yağmurdan koruyan büyük yaprağın solup acımasız,kara toprağın üstüne düşene kadar.
Yağmurda kaldım...Yağmur kanatlarımı ıslattı.En kötüsü ise ben kanatlarımı açıp uçmaya başlamadan hayat kanatlarımı bana acı vere-vere kopardı.Özgür olup uçmak isterken,beni kendince kurduğu acımasız dünyasına haps etdi.Hayata dair beslediğim tüm umutlarımı,sevinçlerimi elimden söküp aldı
Neden biliyormusunuz?
O büyük yaprak beni koruyamamıştı...O yüzden hayat beni yalnız görüp hiç bir suçum yokken günahlandırmıştı.
İşte asıl benim hikayem orada başlamıştı...Günahsız bir melekken,en büyük günahların sebebi olan şeytana benzetilmiştim...