Aldığım hızlı nefeslerden dolayı göğsüm hızla inip kalkıyordu. Karşımda duran kişi rahat bir tavırla beni izliyordu. Buraya gelmem tamamen hataydı. "Buraya gelerek ne yapmaya çalıştığını sanıyorsun?" Sesi sorar gibi değildi daha çok nasıl böyle bir aptallık yaptığımı anlamaya çalışıyordu. Elindeki keskin bıçağı çeneme dayadı. Eğdiğim başımı hayla kaldırmadığımda bıçağı daha çok dayayıp hırsla bağırdı. "Yüzüme bak!" Zorlukla başımı kaldırdığımda çenesini sıktığını gördüm. Dişlerinin arasından adeta tıslayarak konuşmaya başladı. "En nefret ettiğim şey konuşurken yüzüme bakılmamasıdır." Buraya gelmemeliydim. Yaptığım bu hata hayatımın tekrardan değişmesine sebep olacaktı. Bunu ela gözlere baktığımda anlayabiliyordum.