Yaptığım çaydanlık şakasına çok bozulan savaş ellerini göğüsünde birleştirmiş, kendimi affettirme çabalarımı dinliyordu. Hadi ama yarım saatir şurada benimle barışması için uğraşıyorum. En sonunda savaşa doğru eğildim. Soran gözlerle bana bakıyordu . Onu etkilemenin yolunu biliyordum. Yanağından öpersem eminim ki beni affeder ve hayatımıza geri döneriz. Savaşı yanağından öptüm ve geri çekildim. Bana gülümsedi ! Güldüğü zaman gamzeleri belli oluyordu... oyşş yerim ben bunu yaa! İÇ SES : '' yağmurrr kendine gel bak savaş ne diyo onu dinle gamzeymiş oyş muş töbe töbe'' Savaş piç bir gülümsemeyle : ' yanaktan yetmez' diyerek sırıttı. oy oy ! eğilip dudağına bir öpücük kondurdum. 'Bu daha iyi ' diyerek zaferle gülümsedi.. BEN NE YAPACAĞIM BUNUNLA !!!