•Beautiful Caregiver•

2.3

-2 AY SONRA-

Yanımdaki Jimin'e döndüm. Belli etmemeye çalışsa da o da çok korkuyordu.
"Jimin onu bize verecekler değil mi ?"
Dedim, yanıma gelerek bana sarıldı.
"Tabii ki de bize verecekler o bizim kızımız"
Dedi, yanımızda ki avukata döndüm.
"Bayan Lee onu alabilecek miyiz ?"
Dedim
"Merak etmeyin Bayan Park sağlam kanıtlarımız var."
Dedi

"Eminsiniz değil mi ?"
Dedim
"Siz hiç canınızı sıkmayın, en büyük avantajımız Min ji sizi istiyor."
Dedi
"Saat geldi hadi"
Dedi Jimin bileğindeki saate bakarken, onu onaylayıp içeri girdim. Karşımda oturan Solar'a baktım. Göz göze geldiğimizde burun kıvırarak avukatına dönüp sessizce birşeyler söyledi.

Jiwoo'nun kucağında oturan Min ji'ye gülerek el salladım.
"Evet başlayabiliriz"
Dedi hakim, Solar'ın avukatı ayağa kalkarak ceketinin önünü ilikledi.
"Efendim müvekkilim eskiden düşünmeden yaptığı ve biraz da cahillikle kızı Kim Eun Bi'yi bırakarak kayıplara karıştı lakin şuan bu yaptığından oldukça pişman olduğunu beyan ediyor."
Solar ayağa kalkınca ona baktım.

"İş yerimde patronum tarafından tacize uğradım. Yani Eun Bi isteyerek olmadı. Depresyondaydım bir cahillikle onu bırakıp kaçtım şimdi çok pişmanım ve hatamı düzeltmeye geldim. Eğer kızımı bana verirseniz olanca hatalarımı düzelteceğim"
Korkuyla avukata baktım.
"Tamam oturabilirsin sizi dinliyoruz"
Dedi hakim, Bayan Lee ayağa kalktı.

"Her ne kadar depresyonda olsa da henüz yeni doğmuş bir bebeği kışın sokakta bırakmak ne kadar doğru hakim bey, ya yarın bugün tekrar deprosyana girerse, bu sefer ne olacak ?"
Dedi Bayan Lee
"Pekala sizi dinleyelim"
Dedi hakim Jimin'i göstererek. Jimin'e destek vermek istercesine gülümsedim. Jimin boğazını temizleyerek ayağa kalktı.

"Avukatımın da söylediği gibi ben kızımı bir kış günü soğuktan donmak üzereyken buldum. Onu orada bırakamadım alıp bakmaya başladım. Başta sadece ailesini bulana kadar bakacaktım fakat ailesini bulamadım zaten ailesini bulsam bile ondan ayrılabileceğimi düşünmüyordum çünkü geçen zaman boyu ona çok alışmıştım, onu benimsemiştim. Aramızda bir kan bağı olmasa da ben onun babasıyım"
Dedi

Dolu gözlerimle gülümseyerek Jimin'e bakarken gözümden bir damla yaş aktı. Gözümden akan yaşı sildim.
"Oturabilirsiniz"
Dedi hakim Jimin'e, Jimin oturunca hakime döndüm. Kalbim çok hızlı atıyordu. Hakim Min ji'ye döndü.
"Pekala sen kimi istiyorsun ufaklık ?"
Gözlerimi silerek Min ji'ye baktım.

•••••

İçerden çıktığımda ağlamam daha da hızlandı. Jimin'e dönüp göğsüne yumruk atmaya başladım.
"Nasıl onu orda bırakırsın ?! Jimin o bizsiz ne yapar ? Lütfen git ve onu al"
Dedim, Jimin ona yumruk attığım elimi tutup beni kendine çekerek sarıldı.
"Onu bırakamayız. Yalvarırım al onu!"
Jimin bana sımsıkı sarıldı.

"Sakin ol, onu geri alacağım"
Dedi titreyen sesiyle, ondan ayrılıp yüzüne baktım. Yüzü yorgunluktan çökmüştü, saçları ve sakalları uzamıştı. O çok çaresiz duruyordu.
"Eun bi gel kızım"
Kenardan gelen sesle o tarafa döndüm.
"Onun ismi Eun bi değil Min ji ve o benim kızım!"
Dedim hırsla

Jimin beni belimden tuttu.
"Eun Bi güzel kızım sen nasıl bu vahşi şeyle aynı evde yaşadın ?"
Dedi Min ji'ye bakarak. Dolu gözlerimle Solar denen kadının elini tutan Min ji'ye baktım. Gözlerinde korku vardı. Bizden korkuyordu, bizden...ailesinden

1 Saat Önce:

"Pekala sen kimi istiyorsun ufaklık ?"
Gözlerimi silerek Min ji'ye baktım. Min ji Jiwoo'nun kucağından kalktı. Önce dolu gözleriyle Jimin'e daha sonra ise bana baktı.
"Gerçek annemi istiyorum"
Diyince dizlerimin bağının çözüldüğünü hissettim.

Solar gülerek bana bakarken ben sadece Min ji'ye baktım. Min ji kafasını suçlulukla yere eğdiğinde Jimin'e döndüm. Bunu beklemiyormuşcasına omuzları çökmüştü.
"Karar verildi! Çocuk Kim Eun Bi'nin velayetinin gerçek annesi Kim Yong Sun'a verilmesi taleb edilmiştir."
Hızla ayağa kalktım.

"Asla olmaz o benim kızım olamaz!"
Hakim elindeki çekici masada duran zımpırtıya vurdu.
"Mahkeme bitmiştir"
Dedi
"Bitemez!"
Dedim, Jimin hızla yanıma geldi. Min ji'ye baktım.
"Min ji sen benim kızımsın"
Dedim, Min ji Jiwoo'ya daha da sokuldu.'

Giderken sadece arkalarından baktım. Jimin bana arkamdan sarıldı. Ona doğru döndüm.
"Jimin, o gitti"
Dedim kavrayamamışcasına
"Onu alacağım Rose, ne pahasına olursa olsun kızımı ondan alacağım! O ikimizin kızı"
Diyerek bana sarıldı.
"O ikimizin kızı"
Dedim anlımı anlına yaslayarak

Jimin'den ayrılıp yüzüne baktım.
"Jimin, başım"
Diyerek kenarda duran duvardan destek aldım.
"Rose iyi misin ?"
Dedi Jimin kaşlarını çatarak.
"Başım dönüyor"
Dedim
"Gel oturalım"
Dedi Jimin kolumu tutarak, adım atar atmaz âniden vücudumun hakimiyetini kaybettim ve bir anda her yer kapkaranlık oldu.