BERCESTE •OzAy•

b14"aşığım„

|Yazılan Her Şey Hayal Ürünüdür|

Cem Karaca - Bu Son Olsun

1 Hafta Sonra

Ecem kulise girip kendini koltuğa attı. "İyi misin?" Diye sordu Fatma.

"İyiyim." Dedi Ecem. "Buraya gelmeden Ozana uğradım da ona moralim bozuldu."

"Bu gün de mi gelmeyecek?"

"Yok."

"İyi işte toparlar kendini öyle gelir."

"Umarım toparlar. Çünkü benim pek umudum kalmadı."

Ayşegül elinde ki seneryoyu masaya bırakıp arkada konuşan Fatma ve Ecemi dinlemeye başladı.

"O ne demek?" Diye sordu Fatma.

"Of Fatma bilmiyorum ama korkuyorum. Yine ilk tanıştığımız ki haline dönecek diye. Zaten Hüseyin amca ile de kavga etmiş yine. Firdevs teyze desen kadın perişan olmuş, telefonlarını açmıyormuş Ozan beni arıyor."

Ayşegül duydukları ile daha fazla dayanamadı ve ayağa kalktı. "Aa sende mi buradaydın?" Dedi Ecem. Fark etmemişti.

Ozan'ın bu halde olmasının sebebi Ayşegül gibi görünüyordu ama Ecem öyle düşünmüyordu. Ayşegül sevmek zorunda değildi çünkü... Hele Ozanın ilk tanıştıklarında söylediklerinden sonra hiç değildi.

Ayşegül bir şey demeden ceketini aldı. "Nereye?" Diye sordu Fatma.

Ayşegül cevap vermedi. Fatma "Nereye kızım prova var!" Diye bağırsa da Ayşegül bir şey söylemeden önce kulisten sonra binadan çıktı.

-

Ozan arka arkaya çalan zil ile gözlerini araladı. Gelen ya Ecemdi ya Evliya. Ya da ekipten başka biri. Onun dışında herkes gelmişti kapıya... Ozan sadece Ayşegül'e açmak istiyordu kapıyı ama bir tek o çalmıyordu.

Ozan sehpahanın üzerinde duran sigara paketini alıp içinden bir tane çıkardı. Yakacağı sırada kapı tekrardan ısrarla çalmaya başladı. Ozan sakin kalmak için derin bir nefes aldı. Yattığı koltuktan doğrulup etrafına bakındı. Tişörtünü görmeyince omuz silkip kapıya gitti.

Kapıyı açtığında Ayşegül'ü görmeyi beklemiyordu. "Ayşegül." Dedi şaşkınlıkla.

"Ozan, neden açmıyorsun kapıyı?" Diye sordu Ayşegül telaşla.

"B-ben senin geleceğin düşünmemiştim."

"Ha ben ha başkası ne fark eder?"

"Çok şey fark eder Ayşegül, hala soruyor musun bunu?" Dedi Ozan. Ayşegül sertçe yutkundu. 1 hafta da sakalları ve saçları uzamış birbirine karışmıştı. Göz altıları hafif kızarık ve şişti. Gözleri de dolu doluydu. Her an ağlayacak gibi.

"Burada mı konuşacağız?" Diye sordu Ayşegül.

"Ha yok, yok geç içeriye." Dedi Ozan ve kenara çekildi.  Ayşegül içeriye girip oturma odasına girdi. Ama gördüğü manzara ile kapıda durdu. Her şey birbirine karışmıştı.

"Ozan, ne oldu burada?"

"Kusura bakma biraz dağınık."

"Biraz?" Dedi Ayşegül ve etrafına bakındı. Sonra mutfağa baktı. Mutfak oturma odasına göre daha topluydu. Sadece tezgahta bir sürü kahve bardağı vardı. Ayşegül buradan yemek yemediğini de anlamıştı.

Ceketini ve çantasını çıkartıp askıya astıktan sonra Ozana döndü. "Sen bir duşa gir kendine gel. Bende buraları toparlayayım."

Ozandan cevap beklemeden bir şeyler yapmaya başladı. "Ayşegül ne yapıyorsun?" Diye sordu Ozan şaşkınlıkla.