what a wonderful world

•bu benim gerçekliğim

27.12.2020

nasıl bir acı bu,
nasıl katlanılır
nasıl?
gözyaşlarım kurudu,
ama kalbim hâlâ dopdolu.
artık yok yanımda biri,
onun gibi.
güçlü kolları yok etrafımda.
oysa ne çok ihtiyacım varmış onlara
yokluğunda fark ediyorum nasıl da sevdiğimi.
nasıl bir gururla,
nasıl bir aşkla sevişiyormuşuz sokaklarda.

ilk kez birlikte bankta oturduğumuzda
sevişme kelimesinin karşılıklı sevme anlamına geldiğini tartışmıştık
öyleyse biz sevişiyoruz demiştin utanmadan
beni güldürmek için çaresizce denerdin
gülerdim de
şakalarına değil, sana.
koskoca cüssenle bana yenilirdin.
bana yenildin.
bense sana yenilemedim değil mi?
ne acımasızım...
aşık olmaya içim el verecek kadar rahat olamadım,
hep taşmamak için tuttum kendimi
bak şimdi, yalandan üzüntülerdeyim.
ben hiç bağlanamadım ki sana,
kendimi hiç bırakmadım ki akışına.
yine de kalbim sevdi seni,
sevdim saydım seni
adamdan saydım.
güçlü kollarını, yorgun gözlerini, kuru dudaklarını sevdim.
nasıl da bakardın bana
hayran hayran bakardın bana
yüzünde hafif bir gülümseme.
ben de seni hep şaşırtırdım ya
düşünülmemiş cümlelerimin
hazırlanmış tipleriyle.
nasıl da dağıttık rujları dört bir yana.
dökmediğimiz kahve, bira kalmadı.
zevkindi bu senin;
elimdekinin farkına varmayacak kadar
baştan çıkarmayı severdin.
dudakların,
ah o dudakların.
ne biçim şeylerdi onlar,
gerçi benden de çok farkın yoktu
daha önce öpüşmüştün;
sevişmiştin bile.
ama iş beni memnun etmeye gelince
bir keçi inadıyla çabalardın.
kaç gece buluştuk senle,
kaç kere gece yarısı girdim eve.
iki defa annem küstü bana sarhoşluğumdan,
anne, ben içkilerin değil sevdanın sarhoşuyum diyemeden
sanki şişeye düşmüşüm gibi geldim eve birkaç defa
dudaklarım kızarmış,
boynum mor
leş gibi kokuyorken
ne biçim rezalet değil mi?
içim bir buruk olurdu
ufak yalanlardan.
ama hiçbirinden başımız aşağıda çıkmadık
dans ettik senle,
ayın altında.
sallandık.
ben sarhoş oldum, sen bana mayhoş
yıldızların altında.
hayallerimi yaşadık aslında
ama ben soluk almadan
çarçur ettim bir kerede
keyfini alamadım.
hayallerim vardı, anlaman gerekiyordu beni.
idealist biriyim evet, ama bu kötü bir şey değil yeminler ederim sana.
nolur hor görme beni,
saygı duy bana.
olmayacaktı başka türlü
sen de biliyorsun
bana mâni oluyordun.
olmayabilirdin ama olmayı seçtin!
en çok da buna kırıldım ben zaten.
yoldaş olmak yerine
bir dükkan olmayı seçtin
çıkmam gereken bir dükkan...
üstelik güvensiz de hissettim gezerken seni,
riskliydi ama girdiğim en güzel dükkandı.
en farklısı, en büyüğü ve en risklisiydi
vazgeçmek de öyle kolay değildi ondan.
bi yerden sonra sevdim dolaşmayı,
kapıyı unuttum, kapının dışındaki yolu unuttum.
ama o yol benim yolum aşkım,
sen bir yoldaş olmayacaksın belli ki
ama o yolu kapıyorlar
zaman geçiyor bir yandan
büyüyoruz.
bazı şeyler için çok geç oluyor,
yoksa sen önemlisin benim için biliyor olmalısın
lütfen ayıplama beni,
bana yalvarışını hatırladığında,
nasıl göz yumdu üzülmeme diye yargılama beni.
dayanamadım,
hiçbir şey de söyleyemedim
gerçekten bu hayaller, bu idealler...
çok önemli olmasalar seni bu kadar üzmezdim bebeğim.
bunu bilmelisin,
ama bilmiyorsun.
ne acı.

 
sana bunu desem de inanmayacaksın bana
özür dilerim.
bu benim gerçekliğim.