what a wonderful world

•uçlarda yaşamak, kuş metaforu

24.07.2020

Özgür uçmanın güzellikleri vardır.
Kimseye bağlı kalmadan
Kimseye hesap vermeden uçarsın.
Hissedersin rüzgarı yüzünde,
Kanatlarını sonuna kadar açarsın.
Bilir misin hiç, kendi yoluna sahip çıkmanın nasıl hissettirdiğini?
Avazın çıktığı kadar bağırmayı,
Ayağından çekenleri tek darbede indirmeyi,
Karnın ağrıyana kadar kahkaha atmayı,
Gözlerin kapanana kadar ağlamayı,
Zirvede uçmayı bilir misin?

Ama bazen hava kapar
Şimşekler çakar,
Fırtınalar kopar.
Seni özgür hissettiren her şey,
Aynı zamanda seni geri sürükler.
Bazen öyle geri iter ki
Bir daha hiç gelemezsin önceden bulunduğun yere.
Hissetmeni sağlayan o yağmur,
Yapıştırır kanatlarını.
Devam edemezsin.
Yağmur yağar, sis çıkar.
Yolunu göremezsin.
Nereye gittiğini bilemezsin.
Rotandan çıkarsın,
Hiç istemediğin yollara saparsın.
Yine bir şekilde bulursun yolunu ama
Yorulursun.
Soracak kimsen olmadığından,
Doğrusunu gösterecek kimse olmadığından
Yolun gitiği yere gidersin bir süre.

Bazen kendi yolun en dolambaçlı,
En tümsekli yol çıkar.
Canın çok yanar.
Kimse sormaz seni,
Uçarı görürler.
Onların korkutuğu şeylere kafa tuttuğundan,
İçten içe korkarlar senden.
Yapamadıklarını yaptığın için ulaşamazlar sana,
Hayatları boyunca aşağılarda uçtuklarından.

&&

Alçakta uçanlar yükselemezler,
Azıcık risk durdurur kalplerini.
Yükseklerde uçanlarsa
Aşağısı değildir onların ait olduğu yer.
Hep daha tepededir bakışları,
Hep daha yukarıda.
İşte bu yüzden ait olamazlar hiçbir yere.
Hatta bazen bu yüzden ölürler,
Fazla yükselirler.
Bulutların bittiği yerde,
Basınç patlatır o küçük kalplerini.
Ölürler, ölürler ama
Mutlulukla ölürler.

İşte sen de busun,
Ne kadar gök gürlese de,
Sesin bağırmaktan kısılsa da,
Gözlerin güneş ışığından kamaşıp
Bir şey göremez hale gelse de,
Yüksekte uçanlar aşağıya inerse yetinemez.
Bu kural birdir.

Başkaları anlayamaz seni,
Anlatamazsın da zaten.
Rüzgârın ne kadar güzel estiğini
Bulutların yukarıdan ne kadar büyüleyici gözüktüğünü...
Sorarlarsa zorluğu nasıl aştığını,
Dersin sen de o zaman:
Çok yağmurlar gördüm
Kendimden çok büyük şeylere kalkıştım.
Şüpheye düştüm birçok kez
Ama yılmadım.
Bulutlara bir kere dokununca,
Vazgeçemedim.

Dolu bir hayat yaşadım
her yolu denedim
bundan daha iyisi,
bundan daha fazlası
kendi yolumda yaptım.

Bazen güneşle birlikte battım.
Kalbim birçok kişiyle birlikte öldü.
Yıkıldım, çağladım.
Ama tüm o yaşlarımdan sonra
Çok komik geldi bana
Her şeye gülüp geçebildim.
Her öldüğümle yeniden doğdum.
Yalnız kaldım,
İstemediğimden bir başkasını,
Başka doğruları alamadığımdan belki de hayatıma,
Nefes aldım değil de
Yaşadım diyebilmek için
Her şeyi yaptım ben.
Kendi yöntemlerimle
En doğrusu değildim belki,
Ama en keyiflisi de benimkiydi.

&&

Yarın ölecek gibi eğlendim
Sonsuza kadar yaşayacak gibi plan yaptım.
Tüm yalanlarım çıkacakmış gibi dürüst,
Hiç solmayacakmışım gibi güzel,
Küçücük değilmişim gibi yaşlı,
Evrende bir hiç değilmişim de bir mücevhercesine nadir hissettim.
Kalbimin genişliği kadar sevdim.
Verirken hiç çekinmeden,
Alırken hiç israf etmeden aldım.

Her görüşürüzü son görüşürüz saydım.
Her merhabaya yol açarken...