what a wonderful world

•yeter bu işkence!

09.10.2020

Gece güne sarkar,
Hiç olmadık zamanlarda bir endişe çöker üstüme.
Gelecekten korkuyorum,
Aydınlık yarınlara sesleniyorum!
Bu kadar işkence yetmez mi küçük bir çocuğa?
Gözlerim kan oldu ağlamaktan,
Sesim kısıldı, sessiz gecelerin geçmeyen saatlerine bağıra bağıra.
Kim koruyacak beni, ben bu hâldeyken?
Düşünmem gerekenleri bırakıp çiçek böceğe aldanmışken...
Daha çok çalışmam gerekiyor istediğim şeyi başarabilmem için.
Azla yetinen biri olsaydım keşke diyorum,
Her şeyin en en iyisini istemekten yoruluyorum.
Yapamıyorum, yetişemiyorum diye.

&&

Aklım gidiyor, korkacağım diye
Yaşayamayacağım diye teredütte kalıyor,
Bir şeyleri tam öğrenecekken vazgeçiyorum.

Kendimi tanıyamıyorum.
Dağıldım bir türlü toplayamıyorum.
Biliyorum bu günler elbet yerini daha güzel günlere bırakacak,
Ama gitmem lazım önce bu insanlardan bu sokaklardan
Bugün buralardayım, yarın kim bilir?

&&

Herkesi affediyor da, bir kendimi tam affedemiyor gibiyim.
Daralmış, sıkılmış ve uykuluyum.
Uyuyamıyorum, uyumadığım zamanlarda da mutlu değilim.
Sürekli kaygılıyım,
Eğlenmek istiyorum ama hep kursağımda kalıyor.
Plan yapıyorum eğlenmek için,
işin içinde plan olduktan sonra eğlence mi kalır?
Yanlış yapıyorum bile bile.
Durduracak gücüm kalmadığından belki de...