what a wonderful world

•yuvadan uçmuş kuş

18.05.2020

Kimsenin bilmediği dağların ardında
bir şeyleri kaybettim
hayallerimi ve onları süsleyeni
belki hiç elimden tutmayacak adamların
kalplerini kaybettim.
şimdi tutarım yaslarını, asla gelmeyecek olanların.
asla sevmeyeceklerin ve kalplerini vermeyenlerin...

saçma sapan duygular içinde
bir ormandayım sanki
karanlık, ışık görmeyen bir orman bu.
sevecen bir kapı arıyorum
bulunmayan bir kapı.
sonradan anlıyorum, kapısı olan evlerin hepsi
benim gibi gezginler tarafından yapılmış.
kimsesizlikten yalnızlaşan insanların,
yalnızlaşmaya alışık olanların arasında yalnızlaşıyorum.

&&

düşen her yaprağın hikayesi vardır
olgunlaşır büyür
yerçekimine yenik düşerler
sonra rüzgar alır onları götürür bir yerlere
belki bir deniz kenarına belki bir insanın ayakları altına
bazıları uçar bazıları ezilir.
yuvadan ayrılan her varlık için öyledir.
korunmuyor olmak,
kendin dışında kimseye güvenmemek.
bazen sürüklenip gitmek,
ilginç bir duygudur hasında.
kendi kendine kalmaya alışıp
biri girince kalbine
birden gerilir, telaş yaparsın.
ne garip şey,
yalnızlaşmaya alışmak.
yalnız daha iyi olmak...