what a wonderful world

•"bu kadar büyütme"

01.08.2020

Bugün içimde bir şeyler öldü.
Beni hiç anlamayacaklarını anladım.
Kendi annemin bile...
Ne kadar dil döksem de,
Hiç anlamayacağını.
Kendimi diğer insanlara açıklamaktan vazgeçmeliyim.
Kimse benim gibi düşünmüyor.
Kendimi birilerine açıklamaktan kendim bile olamıyorum.

Kırıldım işte, diyemiyorum.
Diğer herkesi bu kadar düşünüp
O kişiye kendimi açtığımda
Ne kadar büyütüyorsün gibi
Saçma bir tepkiyle karşılaşıyorum.
Anlatamıyorum hiçbir duygunun gereksiz olmadığını.
Hepsi birer parçam.
Büyütmek diye bir şey yok aslında
Birinin önemsediğini değeriz bulmak vardır ama.
Duyguları gereksiz bulmak...
Duygu zaten özünde gereksizdir ki.
Her duygu öyledir.
Neden bu spesifik duygu gereksiz oldu ki şimdi?
Kalpte hissedilmiyor mu hepsi?

&&

Hata arayan buluyor.
Ve hiçbirisi de unutulmuyor.

&&

Duygu çok güzel bir şey.
Hissetmek
Fakat bazen acı veriyor.
Karşı taraf umursamıyorsa özellikle de.
Ama hepsi de önemsediğini söyler.
Ah canım, senin dediğin önemsemek değil
Hata aramak.
Ki kendini affedesin
Ki kendini aklayasın.

Artık benim kendi doğrularım ve yanlışlarım var.
Ve bu benim lügatımda yanlıştır.
O yüzden artık tartışmayacağım.
Ama bununla birlikte ona olan tüm duygularım da ölür.
Kendisi öldürmüş olur.
Bir gün gelir de sorulursa bana

Elindeki en değerli kuşu

Bir hokkabazlık gösterisi için heba etti.Oysa o kendi canındandı.Yalnız bir hokkabazlık gösterisi için yaptı bunu,
O kuş tekrar canlanmadı.

&&

Bazı şeyler basittir. Unutmazsın.
Bazıları affedilebilir.
Bazıları tolere edebilir.
Ama bazıları vardır ki kalbin orada kalır.
Bir dahakine getirmezsin bile.
Bakar geçersin.
Ve o raddede kimse seni dönüp kalbini bıraktığın yerden almanı sağlayamaz.
Yaşayan birini öldürmüşsündür çünkü.

İnsan ilginç bir varlık
Sevdiğine en güzel şeyleri yaşatabiliyor
Ve kinlendiğinde bir şeyler başarabiliyor.
Ben hiç kinlendiğinde bir şeyleri başaranlardan olmadım.
Sevgi beni besledi.
Ama sevgi bitince bil bakalım kim siklemedi?

&&

Artık ucu sağlam olmayan deyneklerde yürümem ben.
Keşkem yok yine, açıklamaya çalıştım kendimi.
Tüm cümlelerimden en dengesizleri seçen birine.
Ancak tüm yapabildiğim buydu
Beklediği şeyler elimde yoktu.
Kalbimi verdim,
Göz yaşlarım kalbimden akan birer kandı.
Ama sahici bulunmadı.
Zaman işlemeye devam ediyor.
Saatler durmuyor ne kadar ağlasan da.
Birine bel bağlamamalı insan.
Tüm hayatımı adadım sana.
Ama geceleri ağlarken silmedin göz yaşlarımı.
Aksine sen sebep oldun onlara.
Okulumu, evimi, odamı, her şeyime sen karar verdin.
En iyileri olması için sen çabaladın
Elinde imkanın yokken bile imkan yarattın.
Ama gece olunca göz yaşlarımı söz verdiğin gibi silmedin.
Akıntıya kapıldın sen,
Bu yüzden bütün bu çığlıklarım.
Gökdelenlerin sokaklarındaki kurtlara bıraktın kendini.

Seni küçümsediğim doğru değil ama
Bazı konular var acıyorum sana.
Hiç mutlu olamayacağına acıyorum.
Başka insanlara bel bağlamışsın çünkü
Hiç kendin olmamışsın.
Ve alışmışsın sonra da sensizliğine.
Kendini dinlememişsin hep mantıklı olanı düşünmüşsün.
Anlıyorum ama kabul etmiyorum.
Hayat insanı değiştirebilir ama hayatın çok da güzel yanları var bütün kötülüklerine rağmen.

&&

Onu da böyle kabul etmeliyim
Ve dediği, yaptığı şeylere kulak asmamalıyım.
Onun kafası yerinde değil.