Επικίνδυνα μυστικά

Κεφάλαιο 15

Michelle’s POV

Ένιωθα πως πνιγομουν στα ίδια μου τα δάκρυα. Δεν με ενδιέφερε ο κόσμος που με κοιτούσε με ένα βλέμμα όλο απορία. Εγώ απλά έτρεχα, ήθελα να μείνω μόνη μου. Δεν είχα όρεξη να μιλήσω σε κανέναν. Έφτασα στο κοιτώνα μου και γρήγορα ανέβηκα στα δωμάτια των κοριτσιών. Δεν ήταν κανένας άλλος εκεί οπότε έκλεισα την πόρτα, έβαλα το ξόρκι  silencio και άρχισα να κλαίω με λυγμούς.

Όλα ένιωθαν… τόσο καταπιεστικά. Δεν είχα πια τον κολλητό μου φίλο. Τον καλύτερο άνθρωπο που ήξερα, ένιωθα σαν να έχασα ένα κομμάτι του εαυτού μου. Τα μάτια μου θύμιζαν καταρράκτες από το πολύ κλάμα. Δεν άντεχα άλλο. Μετά από λίγο ηρέμησα. Δεν είχα όρεξη να πάω για φαγητό. Απλά κάθισα στο κρεβάτι μου και κοιτούσα το κενό ταβάνι. Κοιτούσα με αυτό το άδειο βλέμμα στο πουθενά επί ώρες μέχρι που αποκοιμήθηκα.

Το επόμενο πρωί σηκώθηκα με το ζόρι. Η καρδιά μου δεν άντεχε να σηκωθεί και να προσποιηθεί πως όλα είναι καλά. Όμως το σώμα μου δούλεψε μηχανικά και με σήκωσε από το κρεβάτι μου. Ντύθηκα, έπλυνα το πρόσωπο μου και κατέβηκα για πρωινό στην μεγάλη αίθουσα. Ήταν πολύ νωρίς και έτσι υπήρχαν πολύ λίγα παιδιά στην αίθουσα. Καλύτερα για εμένα γιατί δεν είχα καμία διάθεση να συναντήσω ένα συγκεκριμένο ξανθό αγόρι. Καθώς βασάνιζα τα δημητριακά μου ανακατεύοντας τα πεντακόσιες φορές, έβαλα τις σκέψεις μου σε μια σειρά…

Ίσως πίεζα υπερβολικά τον εαυτό μου… Δεν καταλαβαίνω γιατί υπήρχε τόσο θέμα που κάνω παρέα με τον Πότερ. Δηλαδή επειδή ο Ντράκο κρατάει μούτρα στον Πότερ από τον πρώτη χρονιά, που δεν δέχτηκε την χειραψία του, εμείς δεν πρέπει να ζήσουμε τις ζωές μας; Και ποιος νομίζει πως είναι ο Ντράκο για να μου πει με ποιον θα κάνω παρέα και με ποιον δεν θα κάνω; Και σιγά, όσα του έχει κάνει ο Πότερ άλλα τόσα του έχει κάνει ο Ντράκο.

Η σημερινή μέρα ήταν αδιάφορη. Απέφευγα τον Χάρι, τον Ρον και την Ερμιόνη, απέφευγα τον Ντράκο, απέφευγα κάθε άνθρωπο που ήθελε να μιλήσει μαζί μου. Στο μάθημα των φίλτρων ο Ντράκο άλλαξε θέση με ένα κορίτσι του Σλίθεριν για να μην κάτσει μαζί μου. Δεν πρόσεχα σε κανένα μάθημα. Οι βαθμοί μου που τόσο καιρό σήμαιναν τα πάντα για εμένα, απλά φαίνονται ανούσιοι τώρα. Και όλα αυτά επειδή ένας Μαλφοι δεν με θέλει για παρέα; Είχα θυμώσει πάρα πολύ με τον εαυτό μου αλλά παράλληλα δεν είχα την όρεξη να κάνω κάτι για να αλλάξω την κατάσταση.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Harry’s (POV)

Πάνε πέντε μέρες από όταν η Μισέλ δέχτηκε να με συνοδέψει στον χορό και από τότε δεν είναι η ίδια. Δεν μας μιλάει πια, στα μαθήματα κάθεται μόνη της και όσες φορές πάω να την ρωτήσω τι έχει με αποφεύγει.Στην αρχή νόμιζα πως ήταν κάτι κακό που είπα εγώ αλλά κάτι μου άλλαξε γνώμη… Δεν αποφεύγει μόνο εμένα, αποφεύγει και τον Μαλφοι. Αυτός βέβαια δεν τρέχει από πίσω της, όμως όταν τον βλέπει σε ένα δωμάτιο κατεβάζει το κεφάλι της και πολλές φορές φεύγει. Πραγματικά δεν έχω ιδέα τι μπορεί να της έκανε και πως μπορώ να τη βοηθήσω. Μια μέρα λοιπόν στο πρωινό άλλαξαν όλα…