Επικίνδυνα μυστικά

Κεφάλαιο 21

Harry's POV

Δεν ξαναμιλήσαμε όλη την ημέρα για το περιστατικό με την Μισέλ και τον Μαλφοι. Με εκνεύριζε το γεγονός ότι δεν με πίστευαν αλλά δεν μπορούσα να κάνω και τίποτα να το αλλάξω.

Έριχνα κλεφτές ματιές σε διάφορες στιγμές κατά την διάρκεια της μέρας στο χλωμό κορίτσι. Ήθελα να την ρωτήσω τι έχει. Να δω αν μπορούσα να κάνω κάτι να την βοηθήσω, αλλά ήξερα πως αν την πλησίαζα, θα με έδιωχνε.

Δεν κατάλαβα ποτέ άρχισε και πότε τελείωσε αυτή η μέρα. Ήταν αρκετά μονότονη για μια πρώτη μέρα μετά από τις διακοπές αλλά κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο. Η φετινή χρονιά μέχρι στιγμής φαινόταν… φυσιολογική προς έκπληξη μου. Τίποτα το ύποπτο, καμιά απειλή να με τρομοκρατεί. Όλα φαινόταν συνηθισμένα.

Αχ μακάρι να περάσει έτσι ήρεμα όλη η χρονιά!

Αυτή ήταν η τελευταία σκέψη μου πριν κλείσω τα μάτια μου και βυθιστω σε έναν γαλήνιο βαθύ ύπνο.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

✨4✨

Michelle's POV

Ξύπνησα με έναν αβάσταχτο πονοκέφαλο. Γύρισα απότομα να κοιτάξω το ξυπνητήρι μου και είδα ότι η ώρα ήταν 6 το πρωί. Έχω δύο ώρες ακόμα για ύπνο αλλά πώς μπορεί να κοιμηθεί κανείς με τέτοιο πονοκέφαλο. Σηκώθηκα και κάθισα στο κρεβάτι μου. Οχ μου έρχονται ντεζαβου από την πρώτη μέρα στο Χόγκουαρτς. Την μέρα που άφησα την έπαυλη, την μέρα που επιβιβάστηκα στο τρένο και ήρθα εδώ. Την μέρα που γνώρισα τον Ρον, τον Χάρι και την Ερμιόνη. Την μέρα που μπήκα στο Γκρίφιντορ. Ένιωθα τον πόνο να με τυφλώνει. Συγκέντρωσα το βλέμμα μου σε μια γωνιά του δωματίου μου. Σηκώθηκα και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Πριν λίγους μήνες αναρωτήθηκα πότε μεγάλωσα, σήμερα αναρωτιέμαι πώς κατάντησα έτσι; Πλένω το πρόσωπο μου, πλένω τα δόντια μου. Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Έχω τέσσερις ακόμα μέρες, σκέφτηκα καθώς πήρα μια βαθιά ανάσα. Θα αντέξω άραγε μέχρι τότε; Προσπαθώ να πίσω τον εαυτό μου ότι έχω περάσει και χειρότερα. Δεν θέλω να κλάψω, δεν έχω το κουράγιο να κλάψω, έχω στερέψει από δάκρυα. Ντύνομαι με την στολή του κοιτώνα μου. Αναρωτιέμαι, γιατί στο Γκρίφιντορ; Γιατί αυτό το καταραμένο καπέλο επέλεξε να με βάλει στο Γκρίφιντορ; Δεν βλέπει πως φοβάμαι τώρα;  Πόσο δειλή είμαι μπροστά σε αυτή την πρόκληση. Δεν θέλω να σκέφτομαι άλλο. Κουράστηκα να τα σκέφτομαι ξανά και ξανά. Κατεβαίνω από το δωμάτιο, διασχίζω την αίθουσα αναψυχής, βγαίνω από την σχισμή του πίνακα και περπατάω στους διαδρόμους. Πρέπει να πάω στην μεγάλη αίθουσα για πρωινό, ο Ντράκο είπε είναι πολύ σημαντικό να φάω κάτι ακόμα και αν δεν πεινάω. Μου αρέσει να πηγαίνω τόσο νωρίς για πρωινό όταν η αίθουσα είναι σχεδόν άδεια. Κάθομαι σε μια γωνιά του τραπεζιού και κοιτάω τριγύρω. Πόσο λατρεύω αυτή την ησυχία. Ένα ήσυχο πρωινό ολομόναχη, αυτό ακριβώς που ήθελα. Νόμιζα πως η επιθυμία μου θα γινόταν πραγματικότητα, νόμιζα πως θα ήμουν μόνη μου αλλά από ότι φαίνεται έκανα λάθος. Με την άκρη του ματιού μου παρατήρησα την Ερμιόνη Γκρέιντζερ να με πλησιάζει και να κάθεται σε μια θέση απέναντι από εμένα.