Επικίνδυνα μυστικά

Κεφάλαιο 7

“Γιατί τον Μαλφοι; Τι εννοείς, δεν σε καταλαβαίνω;”

“Γιατί επέλεξες να κάνεις παρέα μαζί του;”

Έμεινα με το στόμα ανοιχτό, δεν ήξερα τι να απαντήσω.”Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σου δίνω λογαριασμό και με ποιον κάνω παρέα” είπα μετα από λίγο με ένα εκνευρισμένο ύφος.

“Όχι συγνώμη, δεν το εννοούσα έτσι” έκανε μία παύση ο Χάρι “Απλά από περιέργεια. Πως και επέλεξες να κάνεις παρέα μαζί του;”

“Δεν ξέρω. Απλά η οικογένειες μας ήταν από πάντα πολύ κοντά. Ο πατέρας μου με τον κ.Μαλφοι είναι πολύ καλοί φίλοι από όταν φοιτούσαν μαζί στο Χόγκουαρτς. Επίσης οι γονείς μου ήταν γείτονες με τους Μαλφοι πριν καν γεννηθούμε, εγώ και ο Ντράκο. Και έτσι ήμουν όλη την ώρα μαζί του από πολύ μικρή ηλικία. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι μεγαλώσαμε μαζί. Μέχρι που έπρεπε να φύγουμε. Μετά τον θάνατο της μητέρας μου, ο πατέρας μου κι εγώ φύγαμε στο εξωτερικό. Και πάλι οι Μαλφοι μας βοήθησαν πολύ στις δύσκολες στιγμές”.

Ο Χάρι είχε μείνει και  με παρακολουθούσε πολύ προσεκτικά. “Άρα οι Μαλφοι είναι καλοί;”,
“Δεν το περίμενα. Άμα δει κανείς την συμπεριφορά του Μαλφοι δεν θα πίστευε κάτι τέτοιο”

Γέλασα σιγανά. “Εντάξει, δεν είναι δα και τόσο κακός.”

“Ναι, ναι σίγουρα”είπε με ένα ύφος γεμάτο ειρωνεία και του χαμογέλασα.

Για ένα λεπτό επικράτησε ησυχία στην αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ. Και οι δύο καθόμασταν αμίλητοι ο ένας απέναντι στον άλλο. Κάποιος έπρεπε να σπάσει αυτή την άβολη ησυχία σκέφτηκα.

“Είπες ότι η μητέρα σου απεβίωσε όταν ήσουν πιο μικρή. Φαντάζομαι θα ήταν πολύ δύσκολο”

“Εμ… ναι. Ήταν άρρωστη για αρκετό καιρό.”

“Επιτρέπεται να ρωτήσω απο τι;”

Πως μπορεί να αρνηθεί κανείς να απαντήσει όταν του συμπεριφέρονται με τόση ευγένεια; Ο Χάρι μπορεί να έκανε περίεργες ερωτήσεις όμως μπορείς να δεις μέσα στα πανέμορφα καταπράσινα μάτια του μια ειλικρίνεια και ένα σεβασμός προς τον συνομιλητή του. Πήρα μια βαθιά ανάσα και ήρεμα απάντησα “Η ασθένεια της ήταν περισσότερο ψυχολογική, Η θλίψη που ένιωθε για μερικά γεγονότα της ζωής της την κατέστρεψε”.

“Λυπάμαι. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο θα ήταν για εσένα να αντιμετωπίσεις”

“Ναι ήταν αρκετά δύσκολο, βέβαια δεν έχω και πολλές άσχημες αναμνήσεις από την μητέρα μου. Όσο την θυμάμαι ήταν καλή μαζί μου και με αγαπούσε πολύ. Υπέφερε αλλά φρόντιζε να μην το δείξει ποτέ, ήταν πολύ γενναία”. Ο Χάρι δεν μίλησε απλά καθόταν απέναντι μου και με κοιτούσε δίνοντας προσοχή σε κάθε λέξη που έβγαινε από το στόμα μου. “ Της άρεσε πολύ να μου διηγείται ιστορίες από όταν φοιτούσε και αυτή στο Χόγκουαρτς”