Επικίνδυνα μυστικά

Κεφάλαιο 18

Harry's POV

"Κράτα τις συγνώμες σου για κάποια άλλη φορά" είπε και εξαφανίστηκε η Μισέλ.

Εκείνη την στιγμή βλέπω τον Ρον και την Ερμιόνη να μπαίνουν μέσα στην αίθουσα αναψυχής του Γκρίφιντορ.

"Τι έγινε τελικά;" ρώτησε η Ερμιόνη

"Εμ...τι εννοείς;"

"Με την Μισέλ, Χάρι, τι έγινε της μίλησες"

"Εμ...ίσως να τσακωθηκαμε λιγο"

"Οχ... Χάρι για να μαντέψω; Κατάλαβες λάθος; Οχ το ήξερα ότι έπρεπε να καθίσεις ένα λεπτό να το συζητήσουμε και Ρον όντως έπρεπε να τον σταματήσουμε. Ίσως άμα είχαμε..."

"Ερμιόνη δεν χρειάζεται να μιλάς άμα δεν έχεις κάτι χρήσιμο να πεις"

"Όπα όπα..." ο Ρον μπήκε στην κουβέντα "Ξέρω πως έχεις νεύρα τώρα για ότι βλακεία έγινε με την Μισέλ, όμως δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μιλάς έτσι στην Ερμιόνη από την στιγμή που προσπαθεί να σε παρηγορήσει"

"Ρον, εντάξει δεν πειράζει..." η Ερμιόνη πήγε να πει αλλά εγώ την έκοψα...

"Όχι συγνώμη, Ρον έχεις δίκιο.... Ξεσπάω σε εσάς τώρα, χωρίς λόγο. Συγνώμη..."

"Δεν πειράζει Χάρι" η Ερμιόνη με πήρε αγκαλιά "θέλεις να μας πεις τι έγινε;"

"Όχι τώρα ίσως κάποια άλλη στιγμή"

Πραγματικά ένιωθα πολύ άσχημα με τον εαυτό μου. Δεν έχω ιδέα τι με έπιασε και άρχισα να μιλάω έτσι στην Μισέλ. Γιατί κάθε φορά πρέπει να τα καταστρέφω όλα; Με την πρώτη ευκαιρία θα μιλήσω στην Μισέλ και θα της εξηγήσω πως δεν εννοούσα όλα αυτά... Ναι αυτό θα κάνω.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Michelle's POV

Πέρασαν λίγες μέρες από την μέρα που τα ξαναβρήκαμε με τον Ντράκο. Και όλα πάνε μια χαρά. Κάθε στιγμή που περνάμε μαζί είναι υπέροχη και το γεγονός ότι θα πάμε μαζί στον χορό με κάνει πολύ χαρούμενη. Βέβαια από την άλλη πλευρά έχω και τον Πότερ, ο οποίος με κυνηγάει να μου δώσει μια απολογία και μια εξήγηση που δεν θέλω. Τι θα μου πει; Αχ Μισέλ δεν τα εννοούσα αυτά που είπα γυρνά πίσω; Τέλος αυτά τα παιχνιδάκια σε θέλω, δεν σε θέλω. Πήρα το μάθημα μου και αποφάσισα να μείνω μακριά από τον Πότερ, πράγμα που αποδείχτηκε δύσκολο. Ο Πότερ μου την στήνει έξω από κάθε τάξη για να με προλάβει. Τόσες φορές τον έχω πιάσει να με περιμένει έξω από τα δωμάτια των κοριτσιών. Δεν αντέχετε... Τώρα πια όταν είμαι στο διάδρομο, ακούω το όνομα Χάρι Πότερ και αλλάζω πορεία. Ξέρω πως κάποια στιγμή θα πρέπει να τον αντιμετωπίσω αλλά αυτή η στιγμή δεν έχει φτάσει ακόμα...