สองผู้อาวุโสผู้เป็นเจ้าของบ้านหลังใหญ่ออกมายืนรอลูกชายคนเล็กหน้าบ้าน จีมินโทรมาหาเมื่อไม่ถึงสิบนาทีก่อนว่าเขาและแฟนใกล้ถึงบ้านแล้ว พ่อรอลูกชายด้วยใจที่เป็นปกติ แต่ภรรยาตัวเองต่างออกไป เธอคนนี้รู้มาว่าลูกชายมีแฟนจากข่าวลือแต่ก็ไม่ได้ถามเจ้าตัว มีแค่เลียบเคียงถามสามีแต่ก็ไม่ได้คำตอบที่พอใจ การที่ลูกมาหาในวันนี้ก็เพราะเธอ
จีมินลงรถมาก่อนจากนั้นจองกุกถึงได้ลงตามมาจากฝั่งคนขับ ใบหน้าที่ดูดีของจองกุกทำให้แม่จีมินจำได้โดยทันที
"ไหนคุณบอกไม่ใช่เพื่อนลูกไง" ภรรยาบีบแขนสามีต่อว่าเบาๆ ผู้ชายคนนี้เธอไม่ค่อยพอใจตั้งแต่วันที่เห็นที่โรงพยาบาลแล้ว เธอคอยถามถึงอยู่เสมอเพราะไม่อยากให้มาวุ่นวายกับลูกชายเธอ จนวันหนึ่งสามีบอกว่าไม่ใช่เพื่อนก็สบายใจ
"เพราะเป็นแฟนไงครับ" จีมินยิ้มตอบ เขาพยายามทำให้บรรยากาศดีขึ้นอย่างที่ปกติไม่ชอบทำ
พ่อจีมินยิ้มน้อยๆ กับคำตอบนั้น วันที่รู้จักจองกุกเขาก็ไม่ได้ถูกชะตาหรือไม่ถูกชะตาเสียทีเดียว แต่เขาก็ยังคอยสังเกตการณ์อยู่เสมอ วันที่รู้ว่าสองคนนี้มีความสัมพันธ์ที่มากกว่าเจ้านายกับลูกน้องก็พูดอะไรไม่ออก แต่กระนั้นก็ไม่ไปคาดคั้นลูกชาย เชื่อว่าถ้าลูกพร้อมก็คงจะมาเล่าให้ฟังเอง
"คุณรู้อยู่แล้วเหรอ" ภรรยาที่เคียงข้างกันมาว่าไปเมื่อเห็นอาการของสามี ถ้าเป็นอย่างนั้นก็หมายถึงมีแค่เธอที่ไม่รู้อยู่คนเดียว
"ไม่ใช่สักหน่อย ไป เข้าบ้านกัน" สามีถือว่าหากลูกไม่บอกเขาก็ไม่รับรู้อะไร
พ่อจีมินมองหน้าคนที่มากับลูกชายอย่างไม่ใช่คนใจดีอะไร ทางแม่เมื่อสามีเดินเข้าไปแล้วก็เดินตาม จีมินมองว่านั่นไม่ใช่การต้อนรับที่แย่นักก็มองผ่าน เขาจับมือจองกุกมาบีบแน่น ส่งผ่านกำลังใจ จีมินอยากให้จองกุกเชื่อมั่นว่าวันนี้ต้องผ่านไปอย่างดี
YOU ARE READING
มหัศจรรย์วิญญาณแห่งรัก ฉบับกุกมิน Wonder soul version Kookmin
Fanfictionจองกุกก็แค่อยากทำดีกับเพื่อนมนุษย์ แต่เขาคนนั้นกลับไม่ใช่มนุษย์ "ถึงว่าสิ คุยกับใครก็ไม่มีใครได้ยินเลย" จีมิน
