เช้าวันนี้ก็ยังเหมือนทุกวันที่จีมินและจองกุกมาทำงานพร้อมกัน จีมินสดใสกว่าเมื่อวานที่รู้เรื่องที่สะเทือนใจ สำหรับคนอื่นอาจจะเป็นเรื่องตลกขบขัน แต่สำหรับจีมินนั้นไม่ใช่ เขายังจำสีหน้าดีใจและเสียใจของจองกุกได้ดี
ทั้งสองแยกกันทำงาน จีมินเดินมาถึงหน้าห้องทำงานก่อนหยุดกึกแล้วคุยจริงจังกับเลขา
"เช้านี้มีงานไหม" เสียงเจ้านายขึงขังทำเอาลูกน้องไม่กล้ายิ้มแย้ม
"ไม่มีครับ"
"ให้คนเตรียมรถไว้" จีมินสั่งเสียงเรียบจนน่ากลัวก่อนหันกลับไปเตรียมลงไปชั้นล่าง
"คุณจีมินจะไปไหนครับ" บอมจุนที่ยืนอยู่ด้านหลังถามด้วยความเป็นห่วง มาอย่างนี้คงกำลังโกรธอะไรบางอย่างและจะต้องขับรถเอง
"ไปบ้าน" จีมินตอบอย่างหงุดหงิดอยู่ในใจ ถึงจะหงุดหงิดแต่ก็ตอบอย่างเต็มใจ
"เดี๋ยวผมขับรถให้ครับ"
"ไม่เป็นไร" คนตอบยังปฏิเสธอย่างใจเย็น แต่ท่าทางและน้ำเสียงไม่ใช่
"แต่คุณดูใจร้อนนะครับ" บอมจุนพูดแค่นั้นก็เข้าใจ เขาพูดเพราะห่วงใย ไม่อยากให้เจ้านายขับรถเองในอารมณ์นี้
จีมินหายใจช้าลงเพราะก็ไม่อยากเป็นคนใจร้อน เขายอมเพราะเห็นแก่ความปลอดภัยของตัวเอง
ถึงบ้านหลังใหญ่แล้ว การมาโดยไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้าของลูกชายถือเป็นเรื่องแปลก แต่แม่อย่างมียองก็ดีใจเกินกว่าจะตั้งคำถาม
"มาแต่เช้าเลย มีอะไรหรือเปล่าลูก เข้ามาก่อน" คนเป็นแม่ทักทายอย่างดีใจพร้อมเอ่ยชวนเข้าข้างในด้วยใจที่มีความสุข
จีมินเดินตามเข้าไป เขาตั้งใจว่าเข้าไปเล็กน้อยแล้วจะถามเรื่องที่สงสัย เรื่องของจองกุกนั่นแหละ ต่อให้จองกุกไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องที่แม่ทำ แต่เขามี
VOCÊ ESTÁ LENDO
มหัศจรรย์วิญญาณแห่งรัก ฉบับกุกมิน Wonder soul version Kookmin
Fanficจองกุกก็แค่อยากทำดีกับเพื่อนมนุษย์ แต่เขาคนนั้นกลับไม่ใช่มนุษย์ "ถึงว่าสิ คุยกับใครก็ไม่มีใครได้ยินเลย" จีมิน
