มหัศจรรย์วิญญาณแห่งรัก ฉบับกุกมิน Wonder soul version Kookmin

บทส่งท้าย

สี่ปีผ่านไป

ถึงจะยังเด็ก แต่เด็กอย่างจองวอนก็รู้ประสาสมกับที่คุณพ่อทั้งสองเลี้ยงมาให้เป็นเด็กทันโลก ในบ้านหลังใหม่ที่ใหญ่กว่าหลังเดิมยังมีพ่อลูกสามคนอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าเหมือนเดิม ต่างที่วันนี้ที่เป็นวันหยุดแต่คุณพ่อจีมินกลับมีงานด่วน ทั้งๆ ที่บอกจองวอนไว้แล้วว่าจะอยู่ด้วยทุกวันหยุด จะยกเวลาว่างทั้งหมดให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้คนเดียว

"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับคนเก่ง เดี๋ยวพ่อก็กลับมา เล่นกับปะป๊าไปก่อน นะครับ" จีมินลูบแก้มเนียนของคนที่จองกุกอุ้มอยู่ จองวอนไม่มองหน้าเขาเลยตั้งแต่ที่เขาบอกจองกุกว่าจะออกไปคุยธุระกับเลขา เด็กอายุแค่นี้ทำไมรู้ดี จองกุกสอนแน่นอน

"พ่อหลอกหนู" ว่าแล้วเด็กน้อยก็หันไปซุกไหล่ปะป๊าคนหล่ออย่างเร็ว ไม่อยากให้ใครเห็นหน้าร้อนๆ ของตัวเอง

จีมินที่ถูกกล่าวหาว่าหลอกลูกชายก็หน้าเสีย เขาอยากอธิบายว่าเขาอยากทำอย่างที่ปากบอกไว้ว่าจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวัน แต่ก็ไม่อยากบอกว่างานที่ทำให้เขาจำเป็นต้องออกไปนั้นเป็นงานด่วน จีมินไม่อยากพูดหรือทำให้จองวอนเข้าใจไปว่า งานสำคัญกว่าลูกชาย

จองกุกไม่ปล่อยให้จีมินเสียใจอยู่อย่างนั้น เขาดันตัวลูกชายที่ซุกอกออกมามองหน้าเพื่ออบรม

"ไม่พูดแบบนั้นนะครับ คุณพ่อกับคุณป๊าไม่มีใครหลอกหนูหรอกนะครับคนเก่ง คุณพ่อไปทำงานเพื่อพวกเราไงครับ เรามาให้กำลังใจคุณพ่อดีไหม .." จองกุกยิ้มให้จีมิน เขารู้ดีว่าจีมินเองก็ไม่อยากห่างไปแม้แต่วินาทีเดียว ".. รีบไปรีบกลับนะครับคุณพ่อ จองวอนรออยู่นะครับ"

มือแกร่งยกไปลูบผมคนรักก่อนลูบไหล่แล้วดันหลังให้ขยับเข้ามา จีมินยกมือจับหน้าจองวอน เด็กน้อยที่ในใจรู้สึกผิดหลังจากได้ฟังคำสอนของปะป๊าก็โผกอดคุณพ่อเหมือนอยากขอโทษ จีมินอุ่นใจที่ลูกชายไม่โกรธงอนเขาแล้ว