CRIPPLED: JULLIANNA (VUILLTRAEN SISTERS SERIES #1)

20

TRANSFERRED

So this is the feeling of being left, huh?

I felt so empty staring at the ceiling. I don't know if what day is today now. I never checked dates anymore since that day. That day when he left... me. I never checked my phone too. I just felt like there's no need. It's just that I feel like I need to feel the pain.

They said 'let it hurts until it hurts no more', so I did.

But sad to say... it feels like there's no end.

Iyak lang ako nang iyak. Hindi ko na alam 'yong gagawin ko, e'. Buti na lang at minsan nakakatulog ako. Doon pa lang ako nakakapagpahinga. Kapag kasi gising ako, wala akong ibang ginagawa kundi ang umiyak.

Pilit kong iniiisip ang mga posibleng rason kung bakit niya 'yon nagawa. Pero wala akong ibang maisip... sapagkat puro katanungan lang ang tumatakbo sa isip ko.

Ano ba kasi ang dahilan?

Bakit niya 'yon ginawa?

Bakit niya 'to ginawa?

Bakit niya 'ko iniwan?

Bakit nga ba?

Ang hirap palang mag-isip ng sagot, 'no?

Ang hirap-hirap.

Bakit kailangan niya pa 'kong iwan? Kaya ko naman siyang intindihin, e'. Kayang-kaya ko.

I combed my hair using my fingers. I tied my hair into a bun and went inside my bathroom. I took a half bath there and changed my clothes before going downstairs. Tahimik lang ang buong bahay. Dumiretso na lang ako sa kusina para maghanap ng makakain. Ngunit malayo pa man ako ay may naririnig na akong pag-uusap.

"Ang bilis mo naman yata na-basa 'yung text ko. Parang kaka-send ko pa lang, 'andito ka na agad." Boses 'yon ni Ate.

"Mabilis akong magpatakbo, Ylle."

"Tsaka ano 'yang dala mo? Patingin."

"Wala 'to."

"Vico, isa!" Pagbabanta ni Ate.

Tahimik akong nagpatuloy sa paglalakad. Nang makita ako ng kasambahay ay tinanong ako kung ano ang kakainin ko. Sinagot kong ako na ang bahala at magpahinga na lang muna siya.

Nagulat pa ako nang makitang nandoon din pala sina Ate sa kusina. Nakasuot si Ate ng gray niyang t-shirt at naka-pajama. Si Vico naman ay nakasuot ng usual clothes niya. Black round neck shirt at black shorts. Nakatalikod sila sa'kin kaya hindi nila ako napansin.

"Hoy, pagkain 'to nang mga bata, a? Para kanino to?" Natatawang tanong ni Ate.

"Tigilan mo nga 'ko."

"Seryuso nga, Vico! Para kanino ang mga 'to? Teka, may anak ka na?"

"Sira ka talaga." Natatwang sabi ni Vico. "Akin na nga 'tong mga 'to."

"Ay, para kay Fe ba ang mga 'yan? Ihatid mo muna ang mga 'yan sa kanya."

"Hindi,"