CHAPTER 25

125 11 2
                                    

Chapter 25

Aaminin kong wala pa talaga akong maayos na plano noong kinausap ko si Damon but I need someone like him, someone I can cooperate with. I mean, he's the ASBO Governor and through his position, we can use that as an advantage to us.

Ang balak ko, pagkatapos kong sabihin sa mga kaibigan ko ang tungkol sa katauhan ni Ate Fritzy, I want him to cooperate with us. I know my friends will agree to it dahil iisa lang naman ang gusto namin dito-ang makaalis sa lugar na ito.

Isa pa, dahil ipinatigil naman pansamantala ang klase, that's a good way for us to create an effective plan. Iyon bang pwede naming kausapin ang ibang mga estudyanteng katulad namin na gustong umalis sa lugar na ito. After that, we can work together as one. Kahit mahirap, magagawa naming posible ang imposible kung magtutulungan kaming lahat.

But I really don't know if Damon would agree to it or not. Sana lang talaga ay magbago ang isip niya dahil kami-kami lang ang makakatulong sa sarili namin at wala ng iba.

"I know who the killer is." I stated out of the blue and all my friends looked at me. Lumapit pa ang mga ito sa akin, halatang interesado sa sinabi ko.

"Are you sure?" Veyda asked.

"She's someone we knew." I added. Even though I'm not looking directly at them, I can see how shock they are.

Wala ang dorm mates namin dito. Tanging kami lang. Huwebes na rin ngayon, ibig sabihin ay tatlong araw na simula no'ng wala na kaming pasok. And I decided to tell them today about what I know because if not today, when? Mas mainam na rin sigurong malaman nila kaagad para maprotektahan nila ang sarili nila.

"Who?" They all asked at me.

"It's Ate Fritzy." Diretsahan kong saad.

"Oh... my God." Hindi nila makapaniwalang saad. Napaupo pa ang mga ito dahil sa sinabi ko.

Sinabi ko sa mga ito ang nangyari noong araw ng anniversary, noong nakaharap ko mismo si Ate Fritzy. Mas lalong hindi makapaniwala ang mga ito when I told them that she was the old lady.

"Hindi niya naman siguro kasabwat sila Caitlyn 'di ba?" It was the twin who asked that and I shrugged my shoulders as an answer.

"I don't know. Iyon pa ang aalamin ko, natin." Sagot ko.

Sinabi ko rin ang plano ko kung paano sanang makakaalis kami rito. Like we can ask help from students like us. My purpose of having Damon beside us is to have some connection through him that we can use whenever uncertain things happen.

Alam naman naming lahat na may mata at tainga ang underground society sa amin but we can work secretly for it. And once na makabuo kami ng grupo, we can share some ideas for us to get away from this place. Kapag maraming ideya, mas makakabuo kami ng paraan kung paanong makaalis kami kaagad dito.

Alam kong aware ang lahat na kapag nagkataong mahanap nila ang lahat ng killers ay ibabalik ulit nila iyong Murderous Night pero hahayan na lang ba nilang ganoon lamang ang sistema? At hihintayin pa ba naming mahanap nila ang killers bago kami gumawa ng paraan?

We have to move now. We need to make a move now. But I think we can only start that once Damon agreed to me because for a newbie like me, just like what he thought, mahihirapan akong kausapin ang ibang mga estudyante.

For the following days, we did nothing but to lock ourselves in the dorm and kill our time by doing whatever kind of stuffs. It's like a normal day for us but it will never be a normal knowing what kind of place we are in right now.

Ate Fritzy. Caitlyn and friends. Black Mistress. Principal Arizona. Bettina. Men in black. Red cloak guys and that shadow... Above all, the 11:11.

These people... Kung minsan ay nakakapagtaka ang mga galaw nila at madalas ko rin silang pagdudahan but it's hard to pinpoint who among them are the real killers. Sa ngayon, ang alam ko ay magkasabwat sila Ate Fritzy at Caitlyn. The rest, I don't know yet.

The Curse of 11:11Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon