100.Tekrar/Tamamlandı

35.bölüm: "Gözükme"

Selam bebeqler nassınız?
Okurlarım çoğalsa da sevdiğim insanlar çoğalsa ühü.
Bu sefer sizi çok tutmayacağım
Bölüm şarkımız: Taylor Swift- Bad Blood
Başlayın hadi yaw 👇🏻

Bu bölümü tayIorswift_ 'e ithaf ediyorum

      "Hoşgeldin Melek" dedi abim ben içeri girince koltuktan bana seslenerek. "Hoşbulduk abi, nasıl geçti?" dedim anahtarı çıkartıp kapıyı kapatırken. "İyiydi, yanıma gelsene", dediğini yapmadan önce elimi yüzümü yıkamaya gittim. Yanına gidip koltuğa attım kendimi ve sırtımı ona verdim, o da bana sarıldı. "Neler yaptın bugün?" dediğinde "hiç" dedim. "O zaman neden beni Alara'nın yanına gönderdin işim var deyip?" "Sana ne" dedim biraz düşünüp. "Cadısın ve sana çok yakışıyor" dedi gülerek. Önündeki cipsten uzattı bana, bende ağzıma attım bir tane. "Sen neler yaptın?" dedim ağzımdakini bitirmeye çalışırken. "Biliyorsun neler yaptığımı" "ya öyle mi?" diye şaşırmış gibi sordum. "Planımızı yaptık işte ne yapacağız Melek?" "Güzel" dedim ve önüme döndüm tekrar. Ayağa kalkıp mutfağa yürüdüğümde arkamdan seslendi "bana da getir", çikolata almaya gittiğimi anladı herhalde.

*********

     Sabah uyandığımda okula hazırlandım. Dışarı çıktım ve okula gitmek için bu sefer otobüsü kullanmayı seçtim. Angel'da binmiş, bugün onu takip edeceğim yine, ama bu sefer yanıma birini alacağım. Bir yere oturdum ve dışarıyı izlemeye başladım, kulaklığımı takıp müziği başlattım. Bir sonraki durakta yanımdaki kadın indi, o inince Angel yanıma oturdu. Şarkıyı durdurdum be ona bakıp gülümsedim, "günaydın" dedim. "Günaydın, nasılsın?" diye karşılık verdi. "İyi diyelim iyi olalım, sen?" "İyi" dedi gülümseyerek. O an yüzüne "UMRUMDA DEĞİLSİN SENİ ÖLDÜRMEK İSTİYORUM" diye bağırmak istedim ama yapmadım. Bende tekrardan kulaklığımı takıp müziğe ve yolu izlemeye döndüm. Okula varana kadar hiç konuşmadık, okulda da hiç konuşmadık, günümü Efsun'la geçirdim ve okul çıkışına kadar hiçbir şey belli etmedim.

********

"Alo? Egemen geliyor musun?" "Sen çağırırsında ben gelmez miyim Melo?"

Telefona dalmışken zil çaldı, bende toplu olan çantamı alıp toplulukla dışarı çıktım. Egemen orada beni bekliyordu, yanına koştum ve gülümseyerek yapacağımız şeyi belli etmemek adına konuştum "bak şimdi Angel'ı takip edeceğiz" "neden? Ve neden sırıtıyoruz?" diye arka arkaya sordu "birincisi o kız bir şeyler peşinde, ikincisi belli etmemek için konuştuğumuz şeyi" dedim. Anladım dercesine başını salladı ve yürümeye başladık, Angel'ın arkasından, yanında biri yoktu. Takip ettiğimizi belli etmemek için gizleniyoruz. "Eee ne bulmayı bekliyoruz?" diye sorduğunda ona döndüm ve "bilmiyorum" dedim. "Vay canına bulmamızı beklediğin şeyi bilmiyorsan neden takip ediyoruz?" "Bak Egemen ben 100 yıldır bu yılı tekrar edip duruyorum ve bunun annesiyle alakası var" diyemedim, "ne bulacağımızı bilmiyorum bir şeyler işte, işimize yarayabilecek bir şeyler" dedim.

Daha ilerlemeye devam ederken aniden arkasına döndü, bende Egemen'i hızla çekip ara sokakta bir duvara yaslandım, tehlike geçince Egemen'e baktım, bana bakıp gülümsüyordu, lanet olsun çok güzel bir gülümsemesi var, çok yakınımda, yüzüne baktım, meğer çok sert çektiğim için bu haldeydik, kalbim yerinden çıkacak gibi ve çok hızlı nefes alıyorum, çok heyecan yaptım, bunu fark etmemesi için sakinleşmeye çalıştım ama ara sokak zaten dar olduğu için uzaklaşmaya bile kalkmadı, "gözükme" diyebildim, ama sesim titredi, gülerek ara sokaktan çıktı ve arkasından bende çıktım. Ses çıkarmadan takibe devam ettik.

      Bir müddet sonra kaybettik gözden, fark etmiş olmalı. Oflayarak gizlendiğim yerden çıktım, "al ya kaybettik" diye söylendim. "Şimdi ne yapacağız?" dedi Egemen, ona dönüp "hiç. Hiçbir şey yapmayacağız, yani daha çok artık istediğimizi yapacağız" dedim. "E o zaman gel motoru almaya gidelim polisler ayrılmıştır artık ordan" dedi, doğru ya motoru almamıştık daha. Başımı salladım ve arkasından yürümeye başladım.

     Oraya tekrar vardığımızda anılarım depreşti, yerdeki kan izi hala duruyordu. Motora binmeden kaskımı taktım ve oturdum. Egemen'de aynısını yaptı. "Hazır mısın gidiyoruz" dedim ve işareti alınca sürmeye başladım. Normal bir hızda sürerken kırmızı ışığa denk geldik, beklerken soluma baktım gülüşme seslerine karşı, iki erkek motorlu bana bakıp motor süren kız gördükleri için gülüyorlardı. "Egemen?" "Efendim Melek?" dediğine sinirle motor sesi çıkartıp "sıkı tutun" dedim. Sarı ışık yandığında motoru hazır ettim, "ne oluyor Melek?" diyordu Egemen en son, sonrasında sıkıca tutundu çünkü resmen uçuyorduk. Evet onlarla yarışa girmiştim. "Melek sence bu iyi bir fikir mi?" diye bağırdığını duydum Egemen'in, cevap vermeyip yola dikkat ettim, kaza yapmak istemiyorum.

     Önde gideni takip ettim, geçmeye çalışıyordum. Diğeri yaklaştığında uzaklaştım çünkü çarpıp kaza yapmamızı sağlayacak gibi duruyordu, yolu geniş alıp virajı kolayca geçtim, her ne kadar kolay denirse yani. Kalbim küt küt atarken yine de mantıklı davranabiliyorum, çünkü yaptığım tek bir panik ölmemize bile sebep olabilir, en azından Egemen'in. Virajı geçtiğimde sonuna kadar bastım. Psikopat motorcu üstümüze doğru gelince seslice küfür ettim "siktir". Neyseki Egemen duymadı da stres yapmadı. Ama ben korkudan ölüyorum galiba. Kalbim küt küt atarken ve ne yapacağımı bilemezken aniden yönünü değiştirmek zorunda kaldı ve bu da düşmesine sebep oldu, tır geliyor arkadan, çok ürkünç, umarım ölmemiştir.

Birini halledince sıra diğerinde diyerek gaza bastım. Neyseki o bize zarar verme niyetinde değildi, sadece yarışı kazanmak istiyordu. Polis sireni sesini duyunca arkaya baktım aynadan. "Sıçtık Egemen" "sıçmadık Melek bas!" diye bağırdı. Dediğini yapıp tam gaz ilerledim. Diğer motorcu durdu ve bir polis arabası onun yanına çekti, ceza kesiyor. Bizim arkamızdan ise bir başka polis arabası hızla geliyor, ama ne kadar hızlıysa artık, çok yavaş sürüyordu sürücü, acemi olabilir. "Bundan kurtulmak bebek işi" deyip bastım gaza.

15 dakikalık bir kovalamacanın sonunda bizim eve yakın bir yerde inip kaskı kafamdan çıkartıp terden yapış yapış olmuş saçmalarına elimi daldırdım, "ölüyorduk" dedim. "Ne? Gayet güvenli bir yarıştı sanıyordum" dediğinde ona baktım ve sırıtarak "o motorcu üstümüze sürdü, ama tır gelince dönmek zorunda kaldı, keşke etrafına baksaydın" dedim arkamı dönüp kaskı koyarken saçlarımda bir el hissettim. Kalbim duracak sanırım bir günlük bu kadar heyecan çok. Ona döndüğümde "saçların dağılmış" deyip düzeltmeye başladı, bende onunkileri düzelttim, "hayatımda olduğun için mutluyum" dedi, "hayatımda olduğun için mutluyum" diyerek tekrar ettim. Yüzünü yüzüme yaklaştırdığında heyecandan kalbim yerinden çıkacaktı, ama o sesi duyduk, abimin sesini. Arkadaşlarıyla dışarda sürtüyordu. "Abim! Git hadi!" Motoruna atlayıp gitti. Arkasından baktım ve o gidince abime gözükmeyerek evin yolunu tuttum. Güzel gündü.

Bittiğ
Oha hayran kaldım kendi yazdığım bölüme hüüü.
Neyse nasıldı?
Soru ve ya düşünceleriniz?
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere sağlıcakla kalın! 👋🏻