A Glimpse in Paradise

Chapter 08

Saturday, came. After how many days of thinking if papayag ba ako sa gusto niya o hindi. I promised that I would never. But then, here I am, swallowing my own words. Mamayang gabi na ang Halloween date kuno namin ng pesting Engineer na yun. So after 'kong mag-shopping ay ti-next ko siya na pumunta sa coffee shop malapit sa simbahan. Andito ako ngayon at hinihintay siya.

Wala naman sigurong mawawala sa 'kin kung papayag ako sa gusto niya, 'di ba? Tsaka para rin naman 'to sa school. Para kay madam. Kainan na 'to.. ng pride.

I saw him push the door and then he saw me naman kaagad. He's now walking towards me. "Hi!" he greeted. "Pinapatawad na kita dahil late ka." I said after sipping on my coffee.

He sat down. "Wow jowa?" he asked sarcastically. "Tsaka 'di naman ako nag-sorry ah at di ako mag so-sorry kasi wala kang sinabing exact time." he then raised his hand to order. "Alam mo maghanap ka na lang ng ka-date mo mamayang gabi." tsaka ko kinuha ang bag ko at umalis.Hinabol niya 'ko. "Wait!" he said.

I didn't stop. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad kasi nag-tricycle lang ako kanina and mag co- commute na naman ako ngayon. I'm ready to commute, not to commit.

"Sandale lang sabi eh." he then reached my hand and grabbed me. That electric shock again, fuck! "So, kaya ka nakipag-kita sakin dahil pumapayag ka nang maging date ko?" sinabi niya habang halos magkalapit na ang mukha namin.

Tsaka ako kumalas. MUD!

"Duh? Feeler ka ba? Ang assuming mo naman!" singhal ko. "Bakit, may sinabi ba 'kong pumayag ako? Wala naman diba! So, BYE Engineer!" pagtataray ko tsaka padabog na naglakad ulit.Nakasunod parin pala siya sakin.

"Okay, Fine! Sorry na, Teacher Bautista." I then suddenly stopped and faced him. I saw him staring at me with his hands on his waist.

"Oh, jowa?" I mocked. "And it's Buenavista, Not Bautista! Binababoy mo ang apelyido ko!"He looked at me but then we're inches away from each other."Nagso-sorry na nga yung tao oh." he said. "Bakit, sinabi ko bang mag sorry ka?" pagtataray ko. "Tsaka mukhang napipilitan ka lang naman mag-sorry sakin kasi wala kang ka-date mamaya?" sabi ko pa nang patanong. "If you're acting like that because you want something, spare me! 'Wag na lang." I added.I faced him with my back and I started to walk away from him, too. "What do you want?" he asked. Oh? Bumaliktad yata ang situation namin ngayon? Reverse Psychology lang ang peg, ganun?

Nilingon ko siya ulit. Umay na umay na'ko sa kakalingon ah! "Gusto ko? Ikaw." I said.He seems surprised and confused. "What?" he asked. I smirked and walk towards him. Pinaglandas ko ang mga kamay ko sa dibdib niya pababa ng tiyan. I saw him stiff."Ikaw ang bumili ng damit ko mamaya, tanga!" tsaka ko siya tinulak ng bahagya at tumawa.He coughed a little and wiped his sweat. Putek gusto kong humagalpak nang tawa sa itsura niya kanina. "Don't you ever do that again." he said. Halata sa boses niya na kinakabahan."Do what?" pa inosente kong tanong.

"Gusto ko lang naman na ikaw ang bumili ng costume ko mamaya ah. Bakit, anong akala mo, ikaw ang gusto ko? Madapa man ako ngayon, hindi kita crush!" I added.Tsaka ako naglakad at kamuntikan na ngang madapa dahil sa bato. Agad niya naman akong sinalo. "Hindi crush pala ha." sabay ngisi. Agad akong tumayo at inayos ang sarili ko. "Asa ka! Mag mall na tayo!"