A Glimpse in Paradise

Chapter 17

"What's your plan this Christmas break?" Cy asked, but I just shrugged. He fetch me at school after the teacher's Christmas party. Hinatid niya rin ako kanina para raw makatipid ako sa gas. Yawa talaga ang mokong na 'to minsan eh. I received a bag, again from my sp. But it's okay. I kinda like and appreciate rin naman. S'yempre kahit ano pa ibigay nila sa'yo this Christmas, tanggapin mo lang para naman may remembrance. 'Wag lang 'yung tae.

"How about you?" I asked back.

"Kung ano 'yung plano mo, 'yun na rin ang sa'kin." he said as he drives. "Tanga ka ba? Hindi naman tayo parehas ng utak eh." I replied. "Okay, fine! Si mama lang ang kasama ko sa pasko. Wala rin namang pumupuntang kamag-anak namin e'. Baka 'yong nobyo ni mama nand'on din. Boring kasi 'pag kami lang." he said. "So, ano na nga 'yung plano mo?" he asked again.

"Kung hindi kasama si mama, edi kaming dalawa na lang ni manang Linda. Hindi naman kasi nagce-celebrate 'yon kapag hindi umuuwi sina ate eh." sabi ko sabay dungaw sa bintana ng sasakyan.

Kaya palagi kong tinatanong sina ate tuwing may holidays katulad nito if makakauwi sila or hindi. Since dad had an affair with some slut out there, naging iba na ang takbo ng buhay namin. I wish I could turn back time. 'Yung time na masaya pa kami ay buo ang pamilya namin. Even though you already forgave someone, still, forgetting what he did is still hard.

Anyways, life must go on. Hindi matatapos ang lahat sa isang kamalian lang, but it'll change you big time!

We're quiet the whole ride. "Hoy!" he said while he snapped his fingers towards my face. I hate it when he does that kasi nagugulat ako. "Bakit ba?" My voice sounded so irritated. "Nandito na tayo sa bahay n'yo. Okay ka lang ba?" he sincerely, asked.

"Uhm-a, okay lang ako! May iniisip lang." I excused.

"Pwedi na ba akong sumisid sa lalim nang iniisip mo?" he asked.

"Joke ba 'yan? Kasi hindi nakakatuwa." sabi ko habang pinanglilisikan siya ng mata. "Bakit, sinabi ko bang joke 'yun?" tanong niya.

Inirapan ko lang siya at padabog na lumabas sa sasakyan n'ya. Minsan 'di ko talaga alam kung magiging masaya ba'ko sa presensya niya o maiirita! Nakakapikon kasi!

"Uy sandali lang! Hintay. Ito naman oh! Hindi mabiro!"

"See? Edi joke nga!" sabi ko sabay hampas sa dibdib niya. "Aray ko!" maarte niyang sabi. "You. Y-you poke my heart." he emotionally said.

Inirapan ko lang siya at iniwan doon. Akala mo naman talaga may hiya siya eh nakasunod naman sa'kin papasok ng bahay.

"D'yan ka lang. Bawal kang umakyat ng kuwarto ko." sabi ko sa kaniya.

"Eh bakit noong nakaraan nakapasok ako?" pakikipagtalo niya.

I just rolled my eyes and walked. "That's an exemption." sabay talikod. "So.. Excuse pala kapag meron ka kasi pwedi akong pumasok sa kuwarto mo?" he sarcastically asked.

I stopped and threw him the pillow. "Ewan ko sa'yo! Bahala ka d'yan!" I thought he'll throw it back to me, but he just showed me a creepy smile, instead! I groaned out of irritation sa mga pinag-gagawa niya ngayong araw.

"Bihis lang ako." maikli kong sabi. "Bihisan na kita." pamikon niya. I just shook my head and continued to walk towards my room.

Pagkatapos kong magbihis ay bumaba na'ko. I didn't see him in the sala. "Umuwi nang walang paalam?" reklamo ko sa sarili ko. "Hanep!" I added. So instead of stressing myself searching for him, I decided to go to the kitchen.

Tumatawa si manang..mag-isa? Baliw na ba 'to? Kaya naman tuloy-tuloy ang pag pasok ko. "Manang bakit ka tumatawa-" I was cut off when my eyes saw Cyrus. "Akala ko umuwi ka na?" I coldly asked habang dumiretso sa ref para kumuha ng tubig.